ΑΕΚ: Θρήνος, έφυγε από τη ζωή ο Στέφαν Γέλοβατς
Απίστευτη τραγωδία. Ο Στέφαν Γέλοβατς έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 32 ετών σκορπίζοντας τη θλίψη στο χώρο του μπάσκετ.Δεν πέρασαν παρά λίγες μέρες μετά το σοβαρό εγκεφαλικό που υπέστη στη διάρκεια της προπόνησης της ΑΕΚ ο Στέφαν Γέλοβατς.
Η κατάσταση του επιδεινώθηκε, μεταφέρθηκε στη Σερβία και τελικά δεν άντεξε.
Η κατάστασή του Γέλοβατς παρέμενε κρίσιμη όλες αυτές τις μέρες και παρά τις προσπάθειες που έγιναν δεν αποφεύχθηκε το μοιραίο.
Είναι μία πολύ δύσκολη στιγμή για όλους, για την οικογένεια του Σέρβου, την οικογένειά τους φίλους του τους συμπαίκτες του. Είναι κρίμα και άδικο ένα νέο παιδί να φεύγει τόσο νωρίς από τη ζωή.
Είναι μεγάλο το σοκ για όλους και πολύ περισσότερο για τους συμπαίκτες και τους συνεργάτες του στην ΑΕΚ που τον είδαν να καταρρέει την 14η Νοεμβρίου. Όλοι πίστεψαν παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης ότι ο Στέφαν θα τα κατάφερνε. Έστειλαν θετικά μηνύματα, ευχές και προσεύχονταν προκειμένου να ξεπεραστεί αυτό το μεγάλο πρόβλημα.
Δυστυχώς η καρδιά του Σέρβου γίγαντα έπαψε να χτυπά σκορπώντας τη θλίψη σε όλους.
Στέφαν Γέλαβατς: Πως να συμβιβαστείς με τα κελεύσματα της μοίρας;
Η ανακοίνωση της KAE ΑΕΚ είναι κάτι παραπάνω από συγκινητική, σπαράζει καρδιές.
«Πώς να τα βάλεις με τα κελεύσματα της μοίρας; Πώς να συμβιβαστείς με τα ακατανόητα;
Το γελαστό παιδί μας έφυγε…
ΤΡΑΓΩΔΙΑ… Ανείπωτος ο πόνος. Το θλιβερό μαντάτο έφτασε πριν λίγο από τη Σερβία.
Ο μαχητής μας, ο αδερφός μας, ο Stevan έγινε άγγελος. Πέταξε στους ουρανούς…
17 Αυγούστου 2021. Πάτησε Λιόσια. Μας χάρισε απλόχερα το χαμόγελο. Δύσκολοι οι καιροί. Το είχαμε όλοι ανάγκη.
14 Νοεμβρίου 2021. Πάγωσε ο χρόνος. Ο αδερφός μας άρχισε να δίνει την πιο μεγάλη μάχη της ζωής του.
Αντλούσε δύναμη η ομάδα από τον αγώνα του. Από το πάθος του. Από την προσδοκία. Από την ελπίδα.
5 Δεκεμβρίου 2021. 22 ημέρες μετά δηλαδή… Η άνιση μάχη τελείωσε. Ο Stevan δεν άντεξε…
Τι να πεις στην οικογένειά του τώρα; Στους γονείς του; Στην αδερφή του, στη σύντροφο;
Τσακισμένη και η αθλητική του οικογένεια, η Α.Ε.Κ. Πώς να συνειδητοποιήσει, ότι έχασε το παλικάρι της;
«Άγγελε συ που κάπου εδώ γύρω πετάς πολυπαθής και αόρατος, πιάσε μου το χέρι, χρυσωμένες έχουν τις παγίδες οι άνθρωποι…», έγραψε ο ποιητής.
Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς. Δεν υπάρχουν…
Η Ιστορία του ενδόξου Σωματείου μας συνυφυσμένη με τα δύσκολα και τις τραγωδίες, αλλά Χάρε το παράκανες…
«Σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί…»
Καλό κατευόδιο, αδερφέ μας.»