Η Ρεάλ δε μπόρεσε να πάει πιο μακριά από τους πέντε αγώνες τη σειρά με την Εφές αλλά η υπερηφάνεια αυτής της μεγάλης ομάδας φάνηκε πολύ καθαρά.
Και κάπως έτσι ήρθε το τέλος μιας υπέροχης «παλιοπαρέας» για τη Ρεάλ. Για μια ομάδα που κυριάρχησε για περίπου δέκα χρόνια στην Ευρώπη. Έχοντας στον πάγκο της τον Πάμπλο Λάσο και ακολουθώντας ένα πρόγραμμα μέσα από το οποίο ενίσχυε διαρκώς τον κορμό της. Οι Μαδριλένοι πάντα είχαν τον… τρόπο τους.
Παρουσίασαν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ το παιδί- θαύμα, Λούκα Ντόντσιτς, πριν ανοίξει τα φτερά του για να ξετρελάνει το ΝΒΑ. Είχαν ένα τρομερό κορμό παικτών που έπαιζαν με… κλειστά μάτια: Γιουλ, Ρούντι, Κάρολ, Ρέγιες, Τέιλορ, Ταβάρες, Ράντολφ αλλά και Κοσέρ… Όλοι αυτοί που σας αναφέρουμε παίζουν τουλάχιστον τέσσερα χρόνια μαζί: Οι νεότεροι είναι οι Ταβάρες και Κοσέρ (παίζουν τέσσερα χρόνια στην Ρεάλ). Αν βάλετε και την εξαετία (2010-2011 μέχρι και 2015-2016) του Σέρχιο Ροντρίγκεζ… Την πενταετία (2014-2015 μέχρι και πριν λίγους μήνες) του Φακούντο Καμπάτσο… Την επίσης πενταετία (2014-2015 μέχρι και 2018-2019) του Γκουστάβο Αγιόν… Αντιλαμβάνεστε ότι η Ρεάλ είχε πάντα έναν πολύ ισχυρό κορμό.
Φανταστείτε ότι από τους προαναφερόμενους: Ο Ρέγιες παίζει 16 χρόνια στην Βασίλισσα. Ο Γιουλ 14. Ο Ρούντι και ο Κάρολ δέκα. Ο Τόμπκινς και ο Τέιλορ έξι. Ο Ράντολφ πέντε. Και βέβαια ο κόουτς Λάσο έκλεισε δέκα χρόνια στην ομάδα!!!
Προσέξτε κι άλλα.
Από το 2010 και μετά λοιπόν η Ρεάλ πέτυχε τα εξής:
Κατέκτησε το τρόπαιο στην Euroleague το 2015 και το 2018. Νίκησε αντίστοιχα τον Ολυμπιακό και την Φενέρμπαχτσε.
Ήταν φιναλίστ το 2013 και το 2014. Την πρώτη φορά έχασε από τον Ολυμπιακό και τη δεύτερη από την Μακάμπι.
Ήταν στην 3η θέση το 2019 και στην 4η το 2011 και το 2017.
Επίσης το 2010 και το 2016 αποκλείστηκε στα PlayOffs ενώ το 2012 σταμάτησε στη φάση των «16».
Στο ίδιο διάστημα κατέκτησε 6 φορές το Πρωτάθλημα και άλλες 5 το Κύπελλο Ισπανίας. Ενώ το 2015 έφτασε και στο 5ο Διηπειρωτικό Τρόπαιο της ιστορίας της.
Δεν τα λες λίγα, από το 2010 και μετά, ακόμα και για μια ομάδα που έχει… 91 τρόπαια συνολικά στη συλλογή της.
Υπάρχει μέλλον… Είδαμε μερικούς, όπως τον Γκαρούμπα, τον Βούκτσεβιτς, τον Αλοσέν. Η παραγωγή δε σταματάει. Η Ρεάλ έχει πλάνο και θα είναι πάντα ψηλά. Έστω κι αν χρειαστεί να… ξαποστάσει για λίγο.