Ο Ολυμπιακός πήρε δύο μαθήματα χθες. Το πρώτο για το πώς ΔΕΝ πρέπει να παίζει και το δεύτερο για ΠΩΣ πρέπει. Και αυτά τα μαθήματα είναι σημαντικά στην πορεία μιας διοργάνωσης «μαραθώνιας» και ειδικά για μια ομάδα με τόσους νέους παίκτες στη διοργάνωση.
Το βασικό είναι ότι ο Ολυμπιακός, με τον Μπαρτζώκα να το… φέρνει απ’ εδώ κι απ΄ εκεί, ίσιωσε ένα ματς που άρχισε θεόστραβα! Οι Πειραιώτες ήταν επιεικώς άθλιοι στο πρώτο μέρος αλλά και τυχεροί. Διότι αν χθες το βράδυ στο ΣΕΦ βρισκόταν απέναντί τους μια καλύτερη ομάδα, τότε το ματς πιθανότατα θα είχε χαθεί από το πρώτο μέρος!
Σ’ ένα διάστημα που ο Ολυμπιακός δεν έκανε τίποτα! Η επίθεσή του ήταν εντελώς ξεχαρβαλωμένη κι αυτό δημιουργούσε ανισορροπία στην άμυνα, όπως φανερώνουν οι 11 (από τους 35) πόντοι της Άλμπα στο transition. Τα ποσοστά ήταν… αστοχίας και όχι ευστοχίας και το -11 του ημιχρόνου (που ήταν -15 νωρίτερα) άφηνε άσχημα μηνύματα. Κυρίως όμως έστελνε ηχηρό μήνυμα ότι αν ο Ολυμπιακός δε βελτιωνόταν τότε θα έπεφτε θύμα δυσάρεστης έκπληξης.
Ο καλύτερος φετινός Ολυμπιακός στο τρίτο δεκάλεπτο
Μέχρι που φτάσαμε στο τρίτο δεκάλεπτο. Πιθανότατα το καλύτερο του φετινού Ολυμπιακού… Το επιμέρους σκορ 27-9 δεν… έτυχε φυσικά, αλλά ήταν προϊόν πολύ καλής δουλειάς του Μπαρτζώκα και των παικτών του. Το σχήμα με τον Λιβιό Ζαν Σαρλ στο «5» και τον Βεζένκοφ στο «4» έδωσε άλλη διάσταση στο παιχνίδι, παρέα με τους ΜακΚίσικ στο «2» και Παπανικολάου στο «3». Ο Γάλλος έδειξε πόσο σημαντικός είναι στο παιχνίδι του Ολυμπιακού αλλά και γιατί αποκτήθηκε από τον Μπαρτζώκα.
Ο Βεζένκοφ, φέτος ειδικά, έχει δείξει ότι έχει αλλάξει επίπεδο πλέον και είναι… κανονικός παίκτης Euroleague. Θα πρέπει να σημειώσουμε την εμφανή βελτίωσή του στην άμυνα (στην επίθεση ουδέποτε είχε θέμα). Ο ΜακΚίσικ, όπως πάντα έβγαζε ενέργεια, κάλυπτε χώρους, διεκδικούσε όλες τις μπάλες δεν έκανε εύκολη καμία πάσα του αντιπάλου. Κι όποτε έβρισκε ευκαιρία, άρπαζε τη μπάλα κι άνοιγε τον αιφνιδιασμό.
Ο Κώστας Παπανικολάου πρέπει να έπαιξε άμυνα και στο… πούλμαν του αντιπάλου. Ήταν παντού. Αυτό και μόνο δείχνει πολλά καθώς δεν πρέπει να υπάρχει εκατοστό στο παρκέ που δεν το πάτησε. Παράλληλα ήταν εξαιρετικός και ώριμος στην επίθεση.
Κάπως έτσι, που λέτε, βρήκε το χώρο και ο Βασίλης Σπανούλης να βάλει την ηγετική πινελιά του. Ο Ολυμπιακός, να καταλάβετε, πέρασε για πρώτη φορά μπροστά στο σκορ στο 28’30’’ μετά από καλάθι του Ζαν Σαρλ (45-44). Ακολούθησαν 2/2 τρίποντα από τον αρχηγό του Ολυμπιακού για το +7. Πλέον ακόμα και οι πεισματάρηδες (και χωρίς ιδιαίτερο άγχος εδώ που τα λέμε) Γερμανοί, κατάλαβαν ότι ο αγώνας γύρισε για τα καλά. Και δεν αλλάζει με τίποτα.
Από τη στιγμή που οι Πειραιώτες έβαλαν δύσκολα στην Άλμπα όλα τελείωσαν. Κι όταν οι Γερμανοί σταμάτησαν να κόβουν βόλτες στο παρκέ αλλά αισθάνθηκαν την πίεση από μια σαφώς καλύτερη ομάδα, η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.
Η διαφορά έγινε τότε…
Στο τρίτο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός εκτός των 27 πόντων στην επίθεση και το παθητικό των 9, είχε τα εξής: Οχτώ ασίστ, όσες είχε σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Τέσσερα κλεψίματα ενώ σε όλο το πρώτο μέρος είχε τρία. Μόλις 3 λάθη ενώ στο πρώτο εικοσάλεπτο είχε γράψει 10 και συγκεκριμένα, 8 στο πρώτο δεκάλεπτο! Είχε ανεβάσει την ένταση του αγώνα, είχε γίνει πιο σκληρός. Το «flat» του πρώτου μέρους είχε μείνει πίσω.
Αυτό δε σημαίνει ότι οι Πειραιώτες δεν πρέπει να προβληματιστούν. Η εικόνα του πρώτου μέρους είναι πέρα για πέρα προβληματική. Όχι τόσο η αστοχία, αυτά συμβαίνουν άλλωστε, όσο η προσέγγιση. Αν ο Ολυμπιακός είχε μπει στον αγώνα με την ενέργεια και την ένταση που είχε στο τρίτο δεκάλεπτο, θα μιλούσαμε για άλλο αγώνα.
Ασφαλώς σε μια βαθμοθηρική διαδικασία όπως είναι η Κανονική Περίοδος, η νίκη μένει στο τέλος αλλά επειδή υπάρχει μαραθώνιος μπροστά, κάθε λεπτομέρεια πρέπει να διορθώνεται. Για τα πιο σημαντικά ματς.