Ο Ολυμπιακός και μόνο που πήγε στο Final 4 της Ευρωλίγκας, φυσικά και είναι επιτυχία. Ομάδες με πολλαπλάσιο μπάτζετ έμειναν εκτός. Εφές, Μιλάνο, Μονακό, Μπαρτσελόνα. Η τελευταία μάλιστα από την ομάδα του Μπαρτζώκα. Τα μπάτζετ άλλωστε δεν παίζουν μπάσκετ ή ποδόσφαιρο.
Τα μπάτζετ όμως διαμορφώνουν προσωπικότητες και τελικά ορισμένες, πολλές φορές, ότι πληρώνεις παίρνεις. Ο Μπαρτζώκας φέτος δημιούργησε μια ομάδα μαχητών, που δεν εγκατέλειψε κανένα παιχνίδι. Ακόμα και έναν ημιτελικό F4 που έχανε έως και 25 πόντους στο ημίχρονο. Το γύρισε κάτω από τους 10.
Αλλά δεν έφτανε. Ο Ολυμπιακός τόσο μπορούσε τελικά, αυτό έκανε. Για αυτό και ο κόσμος χειρόκροτησε στο τέλος. Αλλά η αφέλεια, η παιδικότητα που πουλούσε μπάλες και κατοχές όταν μπορούσε να ρίξει κι άλλο τη διαφορά, ήταν εξοργιστική. Μα εξοργιστική. Τη μία λάθος πάσα, την άλλη η μπάλα στα πόδια του Πίτερς και… γκολ.
Την άλλη ο ΜακΚίσικ που πέτυχε κρίσιμα καλάθια, έπαιρνε την μπάλα, έβαζε το κεφάλι κάτω και πήγαινε. Και έκανε λάθη και επιθετικό φάουλ. Η έλλειψη προσωπικότητας του ρόστερ σε αυτά τα κρίσιμα σημεία ήταν εντυπωσιακά εμφανής.
Ο Ολυμπιακός δεν πήρε τίποτα από τους ψηλούς του. Ο Φαλ ήταν με τον Ουόκαπ οι χειρότεροι. Ο Ράιτ μπήκε, δεν μπήκε, κανείς δεν πήγρε χαμπάρι. Υποτίθεται ήταν και η δύναμη της ομάδας αυτή η γραμμή. Ο Μιλουτίνοφ λίγα πράγματα. Πίτερς και Γκος προσπάθησαν από τους υπόλοιπους της πρώτης γραμμής.
Από την άλλη, ο Μπαρτζώκας έχασε από το ρόστερ Σλούκα και Βεζένκοφ και ανάμεσα στις μεταγραφές που έκανε ήταν ο Σικμα και ο Μπραζντέικις, που ήταν εκτός 12άδας. Αυτό τα λέει όλα.