Ο Γκάλινατ που θέλει ο Άρης, ο Μπλούμπεργκς που έδωσε κάτι διαφορετικό και οι άνδρες με τα… γκρι

Τέλος στο αρνητικό σερί των σερί ηττών έβαλε ο Άρης με το 89-84 στο Μαρούσι. Ένα αποτέλεσμα που ο αυτοκράτορας άξιζε πέρα για πέρα με την εμφάνιση που έκανε και μάλιστα με διαφορά σαφώς μεγαλύτερη από το φτωχό +5.

Μια διαφορά που αφενός συρρικνώθηκε από την αδυναμία  του Άρη να διατηρεί τις διψήφιες διαφορές που χτίζει . Και αφετέρου από τα κριτήρια με τα οποία σφύριζαν οι τρεις διαιτητές. Ειδικά στο 4ο δεκάλεπτο που λίγο έλειψε να έρθει… τούμπα το ματς (επιμέρους 31-17) το Μαρούσι ήταν η ομάδα που έριχνε το «ξύλο» (θα κάνει κάποιο σχόλιο ο Μπόγρης τώρα;) και ο Άρης ήταν εκείνος που αποδεκατίστηκε.

Αυτό δημιούργησε μια δύσκολη συνθήκη για τον Καστρίτη που αναγκάστηκε να παίξει αρκετά με 5άρι τον Σλαφτσάκη και 4άρι τον Χάρελ. Κι άντε άλλες φορές φέρει ευθύνη ο Καστρίτης που «παρκάρει» για τόση ώρα τον Μπάνκστον, αυτή τη φορά όμως ο Αμερικανός σέντερ είχε φορτωθεί με 4 φάουλ από τους διαιτητές, ενώ είχαν αποβληθεί η Σόουζα και Γκάλινατ.

Όσον αφορά τον Αγκολέζο, δεν είναι τόσο κακός παίκτης. Το έδειξε στο Μαρούσι, το έδειξε και σε άλλα παιχνίδια ως τώρα. Μην ξεχνάτε ότι ήρθε για αναπληρωματικός και «αναγκάζεται» να παίζει πολύ περισσότερο από αυτό που του αναλογεί και να κάνει περισσότερα από όσα πρέπει. Κι αυτό γιατί ο Μπάνκστον δεν έχει «βγει» όσο θα ήθελαν στον Άρη.

Ο Γκάλινατ που θέλει ο Άρης, ο Μπλούμπεργκς που έδωσε κάτι διαφορετικό και η αφέλεια που πρέπει να διορθωθεί

Για τον Γκάλινατ τώρα, ο Αμερικανός έπαιξε στο κλειστό του Αγίου Θωμά όπως πρέπει να παίζει σε κάθε ματς. Ήταν ηγετικός και είχε μια συνέπεια. Συνήθως κάνει κάποια ξέσπασμα εδώ και κι εκεί και στο υπόλοιπο των αγώνων «χάνεται λες και είναι παίκτης που απλά συμπληρώνει την 5άδα. Σε αυτό φέρει ευθύνη και η ομάδα που δεν τον αξιοποιούσε όπως έπρεπε, αφήνοντας τον να παίζει ένας… εναντίον πέντε.

Στο Μαρούσι όμως ο Γκάλινατ πήρε πρωτοβουλίες ηγέτη, πήρε γενικότερα κοντρολαρισμένες επιλογές και αυτή τη φορά «εκμαίευσε» τα φάουλ από τους αντιπάλους του με σωστό τρόπο. Έχει πάρει έξυπνα ένα φάουλ από τον Ιορδάνου στο 35′ από το οποίο σκόραρε βολές και έκοψε τη φορά του Αμαρουσίου κρατώντας τη διαφορά στο +10.

Από εκεί και πέρα ευχάριστη «νότα» ήταν ο Ρόμπερτς Μπλούμπεργκς. Ο Λετονός, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ήταν ένας από τους λόγους που ο Άρης ξέφυγε ακόμη και με 15 πόντους (12-27), ενώ στο δεύτερο πέτυχε ένα σημαντικό τρίποντο από τη γωνία. Μιλάμε για έναν παίκτη με ύψος 2.08, που μπορεί να είναι λίγο σοφτ, όμως έχει μακριά χέρια και άκρα με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην άμυνα. Επίσης πέραν του μακρινού σουτ που διαθέτει, έδειξε μπορεί να τελειώνει φάσεις και κοντά στο καλάθι. Α, ναι και να τελειώνει επιτυχώς και αιφνιδιασμούς κάτι που ο Άρης δεν έχει διορθώσει ακόμη σαν ομάδα.

ΥΓ: Μπράβο στον Καρ που αν και…φευγάτος (εκτός απροόπτου) όχι μόνο έπαιξε 35 λεπτά, αλλά ήταν κάτι παραπάνω απο τίμιος με 12 πόντους, 3 ριμπ και 6(!) ασίστ. Τίμιος, αν μη τι άλλο.

ΥΓ1: Παικταράς κάποτε ο Ραντούλιτσα και γι αυτή τη χαμηλού επιπέδου Basket League φαίνεται ότι ακόμη μπορεί και κάνει τη διαφορά. Τουλάχιστον επιθετικά. Δεν γίνεται όμως να του επιτρέπεις να κάνει τέτοιο «πάρτι» και να σου κάνει τόσο μεγάλη ζημιά. 23 πόντοι (9/13 διπλ.) και μάλιστα μέσα σε μόλις 21 λεπτά. Κάποιες ενοχλήσεις που είχε δεν τον άφησαν να παίξει πολύ στιο 3ο δεκάλεπτο. Αυτή είναι η αφέλεια που λέγαμε για τον Άρη που χάνει τις διαφορές.

ΥΓ2: Σε λίγο θα λέμε «Βασιλακόπουλε γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα». Η κατάσταση με τη διαιτησία επί Λιόλιου είναι χειρότερη. Τουλάχιστον για τον Άρη και για κάποιες άλλες ομάδες. Και πολύ καλύτερη για κάποιες άλλες.