Σπάνια κάποια συνέντευξη Τύπου βγάζει «είδηση». Συνήθως στις περισσότερες ακούγονται τα τετριμμένα. Το βράδυ της Παρασκευής (14/6) όμως, ο Κώστας Σλούκας «έβγαλε πολλά από μέσα του». Πράγματα που ίσως αν δεν είχε κατακτήσει την Ευρωλίγκα και το ελληνικό πρωτάθλημα, ίσως να μην έβγαζε. Τουλάχιστον όχι με αυτόν τον τρόπο και σε αυτόν τον βαθμό.
Η τεράστια επιτυχία όμως που είχε στη σεζόν που μόλις έληξε με τον Παναθηναϊκό, του έδωσε την ευκαιρία να πει όλα όσα αισθανόταν. Και σε αυτή την επιτυχία των «έσπρωξαν» ο Ολυμπιακός, ο Γιώργος Μπαρτζώκας.
Το αν έχει δίκιο ο Σλούκας στα όσα κατελόγισε στους αδελφούς Αγγελόπουλους, τον πρώην προπονητή του και τους πρώην συμπαίκτες του δεν έχει σημασία. Αφού αυτός έτσι αισθάνεται και μέσα από αυτή την αντιμετώπιση βρήκε κίνητρο, αυτό έχει αξία να σημειώσουμε και καταγράψουμε.
Ισως αν δεν αισθανόταν έτσι ο 34χρονος γκαρντ, να μην είχε καταφέρει να πετύχει με τόσο «εκκωφαντικό» τρόπο τα όσα πέτυχε με το… καλημέρα της παρουσία του στο τριφύλλι. Άλλωστε και ο ίδιος είπε στη συνέντευξη Τύπου οτι αυτά που βίωσε φέτος στο τριφύλλι δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε στα πια τρελά του όνειρα.
Τελικά η όλη κατάσταση «έσπρωξε» τον ίδιο πέρα από ότι ο ίδιος περίμενε να κάνει και μαζί με τους υπόλοιπους πράσινους πέτυχαν κάτι που λίγοι ακόμη και εντός της ομάδας περίμεναν ή ευελπιστούσαν.
Επίσης με όσα είπε ο Κώστας Σλούκας εξηγείται πλέον και ο έντονος τρόπος με τον οποίο έζησε την πρώτη του χρονιά με τα πράσινα. Από το ξεκίνημα που ήταν δύσκολο καθώς δεν έρχονταν οι νίκες, έως την κατάκτηση των δύο βαρύτιμων τροπαίων ο διεθνής γκαρντ το ζούσε πολύ έντονα. Οι αντιδράσεις του ήταν χαρακτηριστικές.
Ειδικά δε όταν ο Παναθηναϊκός άρχισε να νικάει και η επιτυχία να πλησιάζει οι εκδηλώσεις χαράς του ήταν στο μάξιμουμ. Σε κάθε φάση, σε κάθε παιχνίδι σε κάθε πανηγυρισμό, ο Σλούκας το ζούσε στο… όσο δεν πάει.
Ολυμπιακός και Μπαρτζώκας έδωσαν έξτρα κίνητρο στην τεράστια επιτυχία που είχε ο Σλούκας
Και στον Ολυμπιακό και στη Φενέρμπαχτσε γνωρίζαμε οτι είναι ένας άνθρωπος που εκφράζει τα συναισθήματά του στον αγωνιστικό χώρο, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό όπως έκανε στο τριφύλλι. Με τον Παναθηναϊκό, θα τραγουδούσε συνθήματα, θα έκανε «χέρια» με τον κόσμο, θα γύριζε σε κάθε ευκαιρία στην κερκίδα για να πανηγυρίσει.
Κι όλα αυτά ήταν απόρροια της αδικίας που θεώρησε οτι βίωσε στον Ολυμπιακό και ήταν σαν να δίνει τη δική του απάντηση. Το ότι δηλαδή κατάφερε να πετύχει στον «αιώνιο» αντίπαλο άμεσα, όντας ηγέτης και καταλύτης της τρομερής επιτυχίας του και μάλιστα έχοντας τον χρόνο και τον ρόλο που ήθελε να έχει. Και τον οποίο στον Ολυμπιακό δεν τον βρήκε από τον Γιώργο Μπαρτζώκα.
Η εξέλιξη της ιστορίας μας δείχνει οτι ο Σλούκας δεν ένιωσε ποτέ πως «ανήκει» στον Ολυμπιακό. Δεν κατάφερε να «κολλήσει» όπως το ένιωσε στον Παναθηναϊκό. Κάτι που συνέβη με τον Βασίλη Σπανούλη αντίστροφα, ο οποίος «κόλλησε» καλύτερα στους ερυθρόλευκους.
Στην πρώτη του θητεία ο Κώστας Σλούκας ήταν στη «σκιά» των Σπανούλη και Πρίντεζη, ενώ όταν έφυγε για τη Φενέρμπαχτσε το «γυαλί» κάπου έσπασε με τον κόσμο των Πειραιωτών. Θυμόμαστε εκείνη την πρώτη επιστροφή του ως αντίπαλος (το 2016) που αποδοκιμάστηκε έντονα παρά τη βράβευσή του.
Επέστρεψε βεβαίως το 2020 για δεύτερη θητεία, όταν πλέον Σπανούλης και Πρίντεζης ήταν στα πια στα «τελειώματά» τους και ήταν η σειρά του να ηγηθεί. Τόσο το κλίμα όμως όσο και η επιτυχία δεν ήταν η ίδια. Ναι μεν ήρθαν πρωταθλήματα και κύπελλα, αλλά όχι η Ευρωλίγκα που ήταν ο μεγάλος στόχος. Και τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα ωστόσο δεν είχαν δα και «τρελή» αξία, καθώς ήταν τα χρόνια στα οποία ο Παναθηναϊκός είχε ρίξει κατά πολύ το μπάτζετ του.
Ακολούθησε εκείνο το ραντεβού στα γραφεία της Αρκάντια με τους Αγγελόπουλους από το οποίο διαφαινόταν οτι ο Σλούκας θα παρέμενε στα ερυθρόλευκα. Εν τέλει το γυαλί είχε «ραγίσει» περισσότερο από ότι νομίζαμε για τον Σλούκα ο οποίος αποφάσισε να δεχθεί την ηγεμονική πρόταση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Και να που δικαιώθηκε με… το καλημέρα, βρίσκοντάς εξτρά κίνητρο στην πρώην ομάδα του. Οπως ακριβώς ο Βασίλης Σπανούλης 13 χρόνια πριν!
