Γιάννης Αλαφούζος. Ο άνθρωπος, που στιγμάτισε τον Παναθηναϊκό την τελευταία εξαετία και ο οποίος, θα μείνει για χρόνια στη μνήμη όλων όσων ασχολούνται με το σύλλογο. Οπαδών, φιλάθλων, εργαζομένων, παικτών, προπονητών, δημοσιογράφων. Η θύμησή του, όμως, θα φέρνει στο μυαλό (σχεδόν αποκλειστικά) αρνητικές αναμνήσεις. Το γιατί, δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για ν’ απαντηθεί.
Επί ημερών του, ο σύλλογος έζησε στιγμές απόλυτου εξευτελισμού, με ποδοσφαιριστές, ξένα clubs, μάνατζερ, πιστωτές και όχι μόνο, να ζητούν τα λεφτά τους μέσω προσφυγών. Επί ημερών του, η ομάδα απειλείται ανοιχτά με υποβιβασμό, καθώς από τη μία υπάρχουν οι επικείμενες αφαιρέσεις βαθμών κι από την άλλη, οι λιγοστές πιθανότητες να εξασφαλιστεί η άδεια συμμετοχής στο επόμενο πρωτάθλημα. Επί ημερών του, εργαζόμενοι σε «Γ. Καλαφάτης» και ΠΑΕ, βρέθηκαν να είναι 6-7 μήνες απλήρωτοι, δίχως την παραμικρή εγγύηση για το εργασιακό τους μέλλον.
Ο Αλαφούζος δεν σεβάστηκε τον Παναθηναϊκό, με τον τρόπο που θέλησε ν’ απεμπλακεί απ’ αυτόν. Ακόμα αναμένουμε αυτά τα 20 εκατ. ευρώ, τα οποία ο ίδιος στην επίσημη ανακοίνωση αποχώρησής του, είχε προαναγγείλει πως θ’ αναλάβει ως χρέη. Μα πάνω απ’ όλα, ο εφοπλιστής δεν σεβάστηκε τον ίδιο του τον εαυτό. Βγήκε μπροστά και πολέμησε, με τον δικό του τρόπο, το παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οταν όμως τα συμφέροντά του απαιτούσαν αλλαγή στάσης, εκείνος έκανε την… ολίσθηση με αστραπιαία ταχύτητα.
Ντροπή δεν θα ήταν να έλεγε ότι απέτυχε. Ντροπή είναι ότι παρότι είχε προαναγγείλει το «τέλος» του από τον Παναθηναϊκό, επέλεξε να περνάει τη δική του γραμμή στην ΠΑΕ, χρησιμοποιώντας το σύλλογο ως «άρμα» των πολιτικών του συμφερόντων.
Πλέον, Η ζωή τα’ χει φέρει έτσι κι ο Παναθηναϊκός εξαρτάται από τον Αλαφούζο. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και οι συμπαίκτες του για το ΟΑΚΑ είναι διατεθειμένοι να πάρουν στα χέρια τους, προσεχώς, την ΠΑΕ. Ομως για να συμβεί αυτό, θα πρέπει η κοινοπραξία Athens Alive, να έχει τις απαραίτητες κυβερνητικές εγγυήσεις για τις Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να περιμένει. Το περιβάλλον Αλαφούζου διαμηνύει ότι κάποιες πληρωμές θα γίνουν, ώστε ο σύλλογος ν’ αποφύγει την ολοκληρωτική καταστροφή. Από τη θεωρεία στην πράξη, όμως, υπάρχει μία απόσταση. Μερικές φορές χαώδης.
Είναι κοινά αποδεκτό, κλείνοντας, ότι ο οργανισμός που λέγεται Παναθηναϊκός δεν πρόκειται να δει φως, όσο ο Αλαφούζος βρίσκεται στην κεφαλή της Εταιρείας. Ωστόσο, προκειμένου να μην μνημονεύεται ο επιχειρηματίας, ως ο παράγοντας που έστειλε στη δεύτερη κατηγορία το «τριφύλλι», θα πρέπει άμεσα να προβεί σε πράξεις. Έστω και στο φινάλε, έχει την ευκαιρία να κάνει το ελάχιστο που απαιτείται, απέναντι στο σύλλογο που υπηρέτησε για έξι χρόνια. Και τον οποίο, όπως έλεγε, νοιαζόταν. Δυστυχώς ή ευτυχώς (θ΄αποδειχθεί στο άμεσο μέλλον), αυτή τη στιγμή, εκείνος είναι που κρατά και το «μαχαίρι» και το «πεπόνι».