Αν κάποιος έλεγε στην αρχή της σεζόν ότι στους προσεχείς τελικούς της Basket League φαβορί θα ήταν ο Παναθηναϊκός και όχι ο Ολυμπιακός δύσκολα θα μπορούσε να το πιστέψει. Και όμως μέσα σε λίγους μήνες οι πράσινοι κατάφεραν να αντιστρέψουν τους όρους.
Ναι γνωρίζαμε οτι ο Ολυμπιακός έμπαινε στη σεζόν έχοντας απωλέσει τα δύο μεγάλα αστέρα του, τον Σάσα Βεζένκοφ και τον Κώστα Σλούκα. Επίσης γνωρίζαμε οτι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε διάθεση να ρίξει και πάλι πολλά λεφτά και η ομάδα του να στοχεύσει ψηλά.
Σε κάθε περίπτωση όμως η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ήταν εκείνη που είχε «κορμό» και «χημεία» και εκείνη του Εργκίν Αταμάν, νέο προπονητή, πολλούς νέους παίκτες και εξίσου πολλά να αποδείξει.
Από ένα σημείο και μετά όμως ο Παναθηναϊκός έδειξε λες και είχε το ίδιο υλικό για τουλάχιστον 2-3 σεζόν και κάλυψε πολύ γρήγορα το θέμα της ομάδας που πρέπει να «χτίσει» για να δρέψει καρπούς τα επόμενα χρόνια.
Κάπως έτσι ήρθε η πρωτιά στη Basket League, αλλά και η 2η θέση στην κανονική περίοδο της Euroleague και εν τέλει η κατάκτησή της, κάτι που αναμφίβολα ήταν σπουδαία επιτυχία που λίγοι ανέμεναν.
Βεβαίως και ο Ολυμπιακός έκανε ένα εντυπωσιακό φίνις στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, έστω και αν δεν κατάφερε να εξασφαλίσει πλεονέκτημα έδρας. Νίκησε όμως δύο φορές μέσα στη Βαρκελώνη, ενώ την κατάκτηση της 3ης θέση στο Final-4 του Βερολίνου δεν το λες και κάτι αμελητέο.
Ωστόσο επί της ουσίας οι ερυθρόλευκοι δεν κατάφεραν ποτέ να καλύψουν επάξια το κενό των Σλούκα και Βεζένκοφ και σε παιχνίδια που είναι «οριακά» -όπως οι τελικοί του πρωταθλήματος- απουσία τέτοιων ηγετών κοστίζει ή μπορεί να κοστίσει.
Το σημαντικότερο ωστόσο που πέτυχε ο Παναθηναϊκός στην μεταξύ τους πλάστιγγα των πιθανοτήτων για το πρωτάθλημα, είναι οτι άλλαξε τις ισορροπίες στο ψυχολογικό κομμάτι. Αντι να πρέπει να αποδείξουν οι πράσινοι πράγματα μετά την κυριαρχία των ερυθρόλευκων τα τελευταία χρόνια στην Basket League, τώρα ισχύει το αντίθετο!
Ο Παναθηναϊκός έχοντας κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης ακόμη κι αν χάσει το πρωτάθλημα -θα τον πονέσει μεν-, πετυχημένος θα ‘ναι. Αν όμως το χάσει ο Ολυμπιακός τότε η αποτυχία θα είναι μεγάλη.
Στα παραπάνω προσθέστε και το αβαντάζ της έδρας που έχουν οι πράσινοι, αλλά και το γεγονός ότι ο Μπαρτζώκας θα στερηθεί των πολύτιμων υπηρεσιών του Μουσταφά Φαλ, του πιο επιδραστικού ψηλού του τη φετινή σεζόν. Μείον φυσικά και τον Μόουζες Ράιτ που δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής, γεγονός που περιορίζει περαιτέρω την υπεροπλία που είχε ο Ολυμπιακός στους ψηλούς.
Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός παρότι ο Αταμάν βασίζεται κυρίως στον Λεσόρ στην θέση «5» κατάφερε να ανταπεξέλθει ακόμη και κόντρα στην υπερπλήρη φροντ λάιν της Ρεάλ. Ταυτόχρονα Σλούκας και Ναν έχουν βρει μεταξύ τους ισορροπία για το πότε ο πρώτος θα δημιουργεί και ο δεύτερος θα σκοράρει ή πρώτος θα είναι αυτός που θα «φορτώσει» το αντίπαλό καλάθι με πόντους.
Αντιθέτως ο Ολυμπιακός παρότι έχει αρκετούς παίκτες που μπορούν να βάλουν τη μπάλα στο καλάθι δεν έχει αυτό που λέμε σταθερούς σκόρερ-ηγέτες ώστε να βασιστεί με ασφάλεια. Στο Sportime σας γράψαμε τι χρειάζεται να κάνει ο Ολυμπιακός ώστε να πάρει το πρωτάθλημα.
Φυσικά όλες αυτές οι ισορροπίες μπορούν να ανατραπούν αναλόγως και τη μέρα που θα βρεθούν αυτοί οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι. Μια κακή μέρα των πράσινων ή μια καλή των κόκκινων και τα δεδομένα αλλάζουν. Ωστόσο βάσει των παραπάνω ο Παναθηναϊκός μπαίνει στους τελικούς ως φαβορί.