ΜΠΑΣΚΕΤ

Κι όμως η Εθνική ομάδα έγινε πεδίο μικροπολιτικής

Ο αποκλεισμός της Εθνικής ομάδας από το Ευρωμπάσκετ κάποιους λύπησε και κάποιους άλλους τους έκανε να «χαρούν» προφανώς επειδή δεν αντέχουν την απομόνωση και την περιφρόνηση
Κι όμως η Εθνική ομάδα έγινε πεδίο μικροπολιτικής

Το έχουμε πει και γράψει πολλές φορές ότι η Εθνική ομάδα είναι το αντίδοτο στην τοξικότητα και διαθέτει τις αντιστάσεις για να αποβάλλει το δηλητήριο.

Κι έτσι πρέπει να γίνεται. Η Εθνική ομάδα ανήκει σε όλους μας. Δεν ανήκει σε κανέναν Λιόλιο όπως δεν άνηκε σε κανέναν Βασιλακόπουλο.  Αν πετύχαινε δε σημαίνει ότι θα πιστώνονταν στο 100% την επιτυχία αλλά κι αντίστοιχα δε γίνεται να χρεώνονται 100% τα όποια άτυχα αποτελέσματα.

Το γεγονός ότι μετά τον αποκλεισμό εμφανίστηκαν «άνθρωποι του μπάσκετ», στο παρόν ή και στο παρελθόν για να βγάλουν τη μικροπολιτική τους απέναντι στη διοίκηση της ΕΟΚ και με αφορμή τον αποκλεισμό της Ελλάδας από τη συνέχεια του Ευρωμπάσκετ είναι κάτι που μας ξεπερνά.

Το γεγονός ότι ΒΡΗΚΑΝ την Εθνική ομάδα προκειμένου να «ξεγελάσουν» την «πικρία» τους (ας το πω ευγενικά) επειδή βρίσκονται στην απομόνωση και στην περιφρόνηση, είναι θλιβερό από μόνο του. Και κάνει ακόμα πιο θλιβερούς τους ίδιους. Για λύπηση.

Και βέβαια όταν μιλάμε για παράγοντες που λειτουργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο για την Εθνική ομάδα, αναρωτιόμαστε πως θα λειτουργήσουν στους συλλόγους τους κι αν μπορούν να προσαρμοστούν σε κάτι διαφορετικό από το «πληρώνω και κάνω ή λέω ό,τι μου γουστάρει, χωρίς να σέβομαι τον προπονητή και τους παίκτες μου».

Για να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν κάποια πράγματα:

Περίπου ένα χρόνο πριν η νέα διοίκηση της ΕΟΚ αναδείχθηκε μέσα από ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΤΟΞΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ που «πλήγωσαν» την αξιοπιστία και την εικόνα του ελληνικού μπάσκετ. Με μια πλευρά που ήξερε ότι θα ηττηθεί και είχε σκοπό απλώς να τα κάνει «μπάχαλο» και με μια άλλη πλευρά που επέμενε στο «θα βγούμε εμείς επειδή έτσι πρέπει».

Διαβάζαμε απαράδεκτες δηλώσεις ή τοποθετήσεις στα social media που σε μια νορμάλ χώρα θα ήταν για Εισαγγελέα.

Ευτυχώς η στάση της νέας διοίκησης κατάφερε να «καλύψει» αυτά τα θλιβερά γεγονότα και το μπάσκετ στη συντριπτική του πλειοψηφία να προχωρά ενωμένο.

Κάποιοι επέμεναν να πετούν πέτρες και να χαιρέκακα να κάνουν λόγο για δήθεν «δικαίωση» ενώ στην ουσία ασκούν μικροπολιτική με «κατινίστικο» τρόπο. Προφανώς και ο θεσμός της Εθνικής ομάδας μπαίνει κάτω από το «ΕΓΩ» τους.

Είναι δεδομένο ότι το μπάσκετ θα προχωρήσει αποβάλλοντας τα «τοξικά απόβλητα», απομεινάρια θλιβερών εποχών και εκφραστές δυσάρεστων καταστάσεων κι εκείνοι θα μείνουν σαν τα «κοράκια», απομονωμένοι από την περιφρόνηση.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Και με διοίκηση Βασιλακόπουλου το ίδιο γινόταν και το έγραφα. Άρα αν πρέπει να απολογηθεί κάποιος είναι αυτός που ΔΕΝ ΤΑ ΕΓΡΑΦΕ και τότε

Διαβάσατε το άρθρο με τίτλο «Κι όμως η Εθνική ομάδα έγινε πεδίο μικροπολιτικής», όπου αναφέρθηκαν τα παρακάτω #tags (ετικέτες). Για περισσότερα σχετικά άρθρα επιλέξτε παρακάτω.
Post on Facebook Post on X (Twitter) Post on LinkEdin Send this post with WhatsApp Send this post with Viber E-mail Post
Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Νίκος Μπουρλάκης

Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1989 δημοσιεύτηκε το πρώτο του κείμενο στο «7ήμερο του μπάσκετ» κι ακολούθησε μια μακρά διαδρομή σε «Φως των Σπορ», «Αθλητική Ηχώ», «Goal News» και από το 2017 στο «Sportime». Έχει εργαστεί σε ιστοσελίδες ως σχολιογράφος (sentragoal.gr, basketblog.gr μεταξύ άλλων), στα περιοδικά μπάσκετ «Τρίποντο» και «All Star Basket», στους ραδιοφωνικούς σταθμούς «Sentra 103,3» και «AlphaSport» όπως και ως υπεύθυνος Τύπου σε ομάδες της Basket League αλλά και στον ΕΣΑΚΕ. Επίσης εργάστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ενώ επί σειρά ετών ήταν καθηγητής στο New York College, στο ΙΕΚ Ομηρος και στο City Unity College