Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο Ολυμπιακός σε υποχρεώνει να αποδεχτείς- αρχικά- ότι είναι η ομάδα η οποία λειτουργεί με βάση τη λογική.
Ο Ολυμπιακός εκφράζει τον Οργανισμό που διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά τα οποία πρέπει να αποδεχτείς, να υιοθετήσεις και να ακολουθήσεις προκειμένου να υπάρξει επιτυχημένη διαδρομή. Σε κάθε περίπτωση είναι ο Οργανισμός που εκφράζει τη λογική της σωστής νοοτροπίας και λειτουργίας: Οι ομάδες χτίζονται, δεν αγοράζονται.
Ακόμα κι αν δε διαθέτεις τα ατέλειωτα μπάτζετ άλλων ομάδων, εφόσον έχεις κινηθεί σωστά (και δε «χτυπηθείς» από πρωτοφανείς ατυχίες) τότε οι πιθανότητες να φτάσεις ψηλά είναι αυξημένες. Διότι θα λειτουργείς όπως πρέπει αφού ακολουθείς τη λογική. Και ο Ολυμπιακός παρουσιάζει την απόλυτη πολεμική μηχανή που είναι δημιούργημα του Γιώργου Μπαρτζώκα.
Κατά την ταπεινή μας άποψη, ο Μπαρτζώκας αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος Έλληνας προπονητής. Όχι μόνο για τα αποτελέσματα αλλά γι’ αυτό που παρουσιάζει η ομάδα του στο γήπεδο και κυρίως για τον τρόπο που έχτισε αλλά και «καλλιέργησε» αυτή την ομάδα. Και μη ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με την μετά- Σπανούλη εποχή, όταν δηλαδή ο σύγχρονος κορυφαίος παίκτης στην ιστορία των Πειραιωτών αποφάσισε ότι είχε φτάσει το πλήρωμα του χρόνου να εγκαταλείψει την ενεργό δράση.
Ο τρόπος με τον οποίο ελέγχει και κατευθύνει την ομάδα ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι μοναδικός. Διότι βλέπουμε έναν προπονητή/καθοδηγητή, σίγουρο για τις αποφάσεις και τις κινήσεις του, που εμπιστεύεται την ομάδα και τους παίκτες του.
Κι αυτό το αντιλαμβάνονται οι παίκτες όπως επίσης και το ότι βρίσκονται σε μια κατάσταση λογική και σε ένα περιβάλλον ευνοϊκό ώστε ν’ αναδειχτούν. Η σιγουριά που έβγαλε ο Ολυμπιακός σε δύο αγώνες που στερήθηκε των υπηρεσιών του Κώστα Σλούκα και του Άλεκ Πίτερς είναι παροιμιώδης.
Αφού πρώτα «βασάνισε» την Φενέρμπαχτσε που μάλλον έμεινε ευχαριστημένη που ηττήθηκε με διαφορά 20 πόντων στη συνέχεια έριξε στο καναβάτσο και την Εφές αναδεικνύοντας ακόμα περισσότερες αρετές.
Προσέξτε: Ο Κάνααν με τα 6 εύστοχα τρίποντα κόντρα στην Φενέρ είχε 0/4 στο ΣΕΦ με την Εφές. Επίσης μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ο Ολυμπιακός κρίθηκε να παίξει δεύτερο αγώνα υψηλών απαιτήσεων χωρίς τον Σλούκα δηλαδή τον παίκτη που του δίνει 11,6 πόντους, μένει στο γήπεδο για περίπου 25 λεπτά και είναι πρώτα πασέρ του (6,6 ασίστ) παράγοντας άλλους 24 πόντους (περίπου) ανά αγώνα για τους συμπαίκτες του.
Επίσης χωρίς τον Πίτερς που είναι το δεύτερο τεσσάρι του. Παρόλ’ αυτά ο Ολυμπιακός βγάζει 24 ασίστ (τις διπλάσιες από λάθη) αναδεικνύει τον Μιχάλη Λούντζη με 13 πόντους- 7 ριμπάουντ σε περίπου 19 λεπτά αλλά και τρομερή δουλειά στην άμυνα, έχει την «πολυτέλεια» να παίξει μόλις 20’58’’ ο Γουόκαπ σε έναν τέτοιο αγώνα και με τον Σλούκα να απουσιάζει, παίρνει απίστευτες άμυνες από τον Μπόλομποϊ και τον Παπανικολάου (που εκτός από τους 6 πόντους είχε 5 ριμπάουντ και 6 ασίστ) ενώ βλέπει τον ΜακΚίσικ να γίνεται και δημιουργός (3 ασίστ σε 2 λεπτά στο δεύτερο δεκάλεπτο) και να διαβάζει καλύτερα τις καταστάσεις.
Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός γίνεται μια ομάδα που χαίρεσαι να βλέπεις, πολύ δε περισσότερο όταν μέσα σε τρεις μέρες και με δύο βασικές απουσίες, οι παίκτες του έχουν την ενέργεια να κάνουν «βουτιές» και να διεκδικήσουν όλες τις φάσεις.
Και ταυτόχρονα να υποχρεώσουν το «τρίγωνο» Λάρκιν- Μίσιτς- Κλάιμπερν σε 10/33 σουτ συνολικά και σε αρνητικό συντελεστή όσο βρίσκονταν στο γήπεδο (-5 ο πρώτος -11 ο δεύτερος και -7 ο τρίτος).
Αλλά και σε βραδιά με 8 χαμένες βολές και 9/27 τρίποντα να μη χάσουν τον έλεγχο της αναμέτρησης ούτε για μια στιγμή.