Όσο ο Αταμάν δεν βάζει κι άλλους παίκτες «στο κόλπο» τόσο η απόδοση του Παναθηναϊκού κινδυνεύει να φθίνει κι άλλο

Μετά το Σούπερ Καπ, ο Παναθηναϊκός έχασε και το Κύπελλο Ελλάδας από τον Ολυμπιακό. Κι αν στον πρώτο τίτλο υπήρχε το ελαφρυντικό για τους πράσινους της «νεότευκτης» ομάδας, στον δεύτερο η ευθύνη πέφτει αλλού. Οι πράσινοι παρουσιάστηκαν «άδειοι» και σε αυτό σημαντικό ρόλο παίζει η διαχείριση του Εργκίν Αταμάν που εξακολουθεί να μην πιστεύει αρκετούς παίκτες από το ρόστερ των 20-25 εκατομμυρίων που διαθέτει.

Μάλιστα ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε χωρίς ενέργεια όχι μόνο στον τελικό απέναντι στον ισχυρό Ολυμπιακό, αλλά και στα άλλα δύο παιχνίδια που έδωσε για τα προημιτελικά με ΑΕΚ και για τα ημιτελικά με Άρη. Δηλαδή με ομάδες που έχουν πάνω από 20 φορές μικρότερο μπάτζετ.

Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι το τριφύλλι έχασε πρόσφατα από τον «Αυτοκράτορα» και μάλιστα μέσα στο ΟΑΚΑ, παρά το γεγονός ότι οι βολές και τα φάουλ ήταν συντριπτικά υπέρ του με 29-6 και 16-28αριθμοί που λένε πολλά.

Και πώς εξελίσσεται μια σεζόν ε;. Μέχρι πριν λίγο καιρό ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που φαινόταν «χαμένος» σε Ελλάδα κι Euroleague. Με σωστή διαχείριση όμως από τον Μπαρτζώκα και με τις προσθήκες των Πετρούσεφ και Ράιτ και ανεβασμένος παρουσιάζεται στην Ευρώπη και τον δεύτερο τίτλο του κατέκτησε στην Ελλάδα.

Από την πλευρά του ο Παναθηναϊκός άρχισε άσχημα τη σεζόν (κάτι λογικό για μια ομάδα που χτίστηκε εκ βάθρων) και στη συνέχεια έκανε εντυπωσιακό ξεπέταγμα τόσο εγχώρια όσο και στο εξωτερικό. Στη Basket League απέκτησε σαφές πλεονέκτημα για την κατάκτηση του απόλυτου πλεονεκτήματος ως το τέλος και στην Euroleague φιγουράρει στην 3η θέση, κάτι αν μη τι άλλο εντυπωσιακό.

Σημαντικά επιτεύγματα και σε αυτό ο Αταμάν έχει σημαντικό μερίδιο στην επιτυχία. Εδώ και αρκετές εβδομάδες όμως το τριφύλλι βρίσκεται στα κάτω του. Και εντάξει μπορεί να πει κάποιος «είναι δυνατό μια ομάδα, ειδικά με τόσους πολλούς νέους παίκτες, αλλά και προπονητή να παίζει σε όλη τη σεζόν εξαιρετικό μπάσκετ;» Η απάντηση είναι όχι, όμως μπορεί να περιορίσει το κακό της διάστημα. Και αυτό θα γίνει αν ο Τούρκος προπονητής είχε μοιράσει καλύτερα τους ρόλους μέσα στο αρκετά βαθύ και αξιόλογο ρόστερ που διαθέτει.

Μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει, με τον Παναθηναϊκό να παρουσιάζεται όλο και πιο κουρασμένος και πιο «άδειος» όσο κυλάει η σεζόν. Μέτα και την ήττα από τον Άρη αγχώνεται ακόμη και για την πρωτιά στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος. Επιπλέον στη Euroleague έρχονται παιχνίδια «βουνό» κόντρα σε Ρεάλ εκτός και Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ (ενδιάμεσα παίζει εντός με την αδύναμη Βιλερμπάν) και σίγουρα δεν έρχονται στο καλύτερο timing.

Ουσιαστικά εκτός τους Ναν, Γκραντ, Λεσόρ και Μήτογλου ο Αταμάν δεν έχει καταφέρει να κάνει κάποιον άλλον να παίζει σταθερά καλά. Πόσο όμως θα αντέξουν οι τέσσερις αυτοί. Ήδη ο Παναθηναϊκός έχει γίνει αρκετά μονοδιάστατος επιθετικά δίνοντας στη μπάλα στον Κέντρικ Ναν και περιμένοντας από τον Αμερικανό να παίξει σε λογική…. ΝΒΑ, δηλαδή «ένας εναντίον πέντε». Η ποιότητα του Ναν είναι αδιαμφισβήτητη όμως έτσι  είναι δύσκολα να πας πολύ μακριά.

Άντε να προσθέσουμε στις «σταθερές» του Αταμάν και τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη που όντως υπό την καθοδήγηση του Τούρκου προπονητή δίνει πράγματα που δεν περίμενε κανείς σε αυτόν τον βαθμό. Δεν μπορείς όμως να βασίζεσαι στον νεαρό γκαρντ που η προσφορά του περιορίζεται κυρίως στο αμυντικό κομμάτι.

Από εκεί και πέρα κάτι με τη διαχείριση που γίνεται από τον προπονητή (κυρίως) κάτι με τους τραυματισμούς ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε «κακό φεγγάρι».  Ακόμη όμως κι όταν πχ ο Βιλντόζα δεν είχε θέμα τραυματισμού ο Αταμάν από παιχνίδι σε παιχνίδι σε παιχνίδι μία τον… εμφάνιζε, μία τον εξαφάνιζε. Δεν μπορεί έτσι να βρει ένας παίκτης ρυθμό.

Επίσης ο Ιωάννης Παπαπέτρου έχει επιστρέψει εδώ και αρκετές εβδομάδες στη δράση, είναι χρήσιμο «εργαλείο», όμως ο Αταμάν δεν έχει καταφέρει να του βρει ρόλο. Ρόλο δεν έχει ούτε ο Χουάντσο για τον οποίο οι πράσινοι έδωσαν ένα σκασμό λεφτα, με τα καλά παιχνίδια του Ισπανού να είναι ελάχιστα.

Βεβαίως Μπαλτσερόφσκι, Μαντζούκας, Σαμοντούροφ, Μωραΐτης εξακολοθούν να μην παίρνουν τις ευκαιρίες που θα έπρεπε (ειδικά στην Ευρώπη) και κυρίως οι δύο πρώτοι που θα μπορούσε να είχαν έναν πολύτιμο ρόλο στο ροτέισον.

Οσο για τον Κώστα Σλούκα ναι μεν συμμαζεύει την ομάδα όταν παίζει, ναι μεν οι μέσοι όροι του στην Euroleague με τον Παναθηναϊκό είναι μεγαλύτεροι από αυτούς ολόκληρης της καριέρας στη διοργάνωση (με Ολυμπιακό και Φενέρ δηλαδή), όμως τα ποσοστά του είναι σαφώς πεσμένα. Είναι τα 26 λεπτά που παίζει κατά μέσο όρο σε κάθε ματς φέτος ενώ ως τώρα στην καριέρα του έμενε στο παρκέ τρία λεπτά λιγότερα ανά παιχνίδι; Είναι ότι έχουν πέσει πολλές ευθύνες στις πλάτες του αφού οι υπόλοιποι γκαρντ δεν είναι τόσο επιδραστικοί στο δημιουργικό και εκτελεστικό κομμάτι; Μην ξεχνάμε οτι είναι πλέον και στα 34.

Φυσικά ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να τα βάψει μαύρα. Κάθε άλλο. Ακόμη ορίζει αυτός την τύχη του και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και ως τώρα τα έχει καταφέρει αρκετά καλά. Ωστόσο με δύο τίτλους χαμένους στην Ελλάδα και με τη διαδικασία των πλέι οφ στη Euroleague που πλησιάζει κάθε άλλο παρά εύκολα να είναι, θα πρέπει να προσέξει από εδώ και πέρα να προσέξει τη διαχείριση. Και σε αυτό το κομμάτι υπεύθυνος είναι ο Εργκίν Αταμάν και οι συνεργάτες του.

ΥΓ: Δεν γίνεται τη μία ο μεγαλομέτοχος να παραδέχεται οτι ο Παναθηναϊκός  ευνοήθηκε στο ματς πρωταθλήματος με τον Άρη και λίγες ημέρες μετά η ομάδα να διαμαρτύρεται για τη διαιτησία στο Κύπελλο, κόντρα στον ίδιο αντίπαλο! Έναν αντίπαλο με 20-25 φορές μικρότερο μπάτζετ. Μήπως έγινε γιατί στο πρωτάθλημα η πρωτιά δύσκολα χάνεται (άρα η δήλωση ήταν εκ του ασφαλούς), ενώ στο Κύπελλο υπήρχε μπροστά ο τελικός με τον αιώνιο αντίπαλο; Λέω μήπως…

ΥΓ1: Βεβαίως και ο Ολυμπιακός όταν έπαιξε με τους κιτρινόμαυρους στη Θεσσαλονίκη είχε διαμαρτυρηθεί για τη διαιτησία. Κάτι που επίσης ήταν λάθος. Με τέτοιες διαφορές στα μπάτζετ δεν πρέπει να εστιάζεις εκεί. Δίνεις άλλοθι στα μειονεκτήματά σου και όταν θα αντιμετωπίσεις ισχυρές δεν θα αρκεί η ποιότητά του ρόστερ σου για να τις κερδίσεις, αν δεν τα έχεις διορθώσει.