«To μπάσκετ είναι σαν ποίηση με κίνηση. Κατεβαίνεις το γήπεδο, έχεις έναν αμυντικό μπροστά σου, τον πηγαίνεις στα αριστερά, τον φέρνεις ξανά στα δεξιά. Και έπειτα κάνεις ένα τζαμπ σουτ μπροστά του. Τον κοιτάς και του λες “τι;”».
Πέρασαν (κιόλας) 20 χρόνια από την Πρωτομαγιά του 1998, τότε που ο 18χρονος Τζίσους Σάτλσγουορθ, το καμάρι του Κόνεϊ Αϊλαντ, της περιοχής του Μπρούκλιν στη Νέα Υόρκη… πάτησε στη γη. Και αποφάσισε πως η μπασκετική μοίρα του βρίσκεται στο κολέγιο του Big State.
Μην ψάχνετε να βρείτε ποιος είναι ο Σάτλσγουορθ. Και που βρίσκεται το Big State. Όλα αυτά δημιουργήθηκαν στο μυαλό του Αμερικανού σκηνοθέτη Σπάικ Λι. Είναι μέρος του σεναρίου της ταινίας του «He Got Game», η οποία μπορεί να μην έσπασε ταμεία (σ.σ.: στοίχισε τρία παραπάνω εκατομμύρια δολάρια από όσα κέρδισε), έχει μείνει όμως στην ιστορία ως μία από τις καλύτερες (αν όχι η καλύτερη) ταινία με θέμα το μπάσκετμπολ. Και όχι μόνο.
Κατά τον σκηνοθέτη, η θέση του πατριάρχη της οικογένειας Σάλτσγουορθ άνηκε από τη γέννηση της ιδέας στον Ντενζέλ Γουάσινγκτον.
Για τις ανάγκες της ταινίας, ο Αλεν έγινε και εξώφυλλο στο Sports Illustrated. Μερικά χρόνια νωρίτερα, προτού εμφανιστεί σε αυτό και στην πραγματικότητα.
Εκείνη που έμεινε… ορφανή για αρκετό καιρό ήταν του Τζίσους. Από κάστινγκ, σύμφωνα με το Undefeated του ESPN, πέρασαν αρκετοί παίκτες του ΝΒΑ, αφού ο Λι απαιτούσε μπασκετική τελειότητα για το καμάρι του Κόνεϊ΄Αϊλαντ.
Ο Κόμπι Μπράιαντ, ο Ρέι Αλεν, ο Κέβιν Γκαρνέτ, ο Στεφόν Μάρμπερι, ο Αλεν Αϊβερσον, ο Αλαν Χιούστον ο Τρέισι ΜακΓκρέιντι ήταν από την αρχή στη λίστα του Λι.
Κάποιοι έφτασαν μέχρι τη διαδικασία της οντισιόν. Μερικοί αρνήθηκαν ευγενικά. Αλλοι δεν αποκρίθηκαν καν στο κάλεσμα. Όπως ο Μπράιαντ. Θέλησε να αφιερώσει το καλοκαίρι του για να βελτιωθεί και άλλο στο άθλημα του μπάσκετμπολ.
Κατόπιν για την τρίτη. Πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ντενζέλ Γουάσινγκτον!
«Κάνω μία ταινία και θέλω να περάσεις από μία οντισιον. Αν δεν πάρεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο, μπορεί να βρεις κάποιον άλλον στην ταινία», του είχε πει στην πρώτη κουβέντα τους ο Σπάικ Λι.
Όταν ακόμη ο Αλεν ήταν ρούκι στην ομάδα των Μιλγουόκι Μπακς.
H ομάδα από το Γουισκόνσιν αγωνίζονταν στο «Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν». Ηταν κοντά στο φινάλε της σεζόν του 1997, τότε που Λι είχε ακόμη στο μυαλό του την ιστορία της φαμίλιας των Σάτλσγουορθ.
Για τον ρόλο προσπάθησαν και άλλοι αθλητές του ΝΒΑ.
Ο Τρέισι ΜακΓκρέιντι, τότε μόλις 18 ετών και εκκολαπτόμενος αστέρας του ΝΒΑ, κατευθείαν από το Λύκειο, είχε επιχειρήσει να γίνει… Τζίσους, αλλά ήταν εξαιρετικά επιφυλακτικός για τον ρόλο. Ο Αλεν Αϊβερσον παρουσιάστηκε ανέτοιμος για την οντισιόν.
Ο Στεφόν Μάρμπερι, μολονότι γέννημα θρέμμα του Κόνεϊ Αϊλαντ, αρνήθηκε να μπει στη διαδικασία. Για έναν και μοναδικό λόγο: θεωρούσε πως η ζωή του ήρωα της ταινίας, είναι η δική του!
Ο Σπάικ Λι έχει… αποκρούσει τις «κατηγορίες, ωστόσο τους δύο αθλητές (Μάρμπερι – Αλεν) συνδέει μία άλλη μπασκετική ιστορία.
Βλέπετε, στο Ντραφτ του 1996, ο Στεφόν Μάρμπερι επιλέχθηκε στο Νο4 από τους Μπακς και ο Ρέι Αλεν στο Νο5 από τη Μινεσότα. Η ανταλλαγή έγινε άμεσα και το ριζικό των δύο άλλαξε.
Πάμε πάλι πίσω στο φιλμ. Ο Αλεν κέρδισε το ρόλο του. Ο Λι τον έβαλε να… υποσχεθεί τη δέσμευσή του. Αυτή προέβλεπε οκτάωρη… εργασία, πέντε ημέρες την εβδομάδα για οκτώ συνεχόμενες εβδομάδες.
«He Got Game» και κουλτούρα
Η επίδραση της ταινίας στην μπασκετική κουλτούρα είναι δεδομένη. Τόσο μεγάλη, που άγγιξε ακόμη και το ΝΒΑ.
Υπάρχει και κάτι ακόμη. Μία περίσσια αναφορά στον κόσμο των παπουτσιών. Τότε που ο κόσμος αντίκρισε για πρώτη φορά, πριν ακόμη το κάνει ο ίδιος ο Μάικλ Τζόρνταν, την 13η έκδοση των παπουτσιών του. Αυτά θέλησε να αγοράσει ο Τζέικ Σατλσγουορθ, ο χαρακτήρας του Ντενζλέ Γουάσινγκτον, σαν βγήκε από τη φυλακή και θέλοντας να πάει μία βόλτα στο γήπεδο μπάσκετ της γειτονιάς του.
«Κανείς δεν είχε τα 13. Όμως ο Σπάικ τα είχε. Και ο Ντενζέλ το ίδιο. Και εγώ αναρωτιέμαι “Πως διάολο τα έχουν αυτοί και όχι εγώ;”». Ρέι Αλεν.
