Τεράστια νίκη, τεράστια πρόκριση και όλο αυτό μπροστά σε ένα γεμάτο από Αρειανούς και Έλληνες γήπεδο, πέτυχε ο Άρης με το εντυπωσιακό 86-66 επί της Ουλμ, στο EuroCup. Μια ατελείωτη γιορτή από το 1ο μέχρι το 40ο λεπτό του αγώνα. Σας θυμίζει κατι; ΝΑΙ! Η απάντηση έρχεται αβίαστα στο μυαλό του κάθε Αρειανού: Μέρες Αυτοκρατορίας! Αυτό το συναίσθημα ξύπνησε σε όλους τους οπαδούς του Θεού του πολέμου.
Τυχεροί όσοι κατάφεραν να το ζήσουν από κοντά όλο αυτό και μπράβο σε όσους δεν πτοήθηκαν να πάνε παρά την αβέβαιη κατάσταση με τα εισιτήρια που υπήρξε τις προηγούμενες μέρες. Τελικά όσοι πήγαν μπήκαν όλοι μέσα (όπως ενημέρωσε η ΚΑΕ, αλλά και όπως φάνηκε από τις κερκίδες που βάφτηκαν στο κιτρινόμαυρο) και πλέον θα έχουν να το λένε: «Ήμουν μέσα!».
Προσωπικά μου θύμισε την μεγάλη νίκη επί της επίσης γερμανικής Σατούρν, τότε που στο… περίεργο γήπεδο της Κολονίας (καθότι ποδηλατοδρόμιο) ο Άρης κέρδισε με 98-100, μένα ένα μεγάλο τρίποντο του Σούμποτιτς και μπροστά σε χιλιάδες Έλληνες. Όσοι θέλετε να το θυμηθείτε ή να το δείτε αν είστε νεότεροι και δεν το έχετε δει, παρακάτω. Θα σας θυμίσει ακριβώς αυτό που είδατε απόψε στο Ουλμ!
Όπως και στις μέρες Αυτοκρατορίας στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, έτσι και απόψε ο Άρης έκανε και πάλι μια τεράστια υπέρβαση. Απέναντι σε μια ομάδα με πολλαπλάσιο μπάτζετ που καιγόταν για τη νίκη καθώς κινδύνευε να χάσει το πλεονέκτημα έδρας (και από ότι φαίνεται θα το χάσει από τον ομαδάρα του Καστρίτη). Μια ομάδα που είναι πρωταθλήτρια Γερμανίας και θα έπαιζε φέτος στη Euroleague αν δεν υπήρχαν τα κλειστά συμβόλαια. Μέσα κιόλας στην έδρα της αν και αυτό το επιχείρημα το… χάνουμε αφού ο παλμός των οπαδών του Άρη θύμιζε Παλέ!
Με ένα μπάσκετ από 1′ έως το 40′ απολαυστικό, επιβλητικό, ρεσιτάλ πραγματικό! Χωρίς τον εκ των δύο κορυφαίων σκόρερ της ομάδας τον Γκάλινατ και χωρίς τον πολύτιμο Μπλούμπεργκς στο τελευταίο δεκάλεπτο. Με μια εξαιρετική διαχείριση από τον πάγκο που κάλυψε τις διαφορές των δύο ρόστερ, τις απουσίες του Αμερικανού, του Λετονού και του Μποχωρίδη, αλλά και τα διαφορετικά κριτήρια με τα οποία οι διαιτητές σφύριζαν.
Αλήθεια, πώς είναι δυνατό σε ένα ματς που η μία ομάδα κέρδιζε με τόσο μεγάλη διαφορά να της δοθούν μόλις… 4 βολές(!) και η άλλη που κυνηγούσε να σουτάρει 19!
Σε αυτό ο Άρης απάντησε με το εξαιρετικό 65%8 στα δίποντα (25/38), ευστόχησε 11 τρίποντα, κατέβασε 15 επιθετικά ριμπάουντ, μοίρασε 20 ασίστ και έκλεψε 11 φορές τη μπάλα. Το εντυπωσιακό είναι οτι και έπαιξε τρομερή άμυνα και έβαλε 86 πόντους, παρότι στο τελευταίο δεκάλεπτο πέτυχε μονο 15. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ στο πρώτο δεκάλεπτο η ομάδα του Καστρίτη δέχθηκε 26 πόντους, στα επόμενα δύο δέχθηκε μόλις 22 και συνολικά στα τρία τελευταία μόνο 40! Δεν γίνονται αυτά θα πεις κανείς και να που γίνονται!
Για τον Ρόνι Χάρελ τι να πει κανείς. Στο πρώτο κομμάτι της σεζόν φαινόταν οτι θα είναι ένα απλά χρήσιμο «εργαλείο» του προπονητή, ένας βελτιωμένος Λόκετ ας πούμε. Και τελικά όσο κυλάει η σεζόν ο Αμερικανός εξελίσσεται σε παίκτη-ορχήστρα που τα κάνει όλα!
Απόψε είχε 19 πόντους με 5/8 τρίποντα, 8 ριμπάουντ, 7 ασίστ, 6 κλεψίματα και μόλι 1 λάθος! Αριθμοί NBA! Αναφορά και στον Τολιόπουλο που κι αυτός κάνει απίστευτα πράγματα κόντρα στις πιο ισχυρές ομάδες της διοργάνωσης, πέρα της Basket League. 17 πόντοι με 5/11 τρίποντα, 5 ασίστ, 1 κλέψιμο και αυτός μόλις 1 λάθος. Υστέρησε όμως κανείς σήμερα; Ακόμη και οι Σλαφτσάκης, Περσίδης που η επίθεση δεν είναι το φόρτε τους πέτυχαν πολύτιμους πόντους με καλά ποσοστά.
Πλέον με την Τρέντο στο Παλέ (7/2, 20:00) το παιχνίδι θα είναι μια γιορτή. Ένα πάρτι πρόκρισης και αποθέωσης για τον Καστρίτη και τους παίκτες του. Το αξίζουν. Θα είναι η μεγαλύτερη στιγμή αυτή της ομάδας, μέχρι την επόμενη…
ΥΓ: Η χαρά και η περηφάνια με την οποία θα πάνε οι Αρειανοί και γενικότερα οι Έλληνες της Γερμανίας στις δουλειές τους, τα σχολεία και γενικά στις δραστηριότητές τους δεν πληρώνεται με τίποτα!