Που θα φτάσει φέτος η ΑΕΚ; Κανείς δε μπορεί να το προβλέψει ειδικά με τις συνθήκες που επικρατούν αλλά το βέβαιο είναι ότι η αξιοπρέπεια περισσεύει.
Αυτά που έχει να αντιμετωπίσει φέτος η ΑΕΚ δεν περιορίζονται στις αγωνιστικές δυσκολίες. Αν ήταν μόνο αυτές, δε θα υπήρχε και θέμα συζήτησης. Κάθε μέρα είναι διαφορετική αλλά και πιο δύσκολη. Όλο κι ένα διαφορετικό πρόβλημα εμφανίζεται μπροστά τους που τους ταλαιπωρεί και τους υποχρεώνει σε νέες σκέψεις. Θα αντέξουν ως το τέλος; Κανείς δεν το γνωρίζει. Προφανώς ούτε οι ίδιοι. Αλλά δεν πρέπει να συνεχίσουν;
Και να ήταν μόνο τα οικονομικά ή τα αγωνιστικά… Το τραγικό συμβάν με τον Στέφαν Γέλοβατς καταρράκωσε όλο τον Οργανισμό. Το σοκ είναι μεγάλο ανεξάρτητα αν όλοι έχουν μετατρέψει την πίκρα σε κίνητρο και σε κάθε αγώνα παίζουν για τον Στέφαν. Δεν ήταν, όμως, καθόλου μικρό αυτό που πέρασαν.
Μετά τη λαίλαπα της περασμένης διετίας, όπου το μπάτζετ δε φούσκωσε απλώς αλλά ξέφυγε, με κάθε απαίτηση του προηγούμενου προπονητή να γίνεται πράξη και με το παραπάνω, η ΑΕΚ μπήκε σε δυσκολίες.
Διότι όχι απλώς εμφανίστηκαν υπέρογκα ποσά προς υποχρέωση του Οργανισμού… Όχι απλώς δεν υπήρξε ούτε μια κίνηση που θα εξασφάλιζε τη μελλοντική της πορεία. Αλλά σίγουρα έπεσε εντελώς έξω στο λόγο στους στόχους.
Η κατάκτηση ενός Κυπέλλου ασφαλώς και συνιστά λόγο χαράς αλλά δεν ήταν κάτι καινούργιο. Είχε κατακτηθεί (όπως και το BCL ή το Διηπειρωτικό) και τα προηγούμενα χρόνια. Και με μικρότερα μπάτζετ. Και με μεγαλύτερες υπερβάσεις.
Συγκριτικά με πέρυσι η ΑΕΚ έχει ήδη κάνει ένα βήμα παραπάνω στο Κύπελλο: Πέρυσι είχε αποκλειστεί στους 8 από το Λαύριο ενώ φέτος βρίσκεται στο φάιναλ δορ.
Έχει ήδη δύο νίκες στο πρωτάθλημα που δεν είχε πέρυσι: Μέσα στο Λαύριο αλλά κι εντός έδρας με τον Προμηθέα. Το ότι δεν προχώρησε παραπέρα στο BCL (καλά και πέρυσι δεν έγραψε και την κορυφαία πορεία…) αλλά και η εντός έδρας ήττα από τον Κολοσσό είναι αυτά που δεν είχε πέρυσι. Αλλά μια στιγμή: Κάντε μια σύγκριση στα ρόστερ και στην κατάσταση κι έχετε τις απαντήσεις.
Δεν είναι λίγοι πλέον εκείνοι που αναρωτιούνται τι θα γινόταν αν η ΑΕΚ είχε τον Στέφανο Δέδα στον πάγκο της την προηγούμενη διετία. Θα μας πείτε ότι είναι υποθετικό το σενάριο αλλά μοιραία οδηγείσαι σε αυτό! Άλλωστε η διαφορά είχε φανεί και με τον Βαγγέλη Αγγέλου.
Παρά τα πολλά προβλήματα η ομάδα στο παρκέ δε δείχνει… στενοχωρημένη! Αλλά αποφασισμένη να παλέψει. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό.
Όσοι… τρελοί απέμειναν να υπερασπιστούν την ιδέα και την ιστορία της ομάδας ακόμα κι αν προσπαθούν να περπατήσουν πάνω στα αποκαϊδια της περασμένης διετίας, παλεύουν με όλη τους τη ψυχή. Και κυρίως με αξιοπρέπεια.