Σε όλη τη διάρκεια της αθλητικής του διαδρομής, ο Βασίλης Σπανούλης υπήρξε υπόδειγμα θέλησης και κυρίως έκανε εντύπωση με τη διαρκή του προσπάθεια να τρυπήσει το ταβάνι του.
Ο Σπανούλης υπήρξε εκφραστής στο ότι «όριο είναι ο ουρανός»! Και βέβαια ότι πρέπει να ακολουθείς τα όνειρά σου, να διεκδικείς τη δική σου θέση στον αθλητισμό, στην κοινωνία, στην ιστορία. Ο ίδιος δε δίστασε να πάρει τολμηρές αποφάσεις αφού είχε δείξει ότι… δε μάσαγε!
Το έδειξε όταν πάτησε παρκέ για πρώτη φορά στην Α1 με το Μαρούσι! Το έδειξε στην πρώτη του χρονιά στον Παναθηναϊκό με εντυπωσιακή παρουσία ως ρούκι στην Euroleague. Το έδειξε όταν έκανε πραγματικότητα το όνειρό του και μετακόμισε στο NBA.
Το έδειξε όταν το 2009, οδήγησε τον Παναθηναϊκό σε ακόμα ένα τρόπαιο Euroleague. Ένα χρόνο αργότερα το… έδειξε πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, παίρνοντας μια πολύ δύσκολη απόφαση! Μετακομίζοντας στον Ολυμπιακό, αποφασισμένος να αλλάξει την ιστορία της ομάδας. Και την άλλαξε…
Αυτή τη στιγμή ο Βασίλης Σπανούλης θεωρείται ο κορυφαίος αθλητής στην ιστορία της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού. Και ταυτόχρονα ένας άνθρωπος που έκανε πραγματικότητα το όνειρό του: Αγάπησε το μπάσκετ, το υπηρέτησε, το χάρηκε και ποτέ δε δίστασε.
Οι πρόσφατες κουβέντες του Σπανούλη, ως… πολίτη πια και για όσους διαβάζουν πίσω από τις λέξεις, φανέρωσαν ότι σύντομα θα δούμε τον… κόουτς Σπανούλη. Είναι ξεκάθαρο ότι το θέλει και ο ίδιος. Κι όταν θέλει κάτι, το πετυχαίνει. Αυτός μας το έμαθε.
Και είναι κάτι που του πάει…
Έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο που είναι… τρελός με το μπάσκετ! Στα 39 του χρόνια κι ενώ δεν είχε τίποτα να αποδείξει, ήταν ο πρώτος που πήγαινε στην προπόνηση και ο τελευταίος που έφευγε (όπως πάντα)!
Είναι ένας άνθρωπος που κοιμάται και ξυπνάει έχοντας το μπάσκετ στο μυαλό του. Δεν πρόκειται να απομακρυνθεί απ’ αυτό που αγάπησε και σίγουρα… δεν του ταιριάζει τόσο το… διοικητικός παράγοντας. Όσο το «προπονητής»…
Και μπορεί να υπήρξαν επαφές με την ΕΟΚ που δεν προχώρησαν (κατόπιν επιθυμίας του ιδίου) αλλά είναι δεδομένο ότι η στιγμή που ο Σπανούλης θα αποφασίσει να γίνει προπονητής δεν είναι μακριά.
Και δεν είναι μόνο θέμα διαίσθησης.