Η μεγάλη μεταγραφή είχε γίνει και ο Ντομινίκ Γουίλκινς μετά από πολλά ξενύχτια αγωνίας θα φορούσε τα «πράσινα» και θα προκαλούσε σεισμό.
Η υπογραφή του Ντομινίκ δεν ήταν απλώς η μεγάλη επιτυχία του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου ή του Παναθηναϊκού. Ήταν και αυτό. Πολύ περισσότερο ήταν η μεγαλύτερη μεταγραφή αθλητή από το NBA που έχει περάσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Πολύ δε περισσότερο εκείνη την εποχή που δεν ήταν και τόσο εύκολο να φέρεις ένα TOP όνομα από το καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη. Οι Γιαννακόπουλοι το είχαν καταφέρει έχοντας ως μότο ζωής την εξής απλή ατάκα: «Εμείς ζούμε για τον Παναθηναϊκό και όχι από τον Παναθηναϊκό».
Τόσο απλή ως έννοια αλλά τόσο πολύπλοκη στην πράξη αν δεν την πιστεύεις.
Αν προσέξετε καλά τη φωτογραφία που έχουμε επιλέξει στο θέμα, θα διαπιστώσετε ότι η Μερσεντές του Θανάση Γιαννακόπουλου (ο ίδιος την οδηγά) είναι κατεστραμμένη. Οπαδοί του Παναθηναϊκού είχαν ανέβει στο καπό και χοροπηδούσαν μέσα στην παράνοια για την άφιξη του Ντομινίκ.
«Σπάστε τη ρε, δε με ενδιαφέρει» φώναζε ο Θανάσης Γιαννακόπουλος όταν είδε την εικόνα. Περίπου πέντε χιλιάδες φίλοι του Παναθηναϊκού είχαν μαζευτεί στο Ανατολικό Αεροδρόμιο, περίπου είκοσι μέρες μετά την ανακοίνωσή του από το τότε ΤΑΚ Παναθηναϊκός:
Ήταν λιτή η ανακοίνωση (12 λέξεις συνολικά) ενώ προηγουμένως ο Παύλος Γιαννακόπουλος είχε φροντίσει να ενημερώσει χαράματα τους ρεπόρτερ, τηλεφωνώντας ο ίδιος κι ενώ είχε προηγηθεί ξενύχτι! Αμέτρητες σελίδες έβγαιναν από το fax (τι σας λέω τώρα) και στη συνέχεια άρχισε τα τηλέφωνα πρωί- πρωί στα «σταθερά» (δεν υπήρχαν τόσα κινητά τότε, πάλι τι σας λέω) των δημοσιογράφων.
Μεταγραφή 7 εκατομμυρίων δολαρίων, μυθικό ποσό (φανταστείτε, πριν από 27 χρόνια) αλλά και με την αγωνία- μέχρι να πατήσει ο Ντομινίκ το πόδι του- για το αν τελικά ισχύει. Φανταστείτε: Ο παίκτης είχε ανακοινωθεί αλλά πολλοί αγωνιούσαν ότι κάτι θα συνέβαινε και θα χαλούσε το όνειρο.
Όχι, δε χάλασε. Την 1η Σεπτεμβρίου του 1995, ο Ντομινίκ μέσω Ελβετίας προσγειώθηκε στην Ελλάδα κι έγινε χαμός. Ήταν 3:45 νωρίς το απόγευμα και τον υποδέχτηκαν ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, ο Τάσσος Στεφάνου, ο Κώστας Παναγούλιας, ο Μάρκος Σούσης και ο Ντέιβιντ Στεργάκος.
Και βέβαια 5 χιλιάδες φίλοι του Παναθηναϊκού που άναψαν καπνογόνα, φώναξαν συνθήματα, μετέτρεψαν σε ΟΑΚΑ το αεροδρόμιο.
«Εμείς, τα αδέρφια Γιαννακόπουλοι, έχουμε την πεποίθηση ότι πράξαμε το καθήκον μας απέναντι στην ιστορία του σωματείου μας και του ανυπέρβλητου λαού του. Αποδείξαμε για άλλη μια φορά ότι μιλάμε με πράξεις και όχι με άνευ σημασίας λόγια» ήταν η δήλωση του Θανάση Γιαννακόπουλου.
Ο Ντομινίκ είδε το πλήθος και τρελάθηκε. Σήκωσε το χέρι, χαιρέτησε αλλά δε μπορούσε να κάνει τίποτα περισσότερο αφού έφυγε απευθείας για τον Αστέρα στην Βουλιαγμένη όπου είχε κλείσει τρεις σουίτες το ΤΑΚ για εκείνον και τη συνοδεία του (σύζυγος και ατζέντηδες).
Ακόμα κι εκεί προσπάθησαν να εισέλθουν καμιά 500αριά φίλοι του Παναθηναϊκού αλλά η ασφάλεια στον Αστέρα δεν τους άφησε να προχωρήσουν.
«Ευχαριστώ πολύ για την υποδοχή, ήταν κάτι που δεν περίμενα, απίστευτο» έλεγε μετά ο Ντομινίκ Γουίλκινς. «Στη διάρκεια της πτήσης ήμουν πολύ νευρικός σχετικά με το τι θα συναντούσα, όμως τώρα είμαι ενθουσιασμένος» πρόσθεσε.
Δίπλα του ο Θανάσης Γιαννακόπουλος κι ενώ ετοιμάζονταν να δειπνήσουν, του είπε: «Την υποδοχή που σου έκανε ο Παναθηναϊκός δεν την έχει ζήσει ούτε ο Μάικλ Τζόρνταν»