Θα κάνουμε την ίδια ερώτηση: Είναι φαβορί ο Παναθηναϊκός για την κατάκτηση του Super Cup στην Ρόδο; Οι περισσότεροι- είμαι βέβαιος- θα δώσετε την ίδια απάντηση.
Ότι δηλαδή ο Παναθηναϊκός δεν είναι το φαβορί για την κατάκτηση του πρώτου τροπαίου της χρονιάς. Και θα μου επιτρέψετε να πω- χωρίς να μειώνω την αξία του τροπαίου ή το θεσμό- ότι είναι το λιγότερο που μπορεί να συμβεί στους «πράσινους» το να χάσουν δηλαδή το Super Cup.
Το χειρότερο θα είναι να μείνουν στάσιμοι. Ή για να το θέσω διαφορετικά, αυτή τη στιγμή η προτεραιότητά τους πρέπει να είναι το πώς θα γίνουν ομάδα και θα αξιοποιήσουν το δυναμικό τους, εξασφαλίζοντας παράλληλα το μέλλον τους κάτι για το οποίο μίλησε πρόσφατα ο Αργύρης Πεδουλάκης.
Ως εκ τούτου δεν περίμενα κάτι περισσότερο από τον Παναθηναϊκό και σίγουρα δεν ήλπιζα στο να δω μια ομάδα «έτοιμη».
Αν και με «ξένισε» λίγο ο χρόνος συμμετοχής των Παναγιώτη και Γιώργου Καλαϊτζάκη, πολύ δε περισσότερο τα DNP των Χουγκάζ και Μαντζούκα!
Δε νομίζω ότι αν έπαιζαν παραπάνω ή έστω λίγο οι τέσσερις αυτοί παίκτες (που είναι το μέλλον της ομάδας) θα ήταν χειρότερη η εικόνα του Παναθηναϊκού! Απ’ εκεί και πέρα ας μείνουμε σε κάποια στοιχεία.
Στον πρώτο του αγώνα ο Ματέους Πονίτκα αν και καλά- καλά δεν ήξερε τα ονόματα των συμπαικτών του (που λέει ο λόγος) είχε 4 ασίστ, μόνο μια λιγότερη από τον Πάρις Λι κι έδειξε πόσο σημαντικό ρόλο θα παίξει στο δημιουργικό κομμάτι για τον Παναθηναϊκό. Φυσικά απουσίαζε ο τραυματίας, Νέιτ Γουόλτερς.
Ο Αρτούρας Γκουντάιτις με 14 πόντους και 6 κερδισμένα φάουλ μπορεί να κάνει «δουλίτσα» στη ρακέτα και να φθείρει τον αντίπαλο.
Ο Μάριους Γκριγκόνις είναι παίκτης άλλης κλάσης, θα τον χαρακτηρίζαμε «σιγουράντζα» και στην πορεία της σεζόν, με το «δέσιμο» της ομάδας θα φανεί αυτό ακόμα περισσότερο.
Ο Άντριου Άντριους προσπαθεί να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα αφού ως τώρα είχε μάθει να είναι «ασύδοτος» στη διάρκεια των αγώνων.
Παράλληλα θα πρέπει να υπολογίσουμε και τη μετάβαση στο επίπεδο της Euroleague που δεν είναι καθόλου απλή. Το ζήτημα είναι αν πραγματικά έχει χρόνο γι’ αυτό κι αν στον Παναθηναϊκό έχουν αποφασίσει να τον περιμένουν.
Εκείνο στο οποίο επιμένω είναι ότι «πρώτα πρέπει να γίνει Παναθηναϊκός παντού». Κι αυτό έχει να κάνει και με την ενέργεια του Αργύρη Πεδουλάκη να αποχωρήσει από τη διαδικασία της κλήρωσης των διαιτητών κάνοντας λόγο για «αδιαφανή διαδικασία».
Δε μπορεί να είναι «αδιαφανής» μια διαδικασία κατόπιν επιλογής διεθνών διαιτητών και με βάση την αξιολόγηση της απόδοσης στην περσινή σεζόν.
Πολύ δε περισσότερο όταν ξεκαθαρίζεται ότι με βάση την απόδοση των ημιτελικών θα κριθεί και το «τρίο» του τελικού.
Ας πούμε όμως ότι αυτές οι απόψεις είναι υποκειμενικές.
Όμως ο Παναθηναϊκός δε μπορεί να κάνει αυτά για τα οποία «κορόιδευε» τον Ολυμπιακό τόσα χρόνια (και χωρίς ουσιαστικό λόγο μάλιστα).
Ενώ από τη στιγμή που ο ίδιος ο Πεδουλάκης μίλησε για «Παναθηναϊκές Αξίες» σε πρόσφατες δηλώσεις του προφανώς και πρέπει να μετανιώσει για όσα συνέβησαν πέρυσι στην Λάρισα ή στο φιλικό στην Ιταλία αλλά και με την ένταση στην κλήρωση των διαιτητών.
Αν θυμάστε υπήρξα επικριτικός απέναντι στον Ολυμπιακό τόσο για κάποιες δηλώσεις ή πράξεις όσο και για την «εθελούσια πτώση» στην Α2 Κατηγορία. Δεν πρόκειται να αλλάξω θέση.
Προφανώς και στην παρούσα χρονική στιγμή οι «πράσινοι» πρέπει να συνεχίσουν τη δουλειά, να δώσουν χρόνο και υπομονή στην ομάδα και να βοηθήσουν τους παίκτες να βελτιωθούν. Πάντα με γνώση του πως έφτασε ψηλά ο Παναθηναϊκός και χωρίς να αναλώνονται σε επικοινωνιακές «κορδέλες».