Last Dance: «Έπρεπε να παρουσιάσω έναν Θεό ως θνητό»

Ο άνθρωπος πίσω από το Last Dance, ο Τζέισον Χέχιρ μίλησε για τον επιτυχία της σειράς του Netflix σε συνέντευξή του στην Ισπανική εφημερίδα, El Pais. 

«Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν ο εξανθρωπισμός ενός θεού». Αυτή ήταν η πρώτη ατάκα του σκηνοθέτη της σειράς «Last Dance» από τα ESPN Films και Netflix, σε συνέντευξη του στην Ισπανική εφημερίδα, El Pais. Φυσικά μιλούσε για τον Μάικλ Τζόρνταν και την προσπάθεια του να τον… εξανθρωπίσει.

Για τα νεανικά του χρόνια και την σύνδεση του με τον αθλητισμό, είπε: «Μεγάλωσα ως εθισμένος στον αθλητισμό: αμερικανικό ποδόσφαιρο, μπάσκετ, τένις, χόκεϊ επί πάγου…

Ήρθα από μια τέτοια οικογένεια. Όταν άρχισα να καταλαβαίνω πώς λειτούργησε το μπάσκετ, ήμουν οκτώ ετών και άρχισα να διαβάζω τις εφημερίδες όταν ο Τζόρνταν έκανε το ντεμπούτο του στο ΝΒΑ (1984). Η καριέρα μου ως ερασιτέχνης συνέπεσε με την άνοδο της φήμης του».

Για την προσπάθεια του να σκηνοθετήσει το ντοκιμαντέρ και ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση, απάντησε: «Η προτεραιότητά μου είναι πάντα να εξανθρωπίζω το αστέρι, και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο όταν πρόκειται για μία παγκόσμια εικόνα, έναν μύθο.

Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να…φέρω το άτομο που θεωρείται θεός σε ανθρώπινο μέγεθος. Αντί να δώσεις μια δισδιάστατη εικόνα, όπως μια αφίσα ή ένα πρόσωπο σε ένα μπλουζάκι, ένα λογότυπο σε ένα παπούτσι, έπρεπε να τον μετατρέψεις σε τρισδιάστατο ον, ένα ζωντανό ον που είναι εκεί μαζί σου, γελάει, κλαίει, δείχνοντάς σου μια σειρά συναισθημάτων.

Ήταν το πιο δύσκολο. Πώς να μετατρέψεις έναν Θεό σε άνθρωπο;».

«Δεν φανταζόμουν ότι ο Τζόρνταν θα ήταν ανοικτός σε θέματα όπως ναρκωτικά, αλκοόλ και γυναίκες. Με εξέπληξε. Μου είπε τη γνώμη του για το τσίρκο της κοκαίνης των Μπουλς και εξήγησε πώς έζησε όλα αυτά.

Από αυτό μου έδειξε ότι δεν πρόκειται να αποφύγει τέτοιου είδους ερωτήσεις, ότι θα ήταν ειλικρινής. Με εντυπωσίασε η ειλικρίνεια και η προθυμία του να συμμετάσχει. Αυτή η σειρά μπορεί να δείξει στους νεότερους πώς ήταν το ΝΒΑ τότε.

Είμαι 43 ετών, και για τη γενιά μου είναι ένα ταξίδι στο παρελθόν, κάτι νοσταλγικό. Φέρνει πίσω καλές αναμνήσεις. Εξηγεί στους νέους τι έπρεπε να περάσει για να είναι αυτό που είναι τώρα», συμπλήρωσε ενώ για το φινάλε συνέκρινε τον Τζόρνταν με τον… Μπάτμαν:

«Ο χαρακτήρας ταινίας που του μοιάζει περισσότερο είναι του Μπάτμαν. Μου θυμίζει τον Κρίστιαν Μπέιλ στις ταινίες Μπάτμαν. Πηγαίνει και κάνει τη δουλειά του ασταμάτητος, απονέμει δικαιοσύνη. Το NBA είναι Γκόθαμ, και ο Μάικλ Τζόρνταν με τον Σκότι Πίπεν ήταν Μπάτμαν και Ρόμπιν».