Ηλίας Παπαθεοδώρου: Έργα και ημέρες στην ΑΕΚ

Η απόφαση του Μάκη Αγγελόπουλου να ανακοινώσει στον Ηλία Παπαθεοδώρου το τέλος της συνεργασίας έμοιαζε με χρονικό προαναγγελθέντος διαζυγίου.

Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου αποτελεί παρελθόν από την ΑΕΚ με το τέλος να έρχεται το βράδυ του Σαββάτου (10/4) μετά και τη νέα ήττα της ομάδας από τον Κολοσσό. Είχε προηγηθεί ένας αγώνας όπου η ΑΕΚ έπαιζε πάλι ως άτομα και καθόλου δε θύμιζε ομάδα. Όμως ο συναγερμός είχε ηχήσει και μάλιστα δυνατά, πολύ νωρίτερα. Το Sportime από τις 3 Απριλίου είχε αποκαλύψει ότι ο Παπαθεοδώρου βρισκόταν υπό έντονη αμφισβήτηση και δεν πατούσε τόσο σταθερά. Η αποκάλυψη ήταν ανήμερα της ήττας της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ από το Λαύριο όπου και πάλι οι δικαιολογίες ήταν σε πρώτο πλάνο!

Όπως και μετά από τον αγώνα με τον Κολοσσό. Ο (τέως πλέον) τεχνικός της ΑΕΚ αρκέστηκε να πει «ήμασταν απαράδεκτοι» ενώ άρχισε να μιλάει για «λάθος προσέγγιση και έλλειψη ενέργειας»

Συγκεκριμένα ο Παπαθεοδώρου είπε: «Ήμασταν απαράδεκτοι, χωρίς συγκέντρωση και χωρίς ενέργεια. Ο Κολοσσός έχτισε μία διαφορά 20 πόντων. Κι αυτή η προσέγγιση είναι ίσως το ίδιο άσχημη, όσο είναι και το αποτέλεσμα του παιχνιδιού». Προφανώς αυτά που περιέγραψε δεν ήταν αποκλειστική ευθύνη των παικτών. Και μπορούμε να τα θεωρήσουμε ως αυτοκριτική. Αν και δεν πιστεύουμε ότι ήταν έτσι.

Και μιας κι αναφέραμε αυτή τη σημαντική λέξη (την αυτοκριτική δηλαδή) ας το συνεχίσουμε. Όσο περνούσε ο καιρός χανόταν ο ένας στόχος μετά τον άλλο για την ΑΕΚ. Μετά τον αποκλεισμό στην Άγκυρα ο Παπαθεοδώρου τόνισε ότι «αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα στη φάση των 16». Πάλι λοιπόν εμφανίστηκε δικαιολογία για τις απώλειες που βέβαια δεν υπήρχε μετά από νίκη. Όπως αυτές με την Στρασμπούρ και την Τουρκ Τέλεκομ στο ΟΑΚΑ.

Γενικά υπήρχε η αίσθηση ότι κάθε καλό αποτέλεσμα το χρεώνεται ο προπονητής. Ενώ για κάθε άσχημο υπάρχει μια δικαιολογία και φταίει… κάποιος άλλος.

Φυσικά και δεν είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να λειτουργήσει μια ομάδα. Πολύ δε περισσότερο όταν η διοίκηση και ο προπονητής δε βρίσκονται στην ίδια σελίδα. Ας γυρίσουμε το χρόνο στις αρχές της σεζόν.

Ήταν 2 Σεπτεμβρίου όταν ο Μάκης Αγγελόπουλος έλεγε ότι «η ΑΕΚ έχει το καλύτερο ρόστερ της ιστορίας της και πάει για πέντε τίτλους». Το ότι η ομάδα είχε ενισχυθεί με έμπειρους και ποιοτικούς παίκτες, με περίπου 1500 αγώνες συνολικά στην Euroleague συν την κάμψη του Παναθηναϊκού αλλά και την απουσία του Ολυμπιακού, έδινε ελπίδες.

Μερικές μέρες μετά η ΑΕΚ έχανε τον πρώτο τίτλο αφού ηττήθηκε στον ημιτελικό του Super Cup από τον Προμηθέα. Ο Παπαθεοδώρου απαντούσε (μάλλον) στον πρόεδρο όταν έλεγε: «Δεν είμαστε οι Γκαλάκτικος»! Όπως έχουμε ξαναγράψει κατά τη λογική του κόουτς, μόνο οι Γκαλάκτικος θα μπορούσαν να αποτρέψουν τον Προμηθέα (που άλλαξε το 80% του ρόστερ του στη συνέχεια) από το να πετύχει 98 πόντους και τον Λούντζη από το να κάνει ρεκόρ καριέρας.

Μετά και την ήττα από τον Παναθηναϊκό στον μικρό τελικό η ειρωνεία προς τη διαιτησία από πλευράς Παπαθεοδώρου, πάλι έκανε κακή εντύπωση.

Το θέμα που διέφευγε της προσοχής ήταν ότι η διοίκηση βρισκόταν πάντα κοντά στον Παπαθεοδώρου προκειμένου να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του.

Και τους παίκτες που ήθελε του πήραν. Και τον Ταϊρίς Ράις του έφεραν έστω και για μικρό χρονικό διάστημα για να πάρει τίτλους. Και τον Ντάριον Άτκινς έφεραν όταν τραυματίστηκε ο Σλότερ παρότι ο Αμερικανός δεν έπαιξε!!! Και τον Μόουζες πιο μετά αλλά και τον Μέικον!

Και σε μια περίοδο μάλιστα που τα οικονομικά της ΑΕΚ δεν είναι ανθηρά κι έγιναν πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα όταν χάθηκε το 1 εκατομμύριο της κατάκτησης του BCL στο Final-8 της Αθήνας. Εκεί που ο Μάκης Αγγελόπουλος είχε επενδύσει και γι’ αυτό το έφερε στο ΟΑΚΑ.

Και στον τελικό με την Μπούργος πολύ απλά ξεχαρβαλώθηκε η ΑΕΚ και κυνηγούσε στο σκορ από τα πρώτα λεπτά. Σε έναν τελικό που έκρινε τίτλο αλλά και τη χρονιά (λόγω των χρημάτων) η ομάδα παρουσιάστηκε ανέτοιμη.

Ακολούθησε το Κύπελλο και ο αποκλεισμός από το Λαύριο στη φάση των οχτώ. Οι φωνές για τη διαιτησία ήταν έντονες. Ο Μάκης Αγγελόπουλος στήριξε την ομάδα λέγοντας για τρωκτικά που υπονομεύουν την προσπάθεια. Ο Παπαθεοδώρου πήρε θάρρος και… ξέφυγε τελείως με ένα επαίσχυντο post στα social media. Σε βάρος των διαιτητών που τους αποκάλεσε μικρόψυχα (και κάπως αλλιώς) ανθρωπάκια.

Ένα άλλοθι υπήρχε πάντα αλλά όχι και αυτογνωσία. Αυτό ήταν που γράφαμε κατά καιρούς ότι δηλαδή δινόταν περισσότερη σημασία στη δικαιολογία ή και στη κατασκευή εχθρών, από την ουσία. Το ότι η ΑΕΚ δεν έπαιζε μπάσκετ πολύ απλά το απέδιδαν στις απουσίες. Λες και όταν ήταν πλήρης η ομάδα, υπήρχε κάποια διαφορετική στόχευση στο παιχνίδι.

Στο BCL πάλι τα ίδια. Στους κρίσιμους αγώνες η ΑΕΚ εμφανίστηκε… όπως στην αρχή του αγώνα με τον Κολοσσό. Αλλά ο Παπαθεοδώρου ξεκαθάριζε: «Είχαμε πολλά προβλήματα στο Top16»

Εκεί έμεινε η ΑΕΚ. Για πρώτη φορά στην ιστορία της. Στους 16 του BCL

Η πίεση είχε γίνει πολύ μεγάλη στον προπονητή ο οποίος έδειχνε μεγάλη δυσκολία διαχείρισης. Και για να είμαστε ειλικρινείς όντως φορτώθηκε περισσότερο βάρος απ’ όσο έπρεπε.

Αλλά κι απ’ όσο μπορούσε να σηκώσει. Και αυτό φαινόταν καθαρά μέσα στην ομάδα όπου είχαν αρχίσει να εμφανίζονται ζητήματα.

Το χοντρό επεισόδιο με τον Λίνο Χρυσικόπουλο που έφερε τον παίκτη στην έξοδο αλλά ξεχάστηκε με την εκτόξευσή του που ακολούθησε ήταν ένα απ’ αυτά.

Στην περίπτωση του Νίκου Ρογκαβόπουλου υπήρξε πολύ σημαντικό ζήτημα. Μπορεί να έφεραν τη διάσταση οι οφειλές αλλά υπάρχουν πολλά ζητήματα που καθιστούσαν αναπόφευκτο το διαζύγιο. Ο νεαρός, μεγάλη επένδυση αλλά κι ελπίδα της ΑΕΚ δεν είχε απολύτως κανένα ρόλο στην ομάδα. Έβλεπε ότι τελμάτωνε με πολλούς παίκτες μπροστά του αλλά κυρίως (επαναλαμβάνουμε) χωρίς κανένα ρόλο.

Και όταν ούτε χρήματα (από το συμβόλαιό σου) παίρνεις αλλά ούτε και μέλλον έχεις, τι να κάνεις;

Η συμπεριφορά του Παπαθεοδώρου απέναντι στον Δημήτρη Μωραϊτη είναι ένα ακόμα ζήτημα που δεν άρεσε στους ανθρώπους της ΑΕΚ. Όχι μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο αλλά και απ’ όσα… άκουγε ο νεαρός! Καλύτερα να μην τα γράψουμε… Όμως κανείς δε μπορεί να κρύψει ότι ο Μωραϊτης ενεργοποιήθηκε όταν… τραυματίστηκε 3-4 περιφερειακοί της ΑΕΚ. Είναι δυνατόν;

Επί της ουσίας σε ομάδα μιας χρήσεως όπως η φετινή ΑΕΚ, οτιδήποτε αφορούσε το μέλλον περνούσε στο περιθώριο. Κι εδώ πάμε στο επόμενο κρίσιμο ερώτημα.

Τι θα έχει η ΑΕΚ του χρόνου απ’ αυτή τη σεζόν να κρατήσει; Μια ομάδα η οποία:

Φούσκωσε το μπάτζετ προκειμένου να κατακτήσει τίτλους αλλά… δεν είναι οι Γκαλάκτικος. Κι απέτυχε.

Είχε μεγάλο ρόστερ κατ’ απαίτηση του προπονητή αλλά πάντα τη δικαιολογία των απουσιών! Αυτό είναι κάτι που από μόνο του αποδυναμώνει τα όποια άλλοθι.

Του χρόνου θα πρέπει να κάνει ανοικοδόμηση πλήρη καθώς είναι ζήτημα αν θα συνεχίσουν μετρημένοι στο δάχτυλο του ενός χεριού παίκτες.

Κι αυτό το τελευταίο είναι το πλέον κρίσιμο απ’ όλα. Τι ακριβώς θα έχει αφήσει πίσω του ο Παπαθεοδώρου εκτός φυσικά από το Κύπελλο του 2020 το οποίο είναι επιτυχία και δεν το αμφισβητεί κανείς;

Συνειρμικά έρχονται στο μυαλό οι θητείες του στον ΠΑΟΚ και στην Κηφισιά όπου πάλι το μπάτζετ ανέβηκε στα ουράνια και όταν ο ίδιος αποχώρησε, έμειναν αποκαϊδια. Ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλο μέγεθος, ο Χατζόπουλος είναι σοβαρός και μαζεύεται η κατάσταση. Η Κηφισιά δεν άντεξε…

Η πίεση ενός προπονητή ν’ αναζητά σώνει και καλά το αποτέλεσμα (από την Κηφισιά κιόλας) χωρίς να επενδύει σε βάθος (αλλά βρέθηκε στον πάγκο της Εθνικής Εφήβων  αν κι ουδέποτε ήταν στο φόρτε του η παραγωγή), πιθανότατα να αποτελεί το μεγάλο λάθος του Παπαθεοδώρου. Και μάλιστα σε ομάδες που δεν ήταν απλώς ισχυρός αλλά παντοδύναμος! Ό,τι ζητούσε, γινόταν.

Κι έτσι όπως υπήρχε πίεση στις δύο πλευρές, προπονητή και διοίκηση, από το τέντωμα… έσπασε το λάστιχο!

Είναι προφανές ότι ο Παπαθεοδώρου θα πρέπει να επανεκτιμήσει τη θέση του στην Basket League. Διότι είναι ένας πολύ καλός προπονητής που όμως -ακόμα τουλάχιστον- δε φαίνεται ικανός διαχειριστής στο top επίπεδο. Γιατί εκεί θέλει και διαχείριση εκτός από (τις όποιες) τεχνικές αρετές.

Θα μπορούσε να είχε γράψει ιστορία στην ΑΕΚ αν δεν έδινε τόσο μεγάλη προσοχή στο επικοινωνιακό και δε λύγιζε από την πίεση.