Ταϊρίς Ράις: «Αδύνατον να ξεχάσω το τρίποντο του Σπανούλη με τον Διαμαντίδη»

Ο άσος της Μπάμπεργκ, Ταϊρίς Ράις,  βρίσκεται στην Αμβέρσα για το Final-4 του Basketball Champions League και μίλησε, μεταξύ άλλων, για το πέρασμά του από την Ελλάδα. 

Ο Αμερικάνος πλέι μέικερ της γερμανικής ομάδας, σε συνέντευξη που έδωσε από την Αμβέρσα σε ελληνικά media, αναφέρθηκε στην εμπειρία του από τους «κυανέρυθρους», στη σειρά με την ΑΕΚ, αλλά και στους καλύτερους παίκτες που είδε ποτέ στη χώρα μας.

Αναλυτικά:

– Τι θυμάσαι από τον Πανιώνιο;

«Ηταν η πρώτη εμπειρία. Σκληρή εμπειρία Ηταν η πρώτη χρονιά που η οικονομία άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα. Υπήρχαν πολλά προβλήματα στην επικοινωνία. Οχι όμως, μέσα στο γήπεδο, αλλά εκτός γηπέδου. Θα μπορούσε να είναι καλύτερα, αλλά και χειρότερα. Συνολικά ήταν μία σπουδαία εμπειρία, που μου δίδαξε πολλά και στο γήπεδο, με δεδομένο ότι ήταν η πρώτη χρονιά μου στην Ευρώπη. ‘Εμαθα πάρα πολλά. Το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν πολύ δυνατό ακόμα. Πολλοί μεγάλοι παίκτες έπαιζαν τότε στην Ελλάδα. Σε άλλες ομάδες αλλά και στη δική μου. με βοήθησε να καταλάβω πολλά και να γίνω σαν κι αυτούς τους σπουδαίους παίκτες που έπαιζαν τότε στην Ελλάδα. Προσπάθησα το όνομά μου να μπει στην ίδια πρόταση που αναφερόταν σε εκείνους. Ο μοναδικός στόχος μου ήταν να κερδίσω το σεβασμό παίζοντας με παίκτες όπως ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης. Και νομίζω οτι το κατάφερα».

-Ήταν το καλύτερο ή το χειρότερο καλωσόρισμα που θα μπορούσες να έχεις στην Ευρώπη η εμπειρία σου στον Πανιώνιο;

Ασφαλώς ήταν το καλύτερο. Αυτό που έγινε σε επίπεδο μπάσκετ ήταν σπουδαίο. Κάναμε μιά χρονιά που εξέπληξε πολλούς. Τα άσχημα που συνέβαιναν, ήταν ένα μάθημα να μένεις συγκεντρωμένος στο στόχο σου και να αντιληφθείς τελικά ότι κάποια πράγματα που δεν είναι στο χέρι σου να τα αλλάξεις, δεν πρέπει να τα αφήσεις να επηρεάζουν τη ζωή σου μέσα στο γήπεδο. Από τη μία καταλαβαίνεις ότι έτσι είναι η δουλειά που επέλεξα κι από την άλλη να αντιλαμβάνεσαι ποια είναι τα όρια σου και να τα ξεπερνάς. Με βοήθησε να χτίσω χαρακτήρα και να καταλάβω τι άνθρωπος είμαι».

– Εμαθες ότι εκείνο το γήπεδο, στο οποίο έκανες τα πρώτα βήματά σου στην Ευρώπη, κατεδαφίζεται;

«Ναι, μου το είπε ο Νίκος. Κρίμα! Θυμάμαι πολλά πράγματα από εκείνη την εποχή. Διαφορετικά, παράξενα, ιδιαίτερα. Τα τζάμια, τους φιλάθλους, την εξέδρα, την οροφή, τα αντικείμενα που έφευγα από την εξέδρα (γελάει)… Ολα!»

-Για το πρόσωπό σου ο καθένας μπορεί να έχει διαφορετική άποψη. Εχεις καταφέρει τα πάντα, αλλά και πάλι νιώθεις ότι πρέπει να είσαι σε μία διαδικασία να αποδεικνύεις τον εαυτό σου συνεχώς. Αλήθεια, τι πήγε στραβά μέχρι τώρα; 

«Ειλικρινά δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Κάποιες φορές στην καριέρα σου, είσαι δίπλα σε ανθρώπους με τους οποίους δεν έχεις την ίδια φιλοσοφία. Εγώ πάντα ερχόμουν με την νοοτροπία του “αουτσάιντερ”, του ανθρώπους που πάντα είχε κάτι να αποδείξει. Στήριζα τα πάντα στη δουλειά και στο χαρακτήρα μου μέσα στο γήπεδο. Μπορεί να μην είμαι ο καλύτερος άνθρωπος που υπάρχει, αλλά μέσα στο γήπεδο ξέρεις ότι θα δώσω τα πάντα για να νικήσει η ομάδα μου. Έχω αυτή την νοοτροπία. Μόνο αυτό μπορώ να σκεφτώ σχετικά με το ερώτημά σου αν πήγε κάτι στραβά».

– Είσαι χαρούμενος στη Μπάμπεργκ; Θέλω μία απόλυτα ειλικρινή απάντηση!

«Όταν ήρθε η πρόταση από τη Μπάμπεργκ ήξερα πολύ καλά που πήγαινα να εργαστώ. Είχα παίξει κάμποσες φορές εναντίον της, από τότε που αγωνίστηκα στην Μπάγερν, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις. Ήμουν σίγουρος ότι ήταν η τέλεια επιλογή για εμέ. Ηρεμία σε μία μικρή πόλη και όλη η προσοχή στραμμένη στο μπάσκετ. Σκέφτεσαι το μπάσκετ 24/7 και αυτό χρειαζόμουν προερχόμενος από μία άσχημη περιπέτεια».

– Πως νιώθεις που παίζεις στο BCL; Παρουσιάζει μία πρόκληση για εσένα η διοργάνωση και το γεγονός ότι η Μπάμπεργκ ήρθε από την Ευρωλίγκα;

«Όταν παίζεις σε μία διοργάνωση είναι πρόκληση έτσι κι αλλιώς να την κερδίσεις. Δεν με ενδιαφέρει αν θεωρώ τον εαυτό μου παίκτη της Ευρωλίγκας. Είμαι εδώ για να κάνω τη δουλειά και να κερδίσω. Είμαι ευτυχής που έχω αυτή την ευκαιρία.  Και είναι πολύ μεγάλη επιτυχία που βρισκόμαστε εδώ. Δουλέψαμε πολύ σκληρά με τους συμπαίκτες μου για να τα καταφέρουμε».

– Θυμήσου κάποιους παίκτες από την Ελλάδα, στους οποίους, ως νέος τότε, είχες στρέψει το βλέμμα σου και ένιωθες ότι μπορείς να πάρεις κάποια πράγματα από το παιχνίδι τους;

«Κοίτα, αρχικά πρέπει να σου πω ότι παίρνω στοιχεία από παίκτες σε όλη μου την καριέρα. Αλλά τότε στην Ελλάδα ήταν κάτι διαφορετικό. Επαιζα με εκείνο το …τέρας στον Παναθηναϊκό, τον Δημήτρη Διαμαντίδη, έπαιξα με τον Σπανούλη, τον Σάρας. Ο Ολυμπιακός είχε τον Παπαλουκά. Κατόπιν έπαιξε με τον Σέρχιο, τον Ντε Κολό, τον Γιουλ. Παιδιά που βλέπει και καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή ότι δούλεψαν σκληρά για να φτάσουν στο σημείο που βρέθηκαν…».

-Λοιπόν, ξέχνα το γεγονός ότι είμαι Ελληνας και απάντησέ μου στην εξής ερώτηση: Στο αμερικάνικο μπάσκετ, όλοι μιλούν για το μεγάλο δίδυμο, τον Λεμπρόν και τον Τζόρνταν, θεωρώντας ότι είναι οι καλύτεροι παίκτες που εμφανίστηκαν ποτέ. Αν σου έκανα την ίδια ερώτηση για την Ευρώπη, ποιο είναι το πιο ιστορικός δίδυμο και οι καλύτεροι παίκτες που είδες ποτέ εσύ να παίζουν εδώ, τι θα απαντούσες;

«Θα σου απαντήσω με κάθε ειλικρίνεια: Το ματς απ που έβλεπα πάντα ήταν αυτό του Σπανούλη και του Διαμαντίδη. Εβλεπα τα πάντα, ακόμα κι όταν ήμουν στο σπίτι, στην Αμερική, μετά το τέλος της σεζόν. Δεν το έχανα για τίποτα στον κόσμο. Είδα τον Σπανούλη να βάζει το τελευταίο σουτ μπροστά στον Διαμαντίδη στο τελευταίο ματς της καριέρα του. Αυτή είναι μία πραγματικά ιστορική στιγμή και μου είναι αδύνατον να την ξεχάσω…».

– Ακόμα κι αν είσαι χάλια σε ένα παιχνίδι όχι μόνο θα πάρεις το νικητήριο σουτ, αλλά θα το βάλεις κιόλας. Τελικά ποιο είναι το μυστικό του clutch παίκτη;

«Δεν έχω ιδέα.. Ειναι συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Του χαρακτήρα, της νοοτροπίας, της εμπειρίας, των παραστάσεων και της ετοιμότητας να ανέβεις στο βαγόνι που θα σε οδηγήσεις στη δόξα. Επίσης είναι σημαντικά και όλα αυτά που έχεις ζήσει, πριν αποδείξεις ότι τελικά είσαι ένας καλός clutch παίκτης. Οχι μόνο στο μπάσκετ αλλά και αυτά που έχεις ζήσει σε όλη σου τη ζωή. Αυτά είναι που χτίζουν τα χαρακτήρα σου, σε βοηθούν να μείνεις ταπεινός, να κρατάς τα μάτια στο στόχο και ταυτόχρονα να έχεις αυτοπεποίθηση να πάρεις το σουτ τη στιγμή που πρέπει».

– Σε όλη τη σειρά με την ΑΕΚ ο Σαν Ρος έχει κάνει εκπληκτική δουλειά πάνω σου. Και όχι μόνο στη σειρά, αλλά και στην ρέγκιουλαρ σίζον. Κι όμως, εσύ εμφανίζεσαι στην κρίσιμη φάση, παίρνεις τη μπάλα στα χέρια σου και είσαι πάλι εκεί για το τελευταίο σουτ. Εχοντας και πάλι μπροστά σου τον Σαντ Ρος. Τι σκέφτεσαι τη στιγμή που σουτάρεις μπροστά του;

«Πρώτα από όλα θέλω να πω το εξής και τώρα μου δίνεται η ευκαιρία: Ο Χάουαρντ Σαντ Ρος είναι ένας φοβερός αμυντικός παίκτης. ΦΟ-ΒΕ-ΡΟΣ! Δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες στην καριέρα μου που μπορούν να αμυνθούν χωρίς να σου κάνουν φάουλ ούτε μία φορά. Ειλικρινά δε θυμάμαι καμία, μα καμία φάση που ο Σαντ Ρος να με έπαιξε με τέτοιο τρόπο που να έκανε φάουλ. Είχε τα μάτια του πάνω μου, χρησιμοποίησε το κορμί του, την ταχύτητά του, αλλά δεν μου έκανε φάουλ ούτε σε μία φάση. Η μεγαλύτερη πρόκληση που είχα πριν το ματς, ήταν να σκεφτώ τι στο καλό μπορώ να κάνω με αυτόν μπροστά μου. Είδα όλα τα παιχνίδια της φετινής σεζόν, και τα τρία, αλλά κι αυτό που έπαιξα εναντίον του όταν ήταν στην Νίμπουργκ κι εγώ στην Χίμκι. Η σκέψη μου ήταν να κινηθώ και να μετακινήσω και τον ίδιο για να δημιουργήσω χώρο. Ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο να βρω ακόμα και χώρο να κάνω μία πάσα. Διότι ακόμα κι αν έβρισκα, μάλλον θα ήταν κι αυτός εκεί για να την εμποδίσει. Ετσι, σκέφτηκα να πάω από τη μία πλευρά, να αλλάξω κατεύθυνση, να πάρω την αριστερή πλευρά και να δημιουργηθεί χώρος για ένα σουτ. Και είδατε τι έγινε. Φυσικά και πάλι θα μπορούσε να μου έχει ρίξει τάπα. Αυτό που είχα στο μυαλό μου ήταν ότι αν κατάφερνα να φέρω τη μπάλα στο αριστερό χέρι, ίσως να σηκωνόμουν λίγο πιο γρήγορα από αυτόν και θα έβρισκα χώρο να εκτελέσω. Ηξερα ότι θα ήταν εκεί… Πάντα ήταν εκεί. Σε όλα τα ματς. Αλλά πήρα το ρίσκο…».

– Δε σκέφτηκες ποτέ ότι θα ήταν καλύτερα να πασάρεις τη μπάλα σε κάποιον συμπαίκτη σου;

«Για να είμαι 100% ειλικρινής μαζί σου, αν δε σούταρα σε αυτή τη φάση, οι συμπαίκτες μου θα ήταν πολύ εκνευρισμένοι μαζί μου… Ειλικρινά! Ήξερα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι έπρεπε να κάνω αυτό που έκανα και κάναμε ως ομάδα σε όλη τη σεζόν».

-Τι έγινε στην Μπαρτσελόνα;

«Θα μπορούσα να παίξω στην Μπαρτσελόνα και δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία για αυτό. Αν ο Πέσιτς ερχόταν πριν φύγω, θα είχα παίξει στη Μπαρτσελόνα. Αλλά θα επιστρέψω σε αυτό που έλεγα νωρίτερα. Κάποιες φορές οι σχέσεις δεν καταλήγουν όπως θες και έχεις ανθρώπους γύρω σου που δεν σκέφτονται όπως εσύ. Σε όποια κι αν έπαιξα, σε διαβεβαιώνω, δε βρέθηκε ούτε ένας άνθρωπος, ούτε ένας, να πει κακή κουβέντα για εμένα ως άνθρωπο. Δεν δημιούργησα ποτέ πρόβλημα σε κανένα, ούτε σε προπονητές, ούτε σε συμπαίκτες. Ούτε φυσικά στους φίλους μου. Οποιος με χρειάζεται είμαι σε απόσταση μίας τηλεφωνικής κλήσης και θα είμαι εκεί, δίπλα του».

-Τι γνώμη έχεις για το Γιώργο Μπαρτζώκα;

«Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ένας πολύ καλός κόουτς. Εχω πολύ καλή άποψη. Απλά θεωρώ ότι αυτή η ομάδα δεν του ταίριαζε κα δεν τον βοήθησε. Οι κόουτς είναι σαν τους παίκτες. Κάποιες φορές οι παίκτες πάνε σε ομάδες και βγάζουν μάτια και μετά υπογράφουν κάπου και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Ετσι είναι και οι προπονητές. Στη Λοκομοτίβ έκανε σπουδαία πράγματα, πήγε την ομάδα στο Φάιναλ Φορ. Στην Μπαρτσελόνα χρειάστηκε να συνεργαστεί με άλλους ανθρώπους και το πράγμα δε δούλεψε. Είναι πολύ καλός προονητής και εξαιρετικός άνθρωπος, γιατί μπορείς να του μιλήσεις, να του ανοίξεις την καρδιά σου. Βάλε τον Μπαρτζώκα σε μία ομάδα με σωστές συνθήκες και τότε θα δούμε μέχρι που μπορεί να τη φτάσει».

-Ο Τάιρις Ράις είναι οverachiever ή underachiever?

«Ειλικρινά θα σου απαντήσω… Είμαι ένας underachiever. Αυτή είναι η δική μου αλήθεια. Ισως βρεθούν κάποιοι άνθρωποι που δε με ξέρουν να πουν ότι είμαι overachiever, αλλά η δική μου άποψη δεν αλλάζει. Μέχρι τώρα είμαι underachiever».