Ο Μάικλ Ότζο δεν είναι σαν τους αθλητές που έχεις συνηθίσει να βλέπεις. Το μπάσκετ ποτέ δεν του άρεσε, αλλά μισώντας έμαθε να το αγαπά και σήμερα να μην το αλλάζει με τίποτα άλλο.
Ο θηριώδης σέντερ του Ερυθρού Αστέρα, έχει ύψος 2.16 και τεράστιο κορμί. Όταν τον βλέπεις τρομάζεις από το ανάστημα του.
Ο Ότζο είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Όταν αγωνιζόταν στο κολέγιο της Φλόριντα ήταν αναγκασμένος να φοράει δύο νούμερα μικρότερο παπούτσι. Γιατί; Επειδή δεν υπήρχε μεγαλύτερο!
Ο προπονητής του λοιπόν στο Πανεπιστήμιο ήρθε σε επαφή με την Nike και η εταιρία αθλητικής ένδυσης επένδυσε 15 χιλιάδες δολάρια σε ένα μηχάνημα για να δημιουργήσει ένα παπούτσι για το μέγεθος του ποδιού του.
“Όταν φόρεσα αυτό το παπούτσι η ζωή μου άλλαξε εκείνη τη στιγμή. Είχα τη δυνατότητα να φοράω άνετα παπούτσια για να παίξω μπάσκετ. Πλέον δεν σκέφτομαι ότι θα τραυματιστούν τα δάχτυλα μου” είχε δηλώσει λίγες στιγμές αφού φόρεσε το παπούτσι.
Το ποδόσφαιρο και η… μπασκέτα
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και πριν βρεθεί στο κολέγιο ο σέντερ του Ερυθρού.
Ο Ότζο γεννήθηκε το 1993 στην Νιγηρία και όχι το μπάσκετ δεν ήταν η πρώτη του επιλογή. Στην εφηβεία, όπως τα περισσότερα παιδιά, έπαιζε ποδόσφαιρο. Ήταν 16-17 χρονών όταν μια μέρα έπαιζε μπάλα με τους φίλους του και γνώρισε έναν άνθρωπο που του άλλαξε τη ζωή.
Εκείνη την εποχή ήταν περίπου 1.90 μ. και ένας άνδρας γύρισε και του είπε χαρακτηριστικά “γιατί παίζεις ποδόσφαιρο; Εσύ θα έπρεπε να δοκιμάσεις να παίξεις μπάσκετ. Θα σου αρέσει. Το μπάσκετ μπορεί να προσφέρει πολλά σε εσένα και την οικογένεια σου”.
Έτσι λοιπόν ο Ότζο πήρε τη μεγάλη απόφαση και πήγε στο γήπεδο, συστήθηκε στους προπονητές. Άρχισε τις προπονήσεις από ανοιχτό γήπεδο γιατί το Εθνικό στάδιο ήταν μόνο για την Εθνική ομάδα της Νιγηρίας.
Στο ανοιχτό γήπεδο υπήρχε μια παλιά μπασκέτα και οι αθλητές απαγορευόταν να καρφώσουν σε αυτή γιατί σε περίπτωση που χαλούσε θα έπρεπε να την πληρώσουν από την τσέπη. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα.
Από το μίσος του Ότζο για το μπάσκετ στην αγάπη
Ότι σουτ έκανε δεν έμπαινε στο καλάθι και άρχισε να έχει αμφιβολίες και να κάνει δεύτερες σκέψεις. Δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί. Στην αρχή δεν του άρεσε. Ευτυχώς για εκείνον είχε δίπλα του συμπαίκτες που τον στήριζαν.
Ο προπονητής του Ότζο δούλεψε μαζί του. Του έμαθε πως να σουτάρει βολές, πως να κάνει λέι απ. Του έμαθε τα βασικά πράγματα από την αρχή.
Μετά από δύο εβδομάδες τα παράτησε. Βαρέθηκε. Θεωρούσε ότι ήταν χάσιμο χρόνου. Ο προπονητής του επισκέφτηκε το σπίτι του για να δει αν είναι όλα καλά. Ο Ότζο του είπε ότι του άρεσε το μπάσκετ. Ο άνθρωπος που πίστευε σε αυτόν τον παρακίνησε να πάει στο γήπεδο για να βλέπει το παιχνίδι. Όσο ο Ότζο μισούμε το μπάσκετ τόσο ο προπονητής του τον ενθάρρυνε.
Ο Ουζίρι και η προοπτική
Πολλές φορές έχουμε αναφερθεί στον πρόεδρο των Τορόντο Ράπτορς, Μασάι Ουζίρι και στο πόσο έχει βοηθήσει τους συμπατριώτες του. Το 2010 λοιπόν σε ένα καμπ στο Λάγκος της Νιγηρίας ο Ότζο πήγε για να γνωρίσει περισσότερο κόσμο που ασχολιόταν με το μπάσκετ.
Μετά από μια εβδομάδα και το τέλος του καμπ μια ομάδα από το Βέλγιο ενδιαφέρθηκε για την περίπτωση του. Εκεί γνώρισε έναν προπονητή από το Tennesse Temple Academy και του πρόσφερε υποτροφία για να παίξει μπάσκετ στην Αμερική.
Όταν το είπε στην μητέρα του εκείνη αντέδρασε αρνητικά. Δεν ήθελε να πάει εκεί ο γιος της. Ο Ότζο ήθελε να κυνηγήσει το μεγάλο αμερικάνικο όνειρο. Η μητέρα του τελικά πείστηκε ότι ο γιος της δεν θα παρατήσει τις σπουδές και το 2012 μάζεψε τα πράγματα του, μπήκε στο αεροπλάνο και η ζωή του ξεκίνησε να αλλάζει.
Όταν αποφοίτησε από το κολέγιο δοκίμασε την τύχη του στο draft του 2017, ωστόσο καμία ομάδα δεν τον επέλεξε και το ταξίδι του για την Ευρώπη ξεκίνησε.
Τον Αύγουστο του 2017 υπέγραψε στην FMP Βελιγραδίου και μετά από μια καλή χρονιά ήρθε ο Ερυθρός Αστέρας.