O Θεόφιλος Μητρούδης, για Αρη, Γκάλη και πολλά ακόμα!

Ο Θεόφιλος Μητρούδης πήρε το… όπλο του. Γιατί το λέμε αυτό; Διότι το βιβλίο του «Η Αυτοκρατορία. Η άνοδος και η πτώση από την πίσω πλευρά του φεγγαριού» (εκδόσεις IANOS) θα συζητηθεί γιατί περιλαμβάνει φοβερά ντοκουμέντα.

Πρόκειται για μια αυτοβιογραφική αφήγηση, που αναφέρεται στην ιστορία της ομάδας μπάσκετ του Αρη, από το 1984 έως το 1994. Μια δεκαετία κατά τη διάρκεια της οποίας συντελέστηκε τόσο η δημιουργία όσο και η αρχή της πτώσης της λεγόμενης «Αυτοκρατορίας» του μπασκετικού Άρη της Θεσσαλονίκης. Τόσο τα γεγονότα που έζησε, οι διάλογοι όσο και η προφορικότητα της γραφής του Θεόφιλου Μητρούδη, κάνουν την αφήγηση αρκετά ενδιαφέρουσα, και όχι μόνο για τους οπαδούς της κιτρινόμαυρης ομάδας.

Η παρουσίαση του βιβλίου θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου στις 19:00, στη Θεσσαλονίκη (Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων «Μ. Αναγνωστάκης» στο Δημαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης) και την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου στις 20:30 στην Αθήνα (Σταδίου 24).

Το Sportime εξασφάλισε κάποια αποκλειστικά αποσπάσματα από το βιβλίο και σας τα παρουσιάζει αυτούσια. Εχει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Μητρούδης συνέδεσε το όνομά του με την αποχώρηση του Νίκου Γκάλη από τον Αρη.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ξαφνικά τα φώτα άναψαν! Κοίταξα γύρω μου… Ήμουν μόνος μου στο κέντρο της πλατείας. Όλα ήταν ήσυχα. Σαν τη νηνεμία πριν από την τρικυμία. Σαν τη γαλήνη πριν από τη μεγάλη μπόρα!

Και… να! Η παρουσίαση αρχίζει. Εμφανίζονται στη ράμπα διάφορες φιγούρες. Ζογκλέρ, ακροβάτες, μάγοι, ταχυδακτυλουργοί, θηριοδαμαστές, άγρια θηρία, πιερότοι, κλόουν.

Πιο εκεί ο Γιώργος ο Τρομάρας, ο μασίστας που λυγίζει σίδερα. Κάπου στο βάθος ο Ευγένιος Σπαθάρης προσπαθεί να πείσει τον Καραγκιόζη να ανεβάσουν το έργο… «Ο Καραγκιόζης και η φιλοσοφική λίθος!»

Ο Καραγκιόζης διαφωνεί έντονα: «Όποιον άλλο ρόλο θέλεις δώσε μου, δάσκαλε!» λέει στον Σπαθάρη. «Εκτός από τον Χάρι Πότερ!»

Όλοι οι πρωταγωνιστές στο πάλκο, κι εγώ μόνος μου στην πλατεία να τους κοιτώ. Τότε με πλησιάζει ένας κλόουν και με ρωτάει:

«Πρόεδρε, γιατί είσαι μόνος σου;»

«Πιερότε, γιατί άναψαν τα φώτα;» ρωτάω εγώ…

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ – ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ

[…] »Όταν από τους ανθρώπους λείπουν οι επιτυχίες του σήμερα, σκέφτονται το μέλλον φτιάχνοντας όνειρα και ζουν με το παρελθόν φτιάχνοντας θρύλους!»

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΕΜΠΤΟ

Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ

[…]

Αγαπημένη: «Τι σημαίνει “ο Παναθηναϊκός ολιγώρησε;”»

Θεόφιλος: «Οι δύο ομάδες αγωνίζονταν στην τελική φάση, για να αναδειχθεί ο πρωταθλητής. Αυτό γινόταν στα τρία νικηφόρα παιχνίδια. Είχαν από μια νίκη. Στο τρίτο παιχνίδι είχε πλεονέκτημα έδρας ο Παναθηναϊκός, ο οποίος το έχασε. Στο παιχνίδι αυτό είχε κληρωθεί για να σφυρίξει ο διαιτητής Νίκος Παπαδημητρίου από τα Γιάννενα. Για λόγους που δεν μπορώ να εξηγήσω, ο διαιτητής αυτός την τελευταία στιγμή προφασίζεται έναν πόνο στα μάτια και αρνείται να σφυρίξει. Τον αντικατέστησε ο Στέλιος Κουκουλεκίδης από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος διαιτήτευσε το παιχνίδι μαζί με τον Γιάννη Ράλλη από την Κρήτη.

«Ο Παύλος Γιαννακόπουλος θεώρησε ότι σε εκείνο το παιχνίδι η διαιτησία αδίκησε τον Παναθηναϊκό κατάφορα! Μάλλον είχε άδικο».

»Οι δύο αυτοί διαιτητές δεν ανήκαν ποτέ στο κλαμπ των χορευτών με τις ευλύγιστες μέσες.

»Ο Παναθηναϊκός αποφάσισε τότε να αποσύρει την ομάδα του από το Πρωτάθλημα! Τεράστιο λάθος! Ολιγώρησε! Γιατί το έκανε; Τι φοβήθηκε; Τον Νίκο Γκάλη, τον Στόγιαν Βράνκοβιτς και τον Άριαν Κόμαζετς είχε στην ομάδα του. Τον Ζάρκο Πάσπαλιε, τον Ντράγκαν Τάρλατς και τον Μίλαν Τόμιτς φοβήθηκε; Στο επόμενο παιχνίδι, που γινόταν μέσα στο ΣΕΦ, θα μπορούσε άνετα να τους κερδίσει. Με άλλους διαιτητές θα έπαιζε. Κανείς δεν μπορούσε να προδικάσει ένα αποτέλεσμα. Δεν είναι δυνατόν να αλλάζει έτσι η φυσιολογική ροή των πραγμάτων!

»Ο Παναθηναϊκός θα ερχόταν να παίξει με τον Άρη στον τελικό του Κυπέλλου ξεκούραστος και αδικημένος. Αν δεν είναι αυτό αλλαγή της ροής των γεγονότων, τότε ποιο είναι; Πάντως, παρ’ όλα αυτά, νιώθω την υποχρέωση να αναφέρω ότι: ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν ο εντιμότερος των παραγόντων που έχω γνωρίσει στην πορεία μου σ’ αυτόν το χώρο».

Αγαπημένη: «Τι σημαίνει “ο Ιωαννίδης είχε τους μηχανισμούς;”»

Θεόφιλος: «“Μηχανισμοί” είναι όλοι οι τρόποι που χρησιμοποιείς για να πετύχεις τους στόχους σου. Στην προκειμένη περίπτωση, για να κερδίσεις ένα πρωτάθλημα. Μέσα στο γήπεδο παίζουν οι αθλητές. Εκεί διενεργείται το άθλημα. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Το πρωτάθλημα όμως διεκδικείται και έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Το πρωτάθλημα παίζεται παντού».

Ένας μηχανισμός είναι ο προπονητής να κρατάει τις ισορροπίες και την αρμονία στις σχέσεις των παικτών, μέσα και έξω από το γήπεδο. Όταν έχει να κάνει με θηρία, να γίνεται θηριοδαμαστής. Να κρατάει την ομάδα του ενωμένη και αγαπημένη.

Άλλος μηχανισμός είναι η ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας πριν από κάθε παιχνίδι.

Να βγάζουν όλοι ενέργεια! Αυτό ο Ιωαννίδης ήξερε να το κάνει καλά.

Ένας τρίτος μηχανισμός είναι η πίεση των συνεργατών του και των διοικητικών παραγόντων της ομάδας, για να κάνουν όλοι καλά τη δουλειά τους. Έγκαιρα και σωστά. Ο Γιάννης γκρίνιαζε. Γκρίνιαζε προς κάθε κατεύθυνση. Συνήθως το έκανε αυτό πριν από κάθε δύσκολο παιχνίδι. Ήξερε ακόμη να εμφανίζει τις προλήψεις, τις δεισιδαιμονίες και τα γούρια, για να δικαιολογεί την γκρίνια του και να πιέζει.

Τέλος, ο σοβαρότερος μηχανισμός ήταν η προστασία της ομάδας του, που είχε να κάνει με τη διαιτησία. Τα γκρίζα ανθρωπάκια. Ο ρόλος του έκτου παίκτη! Πίεζε τους παράγοντες να δημιουργούν αγαστές σχέσεις με τους διαιτητές. Κατά τη διάρκεια κάθε αγώνα εφεύρισκε τρόπους για να τσιμπήσει σφυρίγματα. Όταν τέλειωνε το παιχνίδι, όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα, ο Ιωαννίδης προετοίμαζε την ψυχολογία των διαιτητών για το επόμενο παιχνίδι.

Είχε επίσης το επιτελείο του. Είχε καλό επιτελείο. Επιτελάρχης ήταν ο Γιάννης Γιαννάκης. Ικανότατο και αξιόλογο στέλεχος. Αυτός παρακολουθούσε τα πάντα. Ακόμα και τα σφυρίγματα των διαιτητών στα διπλανά παιχνίδια. Γενικά, Γιάννης Ιωαννίδης και Γιάννης Γιαννάκης δεν ησύχαζαν ποτέ!

Ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν σου υποσχόταν ότι θα ευνοη­θείς από τα σφυρίγματα των διαιτητών, σου υποσχόταν όμως ότι δεν θα αδικηθείς!

Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ

[…] Η Ιστορία, όμως, έχει διαδρομή. Διαδρομή μιας κατεύθυνσης. Ταξίδι δίχως γυρισμό. Σ’ αυτήν τη διαδρομή, σ’ αυτό το ταξίδι, η Ιστορία αφήνει υπόλοιπα. Αυτά που συνήθως δεν θέλει να γραφτούν.

Η Ιστορία επιμένει να θέλει να γράφονται μόνον αυτά που δημιουργούν ήρωες και θρύλους. Γιατί πιστεύει ότι τους ήρωες και τους θρύλους έχουν ανάγκη οι άνθρωποι!

Γι’ αυτούς λοιπόν τους λόγους έκρυψα κι εγώ στην πίσω πλευρά του φεγγαριού όσα η Ιστορία μού ζήτησε να μη γράψω. Τα μηνύματα, όμως, και τις έννοιες που ήθελα να σας περάσω σας τα έδωσα όλα.

Τα μηνύματα και οι έννοιες που μένουν στην Ιστορία είναι για αυτούς που τα αφήνουν το νόημα της ζωής. […]

Κι αυτός μού απαντάει χαμογελώντας:

«Γιατί ήρθε η ώρα να γράψεις το σενάριο. Ωρίμασε ο χρόνος! Ο καιρός λιγόστεψε! Είμαστε έτοιμοι και σε περιμένουμε!»

Πως περιγράφει ο ίδιος ο Θεόφιλος Μητρούδης τον εαυτό του; Διαβάστε τον επίλογο του βιογραφικού του