To φάιναλ φορ της Euroleague στο Κάουνας ολοκληρώθηκε με τον Ολυμπιακό να ηττάται με 79-78 απο τη Ρεάλ, κι έχει ενδιαφέρον να δούμε τον απολογισμό των ελληνικών ομάδων στου τελικούς της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Oι Γερμανοί έχουν ένα ρητό για την εθνική τους ομάδα ποδοσφαίρου. Υποστηρίζουν «ότι μια καλή ομάδα φτάνει σε έναν τελικό. Μια σπουδαία ομάδα τον κερδίζει». Μια φράση, σκληρή όσο και η νοοτροπία τους. Ωστόσο, έχει μια βάση, την οποία αν καθίσει και εξετάσει κάποιος, τότε θα διαπιστώσει ότι στο τέλος μετράει το αποτέλεσμα.
Οι μελλοντικοί φαν του αθλήματος θα θυμούνται και θα διαβάζουν για τους νικητές ενός τελικού και όχι για τους ηττημένους, όσο καλοί ή ικανοί και να ήταν.
Για ποιον λόγο αυτή η μικρή εισαγωγή; Διότι λίγες ώρες μετά τον τελικό του Final Four στο Κάουνας και τον οδυνηρό τρόπο με τον οποίο χάθηκε το τρόπαιο για τον Ολυμπιακό, η παραπάνω φράση έρχεται να χτυπήσει ύπουλα το μυαλό. Για να το καταλάβει κάποιος καλύτερα, αρκεί μια αντιπαραβολή των «ερυθρόλευκων» με τον Παναθηναϊκό της δεκαπενταετίας 1996-2011. Επτά τελικοί, έξι τρόπαια.
Euroleague: Επτά τελικοί έξι τρόπαια ο Παναθηναϊκός, μόλις έναν στους τρεις ο Ολυμπιακός
Οι Πειραιώτες πλέον έχουν εννιά παρουσίες σε τελικό, αλλά μόλις τρεις κατακτήσεις. Ποσοστό 33% δηλαδή, μπροστά στο σχεδόν 90% των «πράσινων». Η μία ομάδα φτάνει περισσότερες φορές στο τέλος της διαδρομής – για να μην μιλήσουμε και για παρουσίες σε Final Four – αλλά η άλλη γνωρίζει να πίνει νερό από την πηγή και να μην μένει… στεγνή.
Προσοχή, ούτε υποτιμάται η εκπληκτική σεζόν του Ολυμπιακού, ούτε ο Μπαρτζώκας, ούτε ο Σλούκας, ούτε κάποιος άλλος. Απλώς τίθεται ένας εύλογος, γενικότερος προβληματισμός για το τι κάνει η ομάδα του Πειραιά σε τελικό, είτε ως φαβορί, είτε ως αουτσάιντερ.
Το ΄94 βίωσε σοκ από την Μπανταλόνα, το ΄95 και το ΄15 ισοπεδώθηκε από τη Ρεάλ, το ΄10 από τη Μπαρτσελόνα, το ΄17 από την Φενέρ και φέτος έχασε ξανά το τρόπαιο στο φινάλε μιας αναμέτρησης, η οποία αν επαναλαμβανόταν δέκα φορές, ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε και τουλάχιστον τις εννιά.
Ενα θέμα υπάρχει, δεν νομίζετε;
