Είτε μας αρέσει είτε όχι, η ποδοσφαιρική κουβέντα γύρω από τον φετινό Παναθηναϊκό, δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να διεξάγεται.
Τι να κρίνεις δηλαδή και ποιον, όταν ο Μαρίνος Ουζουνίδης (ειδικά μετά την αποψίλωση του ρόστερ τον Ιανουάριο) έχει μετρημένα κουκιά και επιλογές στα χέρια του… απειροελάχιστες; Με έναν έρμο Δώνη να ταλαιπωρείται μόνος του μπροστά, κόντρα στα εκάστοτε αντίπαλα θηρία και τις υπόλοιπες βασικές επιλογές, μεσοεπιθετικά, να περιορίζονται στους Λουντ-Μουνιέ. Όταν, βέβαια, δεν προκύπτει κάποιος αναπάντεχος (μυϊκός ή μη) τραυματισμός. Η συζήτηση που σχετίζεται με την στρογγυλή θέα, λοιπόν, περνάει σε δεύτερη, ίσως και σε τρίτη μοίρα, όταν αναφερόμαστε στο «τριφύλλι». Αυτήν την περίοδο, δώσε στον μέσο Παναθηναϊκό ιστορίες για προσφυγές, καταγγελίες, αδειοδοτήσεις, υποβιβασμούς, χρωστούμενα, ανοιχτούς λογαριασμούς κι αυτομάτως, θα βρίσκεται στο φυσικό του περιβάλλον. Σ’ αυτό, στο οποίο τον έχει εθίσει τον τελευταίο χρόνο ο Γιάννης Αλαφούζος.
Το να θίξουμε, ξανά, την οριακή κατάσταση του συλλόγου θα συνιστά, απλώς, μία ακόμη επανάληψη της ζοφερής πραγματικότητας. Γι’ αυτό, ας πάμε το ζήτημα λίγο πιο μακριά. Πέρα από την ποιότητά του σαν ομάδα, ο Παναθηναϊκός έχει χάσει πολύ σημαντικότερα πράγματα αυτή τη σεζόν. Έχει φτάσει στο σημείο να τον λυπούνται, να τον λοιδορούν και να τον απαξιώνουν οι πάντες. Κανείς δεν σέβεται, δεν υπολογίζει και δεν αντιλαμβάνεται, πλέον, το μέγεθος των «πράσινων». Το να γίνεσαι αντικείμενο ειρωνείας, επί παραδείγματι, για τους δανεικούς που πήρες από τον ΠΑΟΚ, λες και είσαι κανένας Πλατανιάς, το να καταντάς να σφυρίζεσαι στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ σαν ομαδούλα της σειράς, είναι πράγματα που καταπατούν, βάναυσα, το ειδικό βάρος που συνόδευε, ανέκαθεν, τον Παναθηναϊκό.
Και να ‘ταν μόνο αυτό. Τον περασμένο Γενάρη η διοίκηση μόνο σε πλειστηριασμό δεν είχε βγάλει τον Μολέντο, περιφέροντάς τον μεταξύ ΠΑΟΚ, Ολυμπιακού, ΑΕΚ. Αν είναι ποτέ δυνατόν! Μία ομάδα με το βεληνεκές του «τριφυλλιού», βρέθηκε τότε στο σημείο να ικετεύει για τη δήθεν συμπόνια των μεγάλων του αντιπάλων, μπας και βάλει κάνα φράγκο στην τσέπη. Από εκείνη τη στιγμή φαινόταν, ότι ο Παναθηναϊκός χάνει πιο σύνθετα πράγματα. Απ’ αυτά, που δεν διακρίνονται με την πρώτη ματιά και δεν φεύγουν από πάνω σου για χρόνια. Ο Παναθηναϊκός απώλεσε την αξιοπρέπειά του. Και η διαπίστωση του Ουζουνίδη, περί έλλειψης σεβασμού στο σύλλογο, είναι η σκληρή πραγματικότητα του σήμερα. Μία πραγματικότητα, που για ν’ ανατραπεί, δεν χρειάζεται απλά και μόνο η ομάδα να υπάρχει στη Super League. Αν και από μόνη της, η κουβέντα περί ενδεχόμενου υποβιβασμού, είναι πέρα για πέρα ντροπιαστική και άκρως προσβλητική ιστορικά.
Υ.Γ. Δικαία νικήτρια στο ντέρμπι και σύντομα άξια πρωταθλήτρια η ΑΕΚ. Όμως αυτό, δεν πρέπει να περάσει στα ψιλά την άθλια διαιτησία του Θάνου.