Η επιστροφή του Μάνι Χάρις στην ΑΕΚ διαφημίστηκε κι αυτό το χρειαζόταν η ομάδα που μετά τη διετή «λαίλαπα» αναζητά την ηρεμία της.
Ο Χάρις αποφάσισε να αποχωρήσει από την ΑΕΚ. Οι λόγοι ήταν προσωπικοί, σύμφωνα με την ενημέρωση και δεν έχουμε λόγο να μην το πιστέψουμε. Κι επίσης είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας. Το χρονικό σημείο στο οποίο έγινε αυτή η κίνηση δεν είναι και το… καλύτερο. Αυτά είναι επικοινωνιακά ζητήματα, που έχουν κάποια σημασία στη δεδομένη χρονική στιγμή αλλά αν κυλήσει καλά το ουσιαστικό (το αγωνιστικό δηλαδή) σύντομα ξεπερνιούνται.
Τι θέλουμε να πούμε; Ότι πολύ απλά… έβγαζε μάτι ότι η ΑΕΚ δεν είχε έλλειψη στη θέση του Μάνι Χάρις. Η ποιότητά του είναι αναμφισβήτητη. Θα ήταν άδικο να ισχυριστούμε το αντίθετο. Όμως παρότι η ΑΕΚ χρειαζόταν ένα «μπαμ» όπως του Χάρις (για επικοινωνιακούς και ψυχολογικούς λόγους) επί της ουσίας αποδείχθηκε ότι ήταν μια περιττή πολυτέλεια.
Κατά πρώτο λόγο η «Ένωση» χρειαζόταν περισσότερο ένα αθλητικό κορμί στο 4-5 αφού εκεί υπάρχει πρόβλημα κι έλλειμμα. Είναι προφανές ότι η αποχώρηση του Χάρις ανοίγει το δρόμο γι’ αυτό.
Κατά δεύτερο λόγο, ήταν εμφανές (στο Super Cup) ότι ο Μάνι Χάρις και ο Μπράιαν Ανγκόλα δε χωράνε στην ίδια ομάδα. Και η παρουσία του Χάρις δυσκόλευε τη ζωή του Κολομβιανού και περιόριζε το ρεπερτόριό του.
Σε πρώτη φάση φαίνεται ότι η απόφαση του Xάρις μπορεί να βγει σε καλό για την ΑΕΚ. Και λέμε «μπορεί» διότι τα πάντα κρίνονται και αποδεικνύονται μέσα στο γήπεδο και όχι στη θεωρία. Η «Ένωση» έχει πλέον μια ανοιχτή θέση ξένου για να καλύψει ένα σημαντικό κενό (στο 4-5) και παράλληλα απελευθερώνει έναν παίκτη από τον οποίο περιμένει πολλά (τον Ανγκόλα). Και η παρουσία του Χάρις τον επισκίαζε και τον περιόριζε.