Τα μέλη της νέας διοίκησης της ΕΟΚ μοιράζονται ένα κοινό όραμα για το μέλλον του μπάσκετ κι αυτό το έχουν καταλάβει όλοι.
Οι κινήσεις και η φιλοσοφία της ΕΟΚ, από τις πρώτες μέρες του Βαγγέλη Λιόλιου και τον συνεργατών του, φανερώνουν τη νέα εποχή που αναμένεται στο ελληνικό μπάσκετ. Κάποια πράγματα έγιναν γνωστά στη συνέντευξη Τύπου του κ.Λιόλιου όπου μίλησε ΑΝΟΙΧΤΑ, για πρόσωπα, για ημερομηνίες για καταστάσεις.
«Η μεγάλη μου τρέλα είναι το Αναπτυξιακό» είπε κάποια στιγμή ο πρόεδρος της ΕΟΚ. Και είναι. Όσοι τον γνωρίζουν το βεβαιώνουν. Και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι άρχισε η επανάσταση για την… ανάσταση του Αναπτυξιακού Προγράμματος.
«Το μπάσκετ θα πρέπει να μαζέψει τα παιδιά και να χαίρονται το παιχνίδι» είναι το σύνθημα. Και όλα αρχίζουν από την κορυφή όπου σύμφωνα με πληροφορίες, επικεφαλής θα είναι ένας Project Manager. Σύντομα αναμένεται να υπάρξει πρόσκληση ενδιαφέροντος για τη συγκεκριμένη θέση, αλλά δε σταματούν όλα εδώ.
Πλέον και η επιλογή των Ομοσπονδιακών Προπονητών (εννοούμε φυσικά για το Αναπτυξιακό)θα γίνεται μέσα από πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος. Όπου θα αξιολογούνται τα βιογραφικά, τα προσόντα (όχι μόνο αγωνιστικά) του κάθε προπονητή κι αν ταιριάζουν με τη φιλοσοφία της ΕΟΚ.
Επί της ουσίας η πόρτα της EOK ανοίγει ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Με τρόπο διάφανο και αξιοκρατικό, ΟΛΟΙ οι προπονητές έχουν την πρόσβαση πλέον να διεκδικήσουν μια πολύ σοβαρή δουλειά, με στόχο την ανάπτυξη και τη διασφάλιση του μέλλοντος του ελληνικού μπάσκετ.
Να θυμίσουμε τι είχε πει ο κ.Λιόλιος για το Αναπτυξιακό;
«Η τρέλα μου είναι το Αναπτυξιακό. Είναι το πιο ενδιαφέρον για όλους μας. Τα παιδιά πια δεν παίζουν πολλούς αγώνες και δε μιλάω για νησιά. Και που να δείτε και στις κορασίδες τι γίνεται ή τις νεάνιδες. Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.
Αν με ρωτάτε αν υπάρχει αναπτυξιακό θα σας πω όχι, πέρα από κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες. Δυστυχώς. Κι εκεί που υπάρχει, ξέρουμε όλοι πως και γιατί λειτουργεί.
Και γιατί εμπλέκονται. Κι όλα αυτά διότι τα τελευταία χρόνια η Ομοσπονδία ήταν απούσα. Και όταν απέχεις από κάπου δίνεις το χώρο να μπει όποιος θέλει μέσα. Αυτό συνέβαινε.
Θέλει πλήρη αναδόμηση και χτίσιμο από την αρχή. Αυτό θα συμβεί. Ναι και η τελική φάση θα αλλάξει. Τα παιδιά πρέπει να παίζουν αγώνες! Δεν είναι δυνατό να μην παίζουν…
Ξέρετε ότι υπάρχουν παιδιά στο εφηβικό που παίζουν έναν αγώνα; Οι έφηβοι; Και τι περιμένουμε; Να κρατήσουμε τα παιδιά με έναν αγώνα; Και η απάντηση είναι, επειδή είναι ακριβό το κόστος; Είναι σοβαρή απάντηση; Τα μίνι γίνονται να τα ξεπετάξουμε, έξι αγώνες για να φύγουμε; Τα παιδάκια προπονούνται για να παίξουν έξι αγώνες τη χρονιά; Τα μίνι;
Αντί να παίζουν κάθε Σαββατοκύριακο γιατί είναι χαρά; Και μετράνε και σκορ; Και βγάζουν πρωταθλητή μίνι και παμπαίδων; Δε ντρεπόμαστε λιγάκι; Αυτά θα κάνουμε; Και πανηγυρίζει ένας προπονητής ότι κέρδισα τον άλλον; Και τα παιδάκια κάνουν μπούλινγκ το ένα στο άλλο επειδή τους κερδίσανε; Αυτά δεν είναι αναπτυξιακό.
Είμαι έξαλλος με αυτά που βλέπω και γίνονται και κανείς δεν πήγε να παρέμβει. Αυτό είναι το αξιακό μας σύστημα; Ας μη βγάλουμε ποτέ, που λέει ο λόγος, αθλητές. Ανθρώπους στην κοινωνία θα βγάλουμε; Να σέβεται ο ένας τον άλλον;
Που είναι η λέξη «σεβασμός» στα αναπτυξιακά; Πως το μαθαίνουμε. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Όταν είπα για playbook θα είμαι πολύ αυστηρός επάνω σε αυτό. Η Ομοσπονδία θα ελέγχει, θα πιστοποιεί, θα υπάρχει πιστοποίηση Ακαδημιών. Δε μπορεί ο καθένας να έχει μια Ακαδημία χωρίς να έχει τα προσόντα. Και δεν εννοώ τα τυπικά, αν δηλαδή είναι προπονητής. Παιδαγωγός είναι;
Ενας γονιός πηγαίνει το παιδί του σε μια Ακαδημία. Η Ομοσπονδία είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό το παιδί. Έχει ελέγξει αν αυτή η Ακαδημία διαθέτει προπονητή που είναι παιδαγωγός; Γι’ αυτό πρέπει να ντρεπόμαστε.
Με ρωτήσατε που θα βρω τα χρήματα. Αυτά είναι τα άμεσα. Όσα βρω θα πάνε εκεί. Να έχουν τα παιδιά πολλούς αγώνες. Να παίζουν συνέχεια να είναι γιορτή. Με κόστος της Ομοσπονδίας. Δε μπορεί να πληρώνουν οι γονείς για να παίξουν μπάσκετ τα παιδιά»
Μπορείτε να δείτε το απόσπασμα από 1:10’00’’ ως 1:16’0’’
