Ο Άγγελος Τσίκληρας κλήθηκε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο να αναλάβει τα ηνία του Ιωνικού και να φέρει εις πέρας μια αποστολή.
Πέρυσι, μετά την αποχώρηση του Βαγγέλη Αγγέλου για την ΑΕΚ, ο Τσίκληρας κατάφερε να κάνει αυτό που έπρεπε και να οδηγήσει την ομάδα στα πλέι οφ της Basket League. Φέτος υπήρξε μια ίδια περίπτωση, με τον Κούρο Σεγκούρα να μετακομίζει στην ΑΕΚ αλλά και το φορτίο να είναι πιο βαρύ.
Ο Ιωνικός φέτος δε στοχεύει στα πλέι οφ αλλά στην παραμονή. Και σε αυτή τη δύσκολη στιγμή φαίνεται ένας «κανόνας» του μπάσκετ τον οποίο ελάχιστοι μπορούν να αντιληφθούν: Δεν είναι όλοι οι προπονητές για όλες τις ομάδες.
Ο Κούρο Σεγκούρα είναι πολύ καλός προπονητής. Και στην ΑΕΚ, που είναι μεγαλύτερο μέγεθος από τον Ιωνικό (ακόμα κι αν περνά τα γνωστά προβλήματα) μπορεί να πετύχει κάποια πράγματα. Ταιριάζει η ιδιοσυγκρασία τους και σίγουρα αντιλαμβάνεται και ο ίδιος ότι είναι άλλο το επίπεδο.
Στον Ιωνικό ο Σεγκούρα συμπεριφερόταν λες και βρίσκεται πάνω από την ομάδα. Ακόμα κι αν είπε πρόσφατα σε συνέντευξή του για «περίεργα πράγματα στον Ιωνικό», παρέλειψε να πει ότι κι εκείνος δεν έλαβε σωστές αποφάσεις, ακριβώς για το λόγο που προαναφέραμε!
Άλλωστε εκείνος ήταν που δεν ασχολήθηκε με το θέμα των ισορροπιών που «έτρωγαν» την ομάδα και με τον «εσωτερικό ανταγωνισμό» που είχε αναπτυχθεί καθώς επειδή θα έφευγε ο Χουγκάζ ήθελαν να φύγουν κι άλλοι! Κάτι που φάνηκε από τη συμπεριφορά του Τζέρμαν (ενός πολύ καλού παίκτη) αλλά και από την επιλογή του Γόντικα ο οποίος αν και πληρωμένος, αν και σε πρώτο ρόλο αν και μέλος της Εθνικής ομάδας πήγε να παίξει σε μια ομάδα του (όχι και τόσο φημισμένου) πρωταθλήματος Ρουμανίας.
Και όχι και σε μια από τις καλύτερες.
Και βέβαια ήταν ο Σεγκούρα εκείνος που εισηγήθηκε την απομάκρυνση του Ρεϊβόντε Ράις ενός παίκτη που φαινόταν ικανός να αλλάξει τη μοίρα του Ιωνικού.
Η έλευση του Άγγελου Τσίκληρα έφερε αλλαγή νοοτροπίας μα κυρίως διάθεσης. Οι παίκτες χρειάζονταν έναν προπονητή που θα πίστευαν και ο Τσίκληρας είναι ακριβώς αυτό: Εμπνέει σεβασμό αλλά κυρίως τους πιστεύει! Και δε θεωρεί ότι βρίσκεται πάνω από την ομάδα.
Όταν βλέπεις τον βετεράνο Αθηναίου να συμπεριφέρεται με τόσο πείσμα (ήταν παραγκωνισμένος επί Σεγκούρα) τότε καταλαβαίνεις ότι κάτι έχει αλλάξει.
Όταν ένας Αμερικάνος, ο Χάμιλτον βάζει καλάθι και δείχνει το σήμα του Ιωνικού τότε καταλαβαίνεις ότι αισθάνεται καλά. Παρεμπιπτόντως ο Σεγκούρα τον είχε αποκλείσει από έναν κρίσιμο αγώνα για «λόγους αρχής» αν και ο Αμερικάνος ήθελε να αγωνιστεί.
Όταν νέα παιδιά, όπως ο Γκιουζέλης και ο Αρσενόπουλος έχουν αναστηθεί αγωνιστικά και ψυχολογικά στους δύο αγώνες του Τσίκληρα τότε γίνεται αντιληπτό ότι χρειάζονταν έναν προπονητή που θα τους πίστευε, θα τους ενέπνεε, θα τους έδινε ρόλο.
Βεβαίως δεν έχουμε σκοπό την αποδόμηση του Ισπανού. Το αντίθετο. Ο Ιωνικος δεν άντεχε τον Σεγκούρα όπως και ο Σεγκούρα δεν άντεχε τον Ιωνικό. Θα έπρεπε να είναι κάποιος «τυφλός» για να μην το βλέπει αυτό που συνέβαινε εδώ και μήνες.
Προφανώς και ο Ισπανός δεν είχε ζήσει στην καριέρα του αντίστοιχες καταστάσεις. Τις οποίες περιέγραψε η ΚΑΕ Ιωνικός σε μια μακροσκελή ανακοίνωση, λίγο πριν από τον αγώνα με τον Κολοσσό όπου εξηγούσε αναλυτικά τη φιλοσοφία της, από το Νοέμβριο και μετά όταν οι συγκυρίες κόντεψαν να επιφέρουν ακόμα και τον «αφανισμό» της.
Μέσα στην ανακοίνωση που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη ΕΔΩ φαίνεται ξεκάθαρα η λογική:
«Προσαρμόστηκαν τα οικονομικά μας στα δεδομένα που μας επιτρέπουν να πληρώνουμε τους παίκτες, την ομάδα και το προσωπικό από τη στιγμή που δεν πήραμε τα χρήματα που μας είχαν υποσχεθεί από τη φορολόγηση των τυχερών παιχνιδιών. Θα μπορούσαμε να παίρνουμε παίκτες γνωρίζοντας ότι δε μπορούμε να πληρώσουμε κανέναν. Πήραμε αποφάσεις που δε θέλαμε αλλά έτσι έπρεπε να γίνει ώστε να μη χρωστάμε σε κανέναν». Πραγματικά η ανακοίνωση είναι ενδιαφέρουσα κι αξίζει να τη διαβάσετε καθώς τονίζει την αξιοπρέπεια.
Και ταυτόχρονα την αγωνιστική αξιοπρέπεια την εγγυάται ο Άγγελος Τσίκληρας που παρεμπιπτόντως ήταν η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ του Ιωνικού όταν αποχώρησε ο Σεγκούρα. Το άξιζε και έγινε η σωστή κίνηση.