Οι εποχές που οι δύο ελληνικές ομάδες έμπαιναν ως φαβορί στην Euroleague έχουν περάσει κι αυτό δεν το αναφέρουμε για να… μιζεριάσουμε.
Είναι η αλήθεια. Η Euroleague ανοίγει τις πύλες της με τις δύο ελληνικές ομάδες πάντα παρούσες, πάντα σεβαστές αλλά με διαφορετικούς στόχους. Κάποτε είχαν την κατάκτηση του τροπαίου ή το φάιναλ φορ. Οτιδήποτε διαφορετικό ήταν αποτυχία. Πλέον ο ρεαλιστικός στόχος είναι τα PlayOffs και το φάιναλ φορ δεν είναι απλώς υπέρβαση αλλά θαύμα.
Πως μπαίνουν λοιπόν στη διοργάνωση οι δύο ελληνικές ομάδες;
Ο Παναθηναϊκός έχει το πρώτο τζάμπολ της διοργάνωσης στο Μονακό (20:00). Η αλήθεια είναι ότι προέρχεται από τη χειρότερη χρονιά των τελευταίων 27 ετών (από τότε δηλαδή που επέστρεψε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών). Με ρεκόρ 11-23 ο Παναθηναϊκός ήταν 16ος, αρκέστηκε σε κάποια σποραδικά πυροτεχνήματα αλλά σίγουρα δεν ήταν για παραπάνω…
Φέτος τα πράγματα είναι το ίδιο δύσκολα. Ο Δημήτρης Πρίφτης δεν είναι ο μόνος που θα κάνει το ντεμπούτο του στην Euroleague. Οι Ντάριλ Μέικον, Κέντρικ Πέρι, Τζεχάιβ Φλόιντ και Οκάρο Γουάιτ επίσης θα παίξουν για πρώτη φορά σε αυτό το επίπεδο.
Ο Πρίφτης αρχίζει με όπλο την άμυνα, μέσα από την οποία θα επιδιώξει να δώσει ταυτότητα αλλά και συνέπεια στην ομάδα του. Ποντάρει πολύ στη δύναμη και την αθλητικότητα των παικτών του αλλά κυρίως στην αυτογνωσία: Θα πρέπει όλοι να τρυπήσουν το ταβάνι τους ώστε ο Παναθηναϊκός να παρουσιάσει κάτι καλό φέτος.
Φυσικά η προοπτική εισόδου στην οχτάδα μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι αλλά για τους πράσινους το βασικό στην παρούσα χρονική στιγμή είναι να χτίσουν κάτι καλό ώστε να βάλουν θεμέλια γερά για το μέλλον τους.
Φυσικά η κλάση του Νεμάνια Νέντοβιτς, η αλλαγή επιπέδου του Ιωάννη Παπαπέτρου, το κλειδί Σαντ Ρος, η κυριαρχική παρουσία του Παπαγιάννη είναι μερικά ακόμα στοιχεία που ξεχωρίζουν. Μαζί με την εμπειρία και την αθλητικότητα του Τζέρεμι Έβανς.
Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
Ο Ολυμπιακός από την άλλη πλευρά, έχει μπει στη νέα εποχή του. Η αποχώρηση του Βασίλη Σπανούλη από την ενεργό δράση, δημιουργεί νέα δεδομένα, νέα φιλοσοφία και άλλες σταθερές στην ομάδα.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας θωράκισε τον Κώστα Σλούκα με τον Τόμας Γουόκαπ, έναν πολύ σκληρό γκαρντ. Η περιφέρεια ενισχύθηκε με τον Τάιλερ Ντόρσεϊ, στο περιφερειακό σουτ του οποίου ποντάρουν πολλά οι Πειραιώτες. Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης, ο Σακίελ ΜακΚίσικ που παρέμειναν αλλά και ο Μιχάλης Λούντζης που δίνει περισσότερο βάθος, δημιουργούν μια ποιοτική περιφερειακή γραμμή.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει διατηρήσει το μεγαλύτερο μέρος του κορμού του κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για την ομοιογένεια της ομάδας. Πολύ δε περισσότερο από τη στιγμή που φέτος θα έχει καλύτερο ρυθμό λόγω και της συμμετοχής στην Basket League.
Στους φόργουορντ δεσπόζει πλέον η παρουσία του Σάσα Βεζένκοφ, του πιο βελτιωμένου παίκτη του Ολυμπιακού που έχει καθιερωθεί στο επίπεδο της Euroleague. Παίζει στο 4 και στο 3 όπου υπάρχει ο έμπειρος Παπανικολάου. Ο Πρίντεζης, αρχηγός πλέον, με τους Ζαν Σαρλ, Μάρτιν, τον γίγαντα Φαλ (μια διαφοροποίηση στο παιχνίδι του Μπαρτζώκα και φυσικά με τον Βεζένκοφ όταν πάει στο 4 φτιάχνουν μια αξιόλογη front line.
Τι μπορεί να κάνει φέτος ο Ολυμπιακός; Ο αντικειμενικός στόχος είναι η οχτάδα. Εκεί στοχεύουν οι Πειραιώτες αν και είναι αλήθεια ότι περισσότερο τους… καίει η επιστροφή στην κορυφή των εγχώριων διοργανώσεων. Πάντως είναι ενδιαφέρουσα ομάδα.
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
