Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη τις γκρίνιες, τις αντεγκλήσεις και τις διαμάχες. Ας μιλήσουμε λίγο ρομαντικά. Πως ονειρευόμαστε τον Παναθηναϊκό τα επόμενα χρόνια; Πως θα θέλαμε να είναι ο τεράστιος αυτός σύλλογος, πιο συγκεκριμένα, σε βάθος τριετίας; Διότι τούτη τη στιγμή το πρεστίζ κι η δυναμική του «τριφυλλιού» βρίσκονται στα τάρταρα.
Σε τρία χρόνια από τώρα ο Παναθηναϊκός πρέπει να έχει ανακτήσει την εμπορική του αξία. Να είναι σε θέση να βάζει έσοδα στα ταμεία του από χορηγούς, που θα επιθυμούν να επενδύσουν στο brand name του κλαμπ. Κι όχι να εξαρτάται, αποκλειστικά, από τα έσοδα του εκάστοτε τηλεοπτικού συμβολαίου. Που στην τελική δεν υφίσταται καν τώρα.
Σε τρία χρόνια από τώρα ο Παναθηναϊκός πρέπει να έχει επιστρέψει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Μία ομάδα που έχει δοξάσει την Ελλάδα στα πέρατα της Ευρώπης, που είχε το προσωνύμιο «Πρέσβης», έφτασε στο σημείο να μην μετέχει ούτε στα προκριματικά των διασυλλογικών διοργανώσεων! Η επάνοδος του «τριφυλλιού» στην Ευρώπη κρίνεται επιτακτική.
Σε τρία χρόνια από τώρα ο Παναθηναϊκός πρέπει να είναι διεκδικητής του πρωταθλήματος. Ένας σύλλογος με το μέγεθος του «τριφυλλιού» δε νοείται να παίζει ρόλο κομπάρσου στη Super League. Μπορεί οι τίτλοι να μην έρθουν μονομιάς, ωστόσο ο σύλλογος απαιτείται να κάνει ξανά πρωταθλητισμό.
Σε τρία χρόνια από τώρα ο Παναθηναϊκός πρέπει να έχει μία προοπτική μπροστά για το γηπεδικό του ζήτημα. Προφανώς, στην Ελλάδα ζούμε. Γνωρίζουμε πως για ν’ αποκτήσει μία ομάδα (ακόμα και μεγάλη) το δικό της «σπίτι», πρέπει να ξεπεραστούν απίστευτα γραφειοκρατικές διαδικασίες. Όμως η επόμενη διοίκηση του συλλόγου καλείται να δουλέψει σοβαρά και με πλάνο, προκειμένου ο Παναθηναϊκός να βρει το συντομότερο δυνατό την έδρα στην οποία θα… ριζώσει για πολλά χρόνια.
Ο άνθρωπος που θα καταφέρει να κάνει όλα ή (έστω) μερικά από τα παραπάνω πραγματικότητα, θα καταστεί ευεργέτης του σωματείου. Και τότε, ανεξαρτήτως προτιμήσεων, ο κόσμος θα του δώσει την αναγνώριση που αξίζει. Αυτή η μεγάλη ευκαιρία έμελε να δοθεί στον Παϊρόζ Πιεμπονγκσάντ.