Ο Ιωνικός κατάφερε να επιστρέψει στον αγώνα με την ΑΕΚ, να διεκδικήσει τη νίκη αν και βρέθηκε στο -16 αλλά έμεινε με την προσπάθεια.
Είναι αλήθεια ότι φέτος ο Ιωνικός έχει μπροστά του μια κατάσταση τελείως διαφορετική. Από τις 18 ως τις 30 Οκτωβρίου έχουν δώσει πέντε αγώνες, με ταξίδι στην Πορτογαλία ενώ είχε προηγηθεί κι ένα στη Ρόδο μετά από εντός έδρας ευρωπαϊκό αγώνα με την Αντβέρπ.
Ο οποίος αγώνας με την Αντβέρπ είχε γίνει σε λιγότερο από 48 ώρες από την αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ.
Κατά μια έννοια, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό ειδικά για τους νέους παίκτες που θα τους κάνει καλό να έχουν αγώνες στα πόδια τους.
Από την άλλη όμως δεν είναι και τόσο «μεγάλο» το ρόστερ προκειμένου να αντέξει όλη αυτή τη διαδικασία.
Πολύ δε περισσότερο από τη στιγμή κατά την οποία δεν υπάρχει μια δεύτερη «σταθερά» εκτός του Τζέρμαν στην επίθεση.
Κάποιες φορές «βγήκε» ο Κολοβέρος, κάποιες άλλες ο Γόντικας ή ο Χουγκάζ. Όμως δεν είναι «σταθερές».
Πέρυσι για παράδειγμα, ο Ιωνικός είχε τη σιγουριά παικτών όπως ο Μαυροκεφαλίδης, ο Τολιόπουλος, ο Σμιθ, ο Χόλογουελ, σε κάποιους αγώνες και ο Πριτζέτ. Κι αυτή η διαδικασία βοήθησε πολύ τον Χουγκάζ ώστε να αναδειχτεί και να δείξει πόσα μπορεί να κάνει.
Φέτος με τον Τζέρμαν να αποτελεί τη μοναδική απειλή και τον Χουγκάζ να έχει περισσότερη προσοχή, δεν υπάρχει άλλη σταθερή απειλή.
Ο Γόντικας τράβηξε κουπί στους πρώτους αγώνες αλλά δεν είναι ο παίκτης- σκόρερ. Ο Κολοβέρος είναι ρούκι και πάλι κάνει πάρα πολύ καλή σεζόν (όπως και ο Γόντικας).
Είναι ξεκάθαρο ότι αν ο Ιωνικός καταφέρει και βρει δεύτερο σταθερό «πόλο» στην επίθεση τότε θα αλλάξει ριζικά όλη η εικόνα της ομάδας.
Βεβαίως το πλάνο για την ανάδειξη νέων παικτών προχωράει αλλά πιθανότατα να χρειάζονται λίγη περισσότερη στήριξη.