Ο Παναθηναϊκός είναι Πρωταθλητής Ευρώπης! Αυτό τα λέει όλα. Και μόνο αυτή η πρόταση θα αρκούσε. Βασικά όχι. Δε θα αρκούσε. Για να περιγράψει τον πάνω από μπασκετικό άθλο που πέτυχε στο Βερολίνο. Αυτό που έκανε αυτός ο οργανισμός είναι πάνω από το μπάσκετ. Κι όμως. Είναι από τις λίγες χρονιές που μια κατάκτηση είναι πάνω από το άθλημα.
Είναι η επιβεβαίωση πως ο Παναθηναϊκός δεν είναι ομάδα μπάσκετ. ΕΙΝΑΙ ΜΥΘΟΣ. Μόνο με τη Ρεάλ και την ΤΣΣΚΑ μπορεί αν συγκριθεί ιστορικά. Πλέον είναι 3ος σε κατακτήσεις. Άφησε πίσω την Μακάμπι. Είναι σε ποδοσφαιρικές συγκρίσεις, η Λίβερπουλ και η Μπάγερν. Σε κατακτήσεις δηλαδή συγκριτικά στο Champions League.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αν ήταν στο NBA θα κέρδιζε φέτος το βραβείο του κορυφαίου παράγοντα της χρονιάς. Με τη μαγκιά του. Έφερε τον Αταμάν. Τον προπονητή που οδήγησε την Εφές σε back to back κατακτήσεις Euroleague. Και εκείνος φύλαγε το καλύτερο για το τέλος. Έκανε τη Ρεάλ με τα κρεμμυδάκια.
Μετά το πρώτο 10λεπτο, που η Ρεάλ έπιασε απίθανα επίπεδα επιθετικής απόδοσης. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να μείνει κοντά, όταν η διαφορά ήταν συν 10. Στο δεύτερο μάζεψε τη διαφορά. Από το τρίτο και μετά έγινε κυρίαρχος. Έβγαλε εκτός αγώνα Ταβάρες και Καμπάτσο. Η μηχανή Ρεαλ αποσυντονίστηκε.
Ο Αταμάν έλεγε πως θα κατακτήσει τον τρόπαιο και τον έλεγαν φαφλατά. Μπορεί να μην είναι και τόσο κομψό, αλλά είχε εμπιστοσύνη. Στους παίκτες και τον εαυτό του. Και στον οργανισμό. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι μεγάλο κλαμπ απλά μπασκετικά. Είναι μύθος. Η φανέλα δεν είναι βαριά. Είναι ασήκωτη.
Η άμυνα που έπαιξε ο Αταμάν, το πως έσφιξε στη ρακέτα ήταν για σεμινάριο. Σίγουρα θα διδάσκεται στους επόμενους αλλά και τους νυν κόουτς.
Ο Παναθηναϊκός ήταν μια ομάδα με ηγέτες και προσωπικότητες. Αλλά πάνω από όλους στον τελικό ήταν ο Σλούκας. Ο Ναν φορτώθηκε με φάουλ αν και πρόλαβε να βάλει τους αρκετούς πόντους του.
Ο τελικός όμως έφερε την υπογραφή του Σλούκα. Εκεί που η Ρεάλ πήγε για την αντεπίθεση. Στο 71-73. Πήρε την μπάλα, τρίποντο. Ξαναπήρε την μπάλα, τρίποντο. Έγινε 71-79 και τέλος. Θύμισε Σπανούλη σε προηγούμενους τελικούς. Ο Σλούκας είναι ηγέτης, τελεία και παύλα. Ότι και να λέει κανείς.
Είναι ηγέτης.