Αρθρογραφεί στο Sportime.GR και είναι συντάκτης του ιστότοπου αυτού.
Σε μια εποχή όπου η ανάγκη για εθνική ανάταση, για ομοψυχία, για ενότητα, είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική, εμφανίζονται εμετικές γνώμες και απόψεις που κινούνται αντίθετα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Όσο βρισκόμαστε σε αναμονή για το άνοιγμα των εκκλησιών και το ξεκίνημα των Λειτουργιών στις 17 Μαΐου, αρχίζουν να αναδύονται στην επιφάνεια της επικαιρότητας διάφορες τοποθετήσεις πολιτικών που δείχνουν διάθεση να (ξανά) στοχοποιήσουν τη Θεία Κοινωνία.
Κάθε είδους δικτατορία, είτε άμεση, είτε έμμεση, είτε στρατιωτική, είτε πολιτική, είχε και έχει κάποια κοινά γνωρίσματα τα οποία μένουν ίδια και απαράλλακτα διαχρονικά.
Έχουμε υποστηρίξει επανειλημμένως, πως στο επίκεντρο της προκλητικής πολεμικής που έγινε και συνεχίζει να γίνεται κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, βρισκόταν από την αρχή, το ιερό Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.
Η νέα τάξη πραγμάτων, με πρόσχημα την επικινδυνότητα της πανδημίας, ξεκίνησε να προλογίζει και να διακηρύττει μια νέα μορφή κοινωνίας. Την κοινωνία των αποστάσεων.
Ενώ τα μέτρα της κυβέρνησης κατά της εξάπλωσης του κορονοϊού, ξεκίνησαν να γίνονται πιο αυστηρά από τα μέσα του Μαρτίου, είναι φανερό πως το κύμα των απαγορεύσεων κλιμακωνόταν σιγά σιγά, όσο φτάναμε στη Μεγάλη Εβδομάδα.
Όταν οι χριστιανοί προειδοποιούσαν με όλους τους τρόπους, πως θα έρθει η μέρα που οι κυβερνήσεις θα επιχειρήσουν να μας πλασάρουν βιομετρικά εμφυτεύματα (microchips), συχνά χαρακτηρίζονταν ως γραφικοί, «ψεκασμένοι», φαντασιόπληκτοι κ.α.
Διανύοντας μια περίοδο αυξημένης κοινωνικής σύγχυσης και αβεβαιότητας, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί πλέον να ξεχωρίσει με καθαρή ματιά το ποιοι λειτουργούν υπέρ και ποιοι λειτουργούν κατά των συμφερόντων του.
Η πλειοψηφία της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τις προκλητικές αποφάσεις της κυβέρνησης, με παθητικότητα και υποχωρητικότητα
Όταν η απειλή του Covid - 19 παρέλθει, μήπως θα έχουμε γίνει ελεύθεροι αλλά εκπαιδευμένοι; Ή ακόμα χειρότερα: εκπαιδευμένοι στο να συμπεριφερόμαστε σαν ελεύθεροι..;