Στο ερώτημα αν ήρθε η μεγάλη στιγμή, που η Δάφνη θα επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού μπάσκετ, ένας μόνον μπορεί να απαντήσει. Κι αυτός είναι ο Κώστας Τζιβελέκας. Ο άνθρωπος που στο πρόσφατο παρελθόν πήρε μια ομάδα της γειτονιάς στα χέρια του και με το πάθος που τον διέκρινε , την έκανε γνωστή σε όλο το πανελλήνιο.
Είναι ο ίδιος που όταν έπεσε, σηκώθηκε, και αφού σκουπίστηκε γρήγορα – γρήγορα, σήμερα έχει βαλθεί να τρελάνει – διαψεύσει όλους όσοι έλεγαν πως δεν πρόκειται να ξανασηκωθεί! Τζιβελέκας ένας τεράστιο όνομα, που όλοι οι μπασκετικοί, γνωρίζουν πολύ καλά και δίκαια τον αποθεώνουν, διότι είναι ένας και μοναδικός. Έχει συνδέσει το όνομά του με επιτυχίες και μόνον…
Πάντως ο ίδιος (Τζιβελέκας) παρότι οι κουβέντες που διαχέονται είναι μόνον εγκωμιαστικές, παραμένει σεμνός και ταπεινός, έτσι όπως ήταν πάντα άλλωστε, ακόμη και στα χρόνια της παντοδυναμίας του. Είναι ένα πλεονέκτημα που δεν το συναντά κανείς στο διοικητικό κόσμο… Γι αυτό άλλωστε ο Τζιβελέκας, είναι αυτός που δείχνει το δρόμο σε όλους όσοι θέλουν να ακολουθήσουν τη συνταγή των επιτυχιών.
Κάποιοι και ίσως όχι άδικα τον αποκάλεσαν άρχοντα και τροπαιοφόρο… Ο ίδιος δεν ασχολήθηκε καθόλου μ’ αυτούς τους τίτλους, διότι ήδη τους απολαμβάνει από πριν από το πρόσφατο παρελθόν, τότε που όλη η μπασκετική κοινότητα διαλαλούσε στα μπασκετικά της στέκια ένα μόνον όνομα… το όνομά του: Κώστας Τζιβελέκας…
Χαμόγελα λοιπόν και πλήρης ικανοποίηση στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο της Δάφνης, όπου ο κόπος ιδιαίτερα ο φετινός δεν πήγε χαμένος! Μια περίοδος δύσκολη,με ιδιαιτερότητες αλλά και πολύ μεγάλο άγχος, είχε αίσιο τέλος. Παιχνίδι με το παιχνίδι και νίκη με τη νίκη χτίστηκε η άνοδος, τόσο σε επίπεδο γυναικών (Α΄ ΕΣΚΑ), όσο και των ανδρών (Β’ εθνική). Η Δάφνη, έγινε χείμαρρος και παρέσυρε στο διάβα της, ότι βρήκε, αποδεικνύοντας , πως δεν καταλαβαίνει από εμπόδια! Μοναδικός αντίπαλος ήταν ο κακός εαυτός της, που όμως ευτυχώς για την προσπάθεια, δεν εμφανίστηκε και πολλές φορές.
Με θετική ενέργεια και με πάθος σε κάθε παιχνίδι, η Δάφνη, έκανε το αυτονόητο, που δεν είναι άλλο, από τη στόχευση του στόχου που είχε τεθεί από το καλοκαίρι και ήταν η άνοδος! Με σκληρή δουλειά, προπονητικό τιμ και παίκτες, έγιναν μια γροθιά και ως τέτοια λειτούργησαν, με συνέπεια, η επίτευξη του στόχου, να έρθει ως ένα φυσικό επακόλουθο… τόσα απλά…
Και μέσα σε όλα αυτά, σε περίοπτη θέση και οι υποδομές του συλλόγου. Ο ΑΟ Δάφνης, αλλά και ο ίδιος ο Κώστας Τζιβελέκας, μπορεί να υπερηφανεύονται πως έχουν τις καλύτερες ακαδημίες της Αθήνας! Όμως αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά είναι το αποτέλεσμα μιας σκληρής , προγραμματισμένης και επιστημονικής δουλειάς που γίνεται στις αναπτυξιακές ηλικίες και στις οποίες ο σύλλογος,δίνει πολύ μεγάλη βαρύτητα, ενώ ο ίδιος ο νυν πρόεδρός του, καθημερινά και με το δικό του τρόπο παροτρύνει και εμπνέει…
ΑΟ Δάφνης, ήδη το ποτάμι έχει αρχίσει και γίνεται χείμαρρος και πίσω δεν γυρνά… Σε λίγα χρόνια θα αρχίσουμε και πάλι να χειροκροτούμε τη μεγάλη επιστροφή στα μεγάλα σαλόνια του μπάσκετ, που είναι το όνειρο όλων , αλλά που λίγοι μπορούν να μπούν…
Και τέλος θα πρέπει να γίνει ειδική μνεία, για τον Γιάννη Τζιβελέκα, για τον παίκτη, που ξεχώρισε σαν τη μύγα μέσ’ στο γάλα… Που πήρε από το χέρι την ομάδα της καρδιάς του και με τους ακατάσχετους πυροβολισμούς του σε κάθε ματσάκι, έδινε στην ομάδα του τους πόντους της νίκης και στους αντιπάλους του, την ευκαιρία να τον θαυμάσουν και σε κάθε τέλος του αγώνα, να του ζητούν αυτόγραφο! Ένας παίκτης, που αρνήθηκε τα εγκόσμια της μεγάλη κατηγορίας και προτίμησε να φορέσει την κιτρινόμαυρη φανέλα της Δάφνης και μ’αυτή να αποθεωθεί… Συνέβαλε στα μέγιστα στη μεγάλη άνοδο της ανδρικής ομάδος στη Β’ εθνική… Και η ζωή συνεχίζεται, με άνοδο και τη νέα περίοδο!
Στη φωτό διακρίνονται πατέρας και γιος Τζιβελέκας πανευτυχείς !