Εθνική ομάδα: Η εξομολόγηση του Μαργαρίτη

– Δεύτερη πρόκριση για την ομάδα σε αυτή τη διαδικασία, τρία χρόνια αρχίζοντας από τον Νοέμβριο του 2017 με τα προκριματικά του Παγκόσμιου, δεν κατάφερε και λίγα αυτή η ομάδα τελικά.

«Τώρα που μιλάμε και έχουμε εξασφαλισμένη την πρόκριση και στο Ευρωμπάσκετ. Αν τρέξω πίσω στο χρόνο, από μόνες τους οι δύο προκρίσεις φτάνουν για να μου δημιουργούν μόνο θετικά συναισθήματα. Βέβαια, ήταν πολλά περισσότερα αυτά που έχουμε ζήσει σε αυτές τις προσπάθειες. Που κάνουν έντονες τις συγκινήσεις και όλα όσα μου έρχονται στο μυαλό, απλά με κάνουν πολύ χαρούμενο που ήμουν κι εγώ ένα μέλος αυτής της πορείας».

– Εδώ πια, αυτή η ομάδα που ταξίδεψε στη Ρίγα, έχει κάποια στγμιότυπα που αν λείπετε 4-5 από το «κάδρο» μπορεί κάποιος να νομίσει ότι είναι η Εθνική Νέων. Η διαδικασία διαδοχής εξελίσσεται ραγδαία μέσα από τα προκριματικά.

«Αυτή είναι η αλήθεια. Μπορεί σε αυτό το ταξίδι να είναι μεγαλύτερος ο αριθμός, όμως σε όλη τη διαδικασία των προκριματικών η Εθνική Ομάδα έδειξε ότι θέλει να βάζει νέα παιδιά. Και το έκανε. Δίνοντάς τους την ευκαιρία να δείξουν κατά πόσο μπορεί να στηριχτεί πάνω τους τα επόμενα χρόνια.

Υπάρχουν παίκτες στην Ελλάδα, εγώ είμαι πεπεισμένος, που μπορούν να στηρίξουν τουλάχιστον αυτή την κατάσταση με τα παράθυρα και η πιο πειστική απόδειξη είναι οι δύο προκρίσεις που είναι κάτι σημαντικό.

Εγώ πιστεύω ότι η δεξαμενή παικτών στο ελληνικό μπάσκετ είναι μεγάλη, υπάρχει βάθος, το δείχνουν τα παιδιά που έρχονται στην Εθνική Ομάδα, τόσο με τις εμφανίσεις τους όσο και με τα αποτελέσματα».

– Έχοντας φτάσει στο τέλος αυτής της πορείας, με εξασφαλισμένη πια την πρόκριση, υπάρχει κάποιο ματς ή κάποια στιγμή που σου έρχεται αμέσως στο μυαλό ως πιο ξεχωριστή;

«Ναι, εύκολα! Το ματς μέσα στη Βοσνία. Σε ένα κατάμεστο γήπεδο, στο οποίο δε μπορούσαμε να ακούσουμε τι λέει ο διπλανός μας. Τότε ήταν η αρχή του κορονοϊού στην Ευρώπη. Θυμάμαι στο αεροδρόμιο του Σεράγεβο στην επιστροφή που μας έλεγαν ότι στη Βόρεια Ιταλία είχαν παρουσιαστεί μαζικά κρούσματα. Κάναμε λοιπόν τότε το διπλό μέσα σε τέτοια ατμόσφαιρα, που δεν ξεχνιέται και ουσιαστικά ήταν το παιχνίδι που πιστεύω μας έδωσε την πρόκριση».

– Παρότι ζείτε πια πολλούς μήνες με τη ρουτίνα των τεστ, παιχνιδιών, ξανά τεστ, η αγωνία δεν εγκαταλείπει. Και χθες εδώ, το συναίσθημα ήταν εμφανές. Τελικά δεν παλεύεται αυτή η κατάσταση;

«Έτσι ακριβώς, δεν παλεύεται, αυτό ισχύει. Μπορεί να έχει περάσει πια ένας χρόνος, αλλά παραμένει ψυχοφθόρο. Εμείς που ερχόμαστε από τον ΠΑΟΚ ειδικά τη χθεσινή ημέρα είχαμε μεγαλύτερη αγωνία, αφού είχαμε παίξει σε ένα παιχνίδι το οποίο έβγαλε κρούσματα και δεν γνωρίζαμε τι μπορεί να έχει συμβεί. Μέχρι λοιπόν να μάθουμε σήμερα το πρωί ότι όλη η αποστολή ήταν αρνητική, υπήρχε μεγάλη αγωνία.

Ξέρεις, μετράει και το ότι είσαι σε μια ξένη χώρα και αν βρεθείς αντιμέτωπος με το απρόοπτο θα πρέπει να ακολουθήσεις τα δικά τους πρωτόκολλα, να μην ακολουθήσεις την αποστολή πίσω, να μείνεις μόνος…

Είναι πολλά που περνάνε από το μυαλό».

– Βαθμολογικά άγχη δεν υπάρχουν γι’ αυτά τα δύο παιχνίδια που έρχονται, αλλά όλο και κάποια… άγχη θα υπάρχουν πάντα μπαίνοντας στο γήπεδο.

«Ε ναι… Κανένας παίκτης και ποτέ δεν μπαίνει στο γήπεδο απλά για να διεκπεραιώσει μια δουλειά. Δε σκέφτεται «θα μπω απλά για να παίξω». Όλοι πρέπει να είμαστε απόλυτα συγκεντρωμένοι και να παίξουμε ξεκάθαρα για τις νίκες. Είναι, όπως είπαμε, και πολλοί οι νέοι είτε ηλικιακά, είτε στην Εθνική που θα θέλουν και αυτοί να δείξουν τι μπορούν να κάνουν. Και θεωρώ ότι το μυαλό πρέπει να επικρατήσει του ενθουσιασμού. Να τον τιθασεύσουμε για το καλό της ομάδας, να παίξουμε σωστά και να κυνηγήσουμε το αποτέλεσμα».

 – Εσύ τι σκέψεις κάνεις για τον Βαγγέλη; Κλείνει άλλη μια πορεία όχι απλά με παρουσία σου, αλλά και ως αρχηγός. Σκέφτεσαι τις επόμενες διοργανώσεις ή το απολαμβάνεις και ό,τι ήθελε προκύψει;

«Κοίτα, τις αποφάσεις έτσι κι αλλιώς δεν τις παίρνω εγώ. Αυτό που εγώ κάνω όλο τον καιρό είναι, κάθε φορά που η ομάδα με χρειάστηκε και με κάλεσε, να δίνω όλο μου τον ενθουσιασμό. Με την καρδιά μου ανταποκρίνομαι και προσπαθώ να βοηθάω. Όλη αυτή η κατάσταση που ζω με τιμά. Έχω περάσει πολύ όμορφες στιγμές και ακόμα περνάω. Από ‘κει και πέρα, ό,τι ήθελε προκύψει όπως είπες».