Λαύριο: Ο πρόσφυγας Κουάτ και η θέλησή του για προσφορά

Πριν κάνει τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα στο Λαύριο (ανακοινώθηκε επίσημα) ο Κουρ Κουάτ δεν ήταν απλώς ένας κολεγιόπαις στο Μαρκέτ.

Ο Κουάτ ήταν νήπιο όταν η οικογένειά του αναγκάστηκε να διαφύγει από το σημερινό Νότιο Σουδάν λόγω του παρατεταμένου εμφυλίου πολέμου.

Θυμάται ότι ζούσε σε έναν καταυλισμό προσφύγων στην Αίγυπτο όπου κι εκτίμησε την αξία της ομαδικής εργασίας και το να προσφέρεις στο συνάνθρωπό σου.

«Έχω πολλές αναμνήσεις από εμένα και τα ξαδέρφια μου, σαν ένα μικρό σπίτι» θυμόταν ο Κουάτ σε συνέντευξή του ενώ ήταν ήδη στο NCAA. «Ένα μικρό σπίτι δύο δωματίων στην Αίγυπτο, που απλώς μένουν εκεί όλοι μαζί. Σκεφτείτε,  τρεις ή τέσσερις οικογένειες μόνο σε αυτό το μικρό σπίτι».

Τελικά η οικογένεια του Κουάτ βρέθηκε στο Σολτ Λέικ Σίτι, στην Γιούτα.

«Βασικά οι γονείς μου υπέβαλαν αίτηση όταν ήμασταν στην Αίγυπτο για το καθεστώς του πρόσφυγα», είπε ο Κουάτ. «Μας αποδέχτηκαν και βασικά υπήρχαν επιλογές για το πού ήθελαν να μετακομίσουν και η Γιούτα εμφανίστηκε ως επιλογή επειδή ήταν ένας από τους περισσότερους τομείς που δέχονταν πρόσφυγες. Ο προσφυγικός πληθυσμός αυξανόταν με υψηλούς ρυθμούς».

Ο Κουάτ ανέφερε ότι ουδέποτε είχε περάσει από το μυαλό του σοβαρά το να παίξει μπάσκετ. Μέχρι που ο προπονητής στο γυμνάσιο τον ρώτησε: «Σκέφτεσαι να παίξεις μπάσκετ ή το ύψος σου θα πάει χαμένο;».

Εκεί έπαιξε ρόλο και ο αδερφός του, ο Αγιούνγκ που μπορεί να είχε ύψος μόλις 1,88 μέτρα αλλά ο ίδιος ο Κουάτ ανέφερε ότι τον ενέπνευσε ως μπλοκέρ! Ο νέος παίκτης του Λαυρίου, άλλωστε, ήταν διάσημος για τις τάπες του στο κολέγιο του Μαρκέτ.

«Να ξέρετε ότι είμαι πολύ αυστηρός και άγριος απέναντι στον Κουρ» λέει ο Αγιούνγκ. «Ο κόσμος τον βλέπει ψηλό και μακρύ και πάντα θέλει να παίζει μαζί του. Όπως κι εγώ. Γίνεται πραγματική μάχη. Κάθε φορά που είμαστε αντίπαλοι του κάνω trash talking και θα προσπαθήσω πάντα να του ρίξω τάπα»!

Ο Κουάτ πήρε τη μεγάλη ευκαιρία που του προσέφερε το μπάσκετ, βελτιωνόταν κάθε σεζόν και ταυτόχρονα ενέπνευσε τον μικρότερο αδερφό του, τον Ματζόκ που επίσης μπήκε στο μπάσκετ.

«Μας πιέζει διαρκώς να βελτιωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι» λέει ο Ματζόκ για τον αδερφό του.

Ο Κουρ Κουάτ είχε περίπου τρεις τάπες ανά αγώνα στην τελευταία του σεζόν. «Προετοιμάζομαι πολύ καλά πριν από κάθε αγώνα. Θεωρώ ευλογία να παίζω μπάσκετ» είπε ο νέος παίκτης του Λαυρίου.

Για δείτε τον σε δράση

Ο Κουάτ και τα αδέρφια του δεν επέστρεψαν ποτέ στην πατρίδα τους από τότε που έφυγαν. Ήθελαν να πάνε το 2020 αλλά ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας. Η επιθυμία τους είναι να πάνε εκεί και να δουν τα μέλη της οικογένειάς τους.

Ο Κουρ και ο Ματζόκ έχουν συγκεντρώσει ρούχα και άλλες προμήθειες κατά τη διάρκεια της καριέρας τους στο μπάσκετ. Τα στέλνουν στο Σουδάν για να βοηθούν τους νέους και τα παιδιά της χώρας.

«Στέλνουμε φορτηγά με ρούχα», είπε ο Ματζόκ. «Αυτή τη στιγμή, δεν φοράμε μόνο τα ρούχα μας. Τι θα λέγατε να πάρουμε περισσότερα ρούχα και περισσότερα παπούτσια που μπορούμε να στείλουμε πίσω στα χωριά της Αφρικής».

Μάλιστα η οικογένεια Κουάτ ξεκίνησε μια ομάδα μπάσκετ από πρόσφυγες, την South Sudan Elite στο Σολτ Λέικ Σίτι. Ο νέος παίκτης του Λαυρίου κάθε καλοκαίρι είναι εκεί να διδάσκει μπάσκετ.

Κι επειδή δεν υπήρχαν χρήματα που να περισσεύουν, προκειμένου να παίξουν στα τουρνουά δουλεύουν ώστε να ανταποδώσουν το κόστος συμμετοχής.

«Πρέπει να βοηθήσω αυτά τα παιδιά μοιράζοντας τις γνώσεις» λέει ο Κουρ Κουάτ που έχει μεγάλη επιθυμία να ωθήσει κάμποσα παιδιά προσφύγων στα Κολέγια.

«Είναι ένας άνθρωπος που προσφέρει και του αρέσει» έλεγε ο προπονητής του στο Κολέγιο Σάκα Σμαρτ. «Πάντα ενδιαφέρεται για τα νεότερα παιδιά και το παίρνει πολύ προσωπικά όταν αισθάνεται ότι απογοητεύει κάποιον».

Από κάθε άποψη ο νέος παίκτης του Λαυρίου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίπτωση