Ο Άρης «λύγισε» με 92-90 στο Περιστέρι, στις λεπτομέρειες, όμως τα όσα κέρδισε ήταν πολλά περισσότερα από το ένα χαμένο ματς, για την 6η αγωνιστική της Basket League. Άλλωστε η ήττα, όπως σωστά αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΚΑΕ Άρης οφείλεται περισσότερο σε «…αλλοίωση αποτελέσματος».
Το πιο σημαντικό είναι ότι κέρδισε σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό τους οπαδούς του και θαρρώ, πως στο επόμενο ματς με την Καρδίτσα, το «Nick Galis Hall» θα έχει τον κόσμο που θα είχε αν η ομάδα τους κέρδιζε στο «Ανδρέας Παπανδρέου».
Αν και λίγο νωρίς ακόμη, ο φετινός Άρης είναι ανώτερος από τον περσινό κι ας μην έχει παίκτες σαν τους Κελι και Χάνλαν, οι οποίοι στο κάτω κάτω αγωνίστηκαν μαζί σε μόλις ένα παιχνίδι.
Φέτος, βλέπουμε την πιο «γεμάτη» και ισορροπημένη ομάδα, μετά την εποχή ΜακΝιλ, Γουότερες και Χάγκινς, που είναι ικανή να αντεπεξέρχεται στις πιο δύσκολες συνθήκες. Παιχνίδια όπως αυτό με το Περιστέρι (το μπάτζετ του είναι τριπλάσιο και βάλε) ο μέχρι και πρόπερσι Άρης, θα το έχανε με 15+ πόντους.
Η νέα ομάδα όμως έφτασε να «αγκαλιάσει» τη νίκη παίζοντας χωρίς τον καλύτερο δημιουργό της (Χάγκινς), με δύο νέους παίκτες που ακόμη δεν έχουν προσαρμοστεί (ο Μήτρου-Λονγκ βοήθησε, ο Πακ έπαιξε μόλις 1,5 λεπτό), με τον σκόρερ της (Νότε) να φορτώνεται με φάουλ και να μην βρίσκεται σε καλή μέρα (Νότε) και με τον βασικό της σέντερ (Γκούγουιν) να αγωνίζεται για μόλις 6:21.
Και φυσικά με μια διαιτησία που μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί πονηρή. Σε ματς που πήγε στους 90 πόντους σούταρε μόλις 9 βολές έναντι 29(!) του Περιστερίου, ενώ το «σκορ» από τη γραμμή της φιλανθρωπίας στο Β΄ μέρος ήταν Περιστέρι 15 – Άρης 0!
Ακόμη κι έτσι όμως ο Καστρίτης και οι παίκτες του γύρισαν από το -9 του ημιχρόνου (παρότι είχαν δεχθεί 53 πόντ0υς), ξέφυγαν με 6 πόντους, αλλά τελικά έχασαν στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Βγήκε πάντως ένα σουτ για τον Χόρχλερ με αρκετά καλές προϋποθέσεις στο μόλις 1,4 δευτερόλεπτα που απομέναν και αυτό μετράει.
Γενικότερα βλέπουμε μια ομάδα που έχει αρκετές λύσεις πλέον, που κάθε φορά είναι σε θέση να «εμφανίζει» και άλλους πρωταγωνιστές και η οποία μπορεί να κερδίζει και από την άμυνα και από την επίθεσή της. Γιατί στο Περιστέρι ο Άρης πήγε να κερδίσει από την επίθεση και όχι από την άμυνα, όπως στα περισσότερα από τα προηγούμενα παιχνίδια. Και το κυριότερο; Μια ομάδα που δεν επηρεάζεται ακόμη κι αν κομβικοί της παίκτες φορτωθούν με φάουλ.
Οσο για τους νεοφερμένους, ο Μήτρου – Λονγκ πιθανότατα δεν θα βοηθήσει στην οργάνωση όσο το έκανε ο Χάγκινς, μπορεί όμως να συμβάλλει στο σκοράρισμα, όσο ο Νότε θα προσπαθεί να εγκλιματιστεί και θα υποπίπτει σε λάθη, αναγκάζοντας τον Καστρίτη να του κόβει χρόνο συμμέτοχής. Πάντως φαίνεται πως ο Ελληνοκαναδός γκαρντ θα έχει καλύτερη «χημεία» με τον Τολιόπουλο από ότι έχει ο τελευταίος με τον Νότε.
Σημαντική, τέλος και η επιστροφή του Καββαδά, ο οποίος αν και ανέτοιμος πρόσφερε σκληράδα, φθορά στους αντίπαλους ψηλούς, αλλά και πόντους μέσα στη ρακέτα.
ΥΓ: Η «παράσταση» που έδωσε ο Βασίλης Τολιόπουλος με τους 38 πόντους, θύμισε παλιά καλή Α1 όταν οι σκόρερ «βομβάρδιζαν» με «30άρες»+.
ΥΓ: Η διάθεση του Χάγκινς να βρεθεί στο Περιστέρι για να σταθεί δίπλα στους συμπαίκτες του, παρότι τραυματίας, αναδεικνύει το πόσο καλό κλίμα υπάρχει στον Άρη.
ΥΓ2: Ο Αγραβάνης σπρώχνει τον Καββαδά μπροστά στον διαιτητή και μετά δύο χέρια, τον πετάει εκτός γηπέδου και τελικά καταλογίζεται άουτ εις βάρους του δεύτερου!
ΥΓ3: Να γίνει προπονητής ο Βασίλης Σπανούλης, αλλά όχι στην «στην πλάτη» των άλλων ομάδων. Είμαι σίγουρος ότι και στον ίδιο δεν αρέσει αυτή η… ώθηση που του προσφέρουν.
ΥΓ4: Εφόσον οι δύο ομάδες σουταραν πολλά τρίποντα (33 ο Άρης, 24 το Περιστέρι) σημαίνει πως οι γηπεδούχοι θα έπρεπε να εκτελέσουν έναν αριθμό βολών κοντά σε αυτόν των φιλοξενούμενων.