Ο Τόμας Γουόκαπ παίζει σαν να είναι Έλληνας. Συναισθάνεται το «βάρος» της φανέλας. Νιώθει την ευθύνη και το καθήκον. Αντιλαμβάνεται τη σημασία του εθνόσημου στο στήθος. Σέβεται, προσπαθεί, αγωνίζεται. Με την καρδιά του, η οποία «χτυπά» ελληνικά…
Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού θα τον συγκρίνουν με τον Σλούκα. Βλέπετε, στα δύο μεγάλα τουρνουά που ο Γουόκαπ έδωσε το παρόν για την Εθνική Ελλάδας, ο Σλούκας λείπει. Αυτό αυτομάτως τον καθιστά πιο… Έλληνα από τον Σλούκα; Σε καμία περίπτωση. Λάθος όλο.
Από την άλλη, οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού βλέπουν ένα σκάνδαλο στην ελληνοποίησή του για να ευνοηθεί ο Ολυμπιακός. Απόδειξη (για τους ίδιους) είναι πως το πόσο… κακός είναι ο guard του Ολυμπιακού στα παιχνίδια της Εθνικής Ελλάδας. Λάθος (κι αυτό) όλο.
Αρέσει δεν αρέσει το στυλ του, ο τρόπος που παίζει, ο Τόμας Γουόκαπ είναι ένα από τα καλύτερα guard στη Euroleague. Τρεις σεζόν με τον Ολυμπιακό, ισάριθμες παρουσίες σε Final 4, όντας μάλιστα ένα από τα πρώτα βιολιά στα χέρια του Γιώργου Μπαρτζώκα. Πλέον και σε αυτά του Βασίλη Σπανούλη.
Με άλλα λόγια, ο ομοσπονδιακός τεχνικός δεν θα τον άλλαζε με τίποτε. Σπάνια βρίσκεις τόσο καλούς παίκτες και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Η δε ομοιογένεια που βγάζουν με τον Παπανικολάου στην άμυνα και συγκεκριμένα στις αλλαγές, είναι υπερπολύτιμη. Η παρουσία του Τόμας Γουόκαπ στη νίκη επί της Αυστραλίας ήταν καταλυτική.
Δεν πρέπει όμως να κρίνουμε έναν αθλητή που παίζει σε μια άλλη χώρα από τις εμφανίσεις του. Ο Γουόκαπ δίνει το 100%, παίζει με αυταπάρνηση, δίνει και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών του, σέβεται τους πάντες. Επιπρόσθετα, η στάση του στον Εθνικό ύμνο, ο τρόπος που πανηγυρίζει, το ότι πηγαίνει πάντα να κάνει δηλώσεις… Διότι, όλα μετράνε.
Ο Γουόκαπ είναι ένας Έλληνας που γεννήθηκε στην Αμερική…