Με δύο μεγάλες νίκες (επί του Παναθηναϊκού και μέσα στην έδρα της ΑΕΚ με 76-63) ολοκλήρωσε το ασυνήθιστα δύσκολο πρόγραμμα που του έτυχε στην αρχή του πρωταθλήματος ο Άρης.
Αν μάλιστα ο «Θεός του πολέμου» παρουσίαζε κι ένα πιο ανταγωνιστικό πρόσωπο στην Πυλαία (δεν λέω απαραίτητα να νικούσε) τότε ο Καστρίτης και οι παίκτες τους θα έπαιρναν σχεδόν άριστα.
Ό,τι όμως δεν έκαναν κόντρα στον ΠΑΟΚ οι «κιτρινόμαυροι» το έκαναν στα Λόσια, απέναντι στην ΑΕΚ, μια ομάδα που αναμένεται να τερματίσει πάνω από τους «ασπρόμαυρους».
Αυτό που μετράει είναι πως μετά την κάκιστη εμφάνιση στην Πυλαία και την όχι τόσο ικανοποιητική κόντρα στον πανίσχυρο Ολυμπιακό ο Άρης παρουσίασε βελτίωση. Τόσο ατομική όσο και ομαδική. Και επιπλέον βελτίωση όσον αφορά την ψυχολογία του και την αυτοπεποίθηση σε παιχνίδια μακριά από το Nick Galis Hall , όπου συνήθως παρουσιάζεται αδύναμος και ευάλωτος.
Στα συν και η εξαιρετική διαχείριση του Καστρίτη που ελλείψει των πολύτιμων Καββαδά, Τολιόπουλου (αλλά και του Σχίζα που δεν χρησιμοποιήθηκε) είχε στη διάθεσή του μόλις 9 παίκτες, εκ των οποίων οι τέσσερις «πιτσιρικάδες» (Νετζήπογλου, Φίλλιος, Σιδηροηλίας και Σιδερης). Αν μάλιστα δούμε ότι ο προτελευταίος χρησιμοποιήθηκε για μόλις 1:30 λεπτό και ο τελευταίος καθόλου, σημαίνει οτι ο Άρης νίκησε μια αήττητη ΑΕΚ με 7άδα!
Ο προπονητής του Άρη αντιμετώπισε σωστά τα πολλά φάουλ που φορτώθηκαν από νωρίς κομβικοί παίκτες, ενώ κράτησε ήρεμη την ομάδα του στο τρίτο δεκάλεπτο όταν η Ένωση πλησίασε απειλητικά στους 7.
Σε αυτό το χρονικό σημείο έχουμε συνηθίσει ένα Άρη να καταρρέει και να χάνει εν ριπή οφθαλμού μεγάλες διαφορές. Αυτή τη φορά δεν συνέβη αυτό, καθώς ο «Αυτοκράτορας» «έσφιξε» ξανά την άμυνά του και βρήκες επιθετικές λύσεις που του έδωσαν την ευκαιρία να ξεμακρύνει εκ νέου στο σκορ.
Η αντίδραση στο τρίτο δεκάλεπτο και γενικότερα στο δεύτερο ημίχρονο αποκτά μεγάλη σημασία αν αναλογιστεί κανείς ότι στο πρώτο μέρος ο Άρης έκανε ένα σχεδόν τέλειο παιχνίδι. Με 9/16 τρίποντα εκτός έδρας (αρκετά εκ των οποίων ήταν υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες).
Η απόδοση στο υπόλοιπο ματς όμως έδειξε πως ο «Θεός του πολέμου» δεν βασίστηκε σε κάποιο διάστημα του αγώνα που ήταν -ας πούμε- και λίγο τυχερός, αλλά έπαιξε μπάσκετ.
Επιμέρους τώρα όσον αφορά τους παίκτες ο Νοα Χόρχλερ, φαίνεται ικανός να αποτελέσει βασικό «κλειδί» της χημείας και της αποτελεσματικότητας του Άρη, στην επίθεση, αλλά και στην άμυνα σε κάποιες περιπτώσεις. Αν και είναι λίγο light σαν ψηλός (περισσότερο παίζει σαν «3άρι»), το γεγονός ότι διαθέτει την ικανότητα να σουτάρει από μακριά και μάλιστα να εκτελεί πολύ γρήγορα, τον κάνει σημαντικό παράγοντα. Είναι δύσκολο για οποιοδήποτε ψηλό άλλης ομάδας να μαρκάρει τόσο μακριά και ακόμη και να το κάνει η άμυνα της ομάδας του θα έχει ανοίξει κι έτσι οι άλλοι παίκτες του Άρη θα έχουν την ευκαιρία να «χτυπήσουν».
Ακούγεται υπερβολικό αυτό που θα πω αλλά ο Χόρχλερ μπορεί να εξελιχθεί σε έναν «μικρό Ράιαν Στακ». Οι επτά τάπες με τις οποίες «τρέλανε» τους ικανούς ψηλούς της ΑΕΚ, έδειξαν ότι όταν χρειάστηκε έδωσε πολύτιμες αμυντικές λύσεις και κοντά στο καλάθι. Αυτό που πρέπει να προσέξει είναι τα φάουλ με τα οποία φορτώνεται εύκολα λόγω αδύναμης σωματοδομής.
Ο δεύτερος που κερδίζει τις εντυπώσεις όσο η σεζόν κυλά είναι ο Τζος Χάγκινς. Ο 28χρονος πλέι μέικερ μπορεί να μην έχει την δεινότητα στο σκοράρισμα που είχε ο Κάουαν είναι όμως Αμερικανός με «Ευρωπαϊκό μυαλό». Φαίνεται η εμπειρία που διαθέτει από την θητεία του στην Ευρώπη, κάτι που ο προκάτοχός του δεν είχε. Οργανώνει πολύ καλύτερα το παιχνίδι και οι 11 ασίστ που είχε στα Λιόσια λένε πολλά. Επίσης έχει αρκετά αξιόπιστο σουτ και όποτε χρειάζεται δίνει λύσεις και από εκεί.
Ο τρίτος που ξεχώρισε ήταν ο Γιώργος Φίλλιος ο οποίος εν εκμεταλλεύθηκε άψογα τις απουσίες στην περιφέρεια και έβγαλε φοβερό τσαγανό και προσωπικότητα. Έδειξε πως μπορεί να σκοράρει και από μακριά και από κοντά ενώ έπαιξε καταλυτική άμυνα στους αντίπαλους γκαρντ (2κλεψίματα). Σπουδαίο και ότι σε 27 λεπτά συμμετοχής είχε μόλις 1 λάθος, ενώ με την ενέργεια του κατέβασε και 5 ριμπάουντ.
Πολύ ευχάριστο ότι δίπλα στους Νετζήπογλου και Σιδηροηλία ο Άρης μπορεί να πάρει πράγματα και από έναν ακόμη νεαρό παίκτη του.Οσον αφορά τον εξαιρετικό Γκούντγουιν (σαφώς ανώτερος του Τζούστον) και τον πολύτιμο Σανόγκο θα προσφέρουν ακόμη περισσότερα μόλις ο Καββαδάς (είναι σημαντικός για την χημεία του Άρη) μπορέσει να προσφέρει αυτά που ξέρουμε από εκείνον.
Αν μάλιστα ο Άρης κάνει κάνει καλή επιλογή και στον τριάρι που είναι να φέρει τότε σύντομα θα δούμε μια ομάδα που θα παίζειι ελκυστικό μπάσκετ που θα «αναγκάζει» τον κόσμο να έρχεται στο Παλέ.
ΥΓ: Η νίκη αποκτά μεγαλύτερη αξία καθώς ο Νότε και αστοχος ήταν και υπέπεσε σε 6 λάθη. Φαίνεται ότι θέλει όμως χρόνο ώστε να προσαρμοστεί π στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
ΥΓ1: Μέχρι και το τζαμπολ, ζήτημα στο κλειστό των Λιοσίων να είχε καμία 500άρα άτομα. Δέκα λεπτά μέρα είχε τουλάχιστον τριπλάσιο κόσμου. Μου θύμισε… Πυλαία.