Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: Η Εθνική μπάσκετ έκανε μεγάλη προσπάθεια απέναντι στη Γερμανία όμως τελικά «λύγισε» με 76-63 και αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Ολυμπιακού τουρνουά μπάσκετ στο Παρίσι. Το συμπέρασμα είναι ότι σε μία ακόμη διοργάνωση η Ελλάδα πλήρωσε την απουσία ικανών σουτέρ.
Ως Έλληνες μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι από το γεγονός οτι η Εθνική έκανε αυτό που μπορούσε. Εξάντλησε τις δυνάμεις και τις δυνατότητές της και αυτό είναι το νόημα του αθλητισμού. Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς κι ας χάσεις.
Το θέμα όμως είναι οτι αυτή η κατάσταση για το ελληνικό μπάσκετ συνεχίζεται και διάκριση δεν διαφαίνεται. Ούτε στο κοντινό, ούτε στο μακρινό μέλλον. Ούτε καν με παρόντα τον Γιάννη
Πολλά μπορείς να πεις για την τρέχουσα ομάδα. Ότι για παράδειγμα ο Βασίλης Σπανούλης είναι άπειρος σαν προπονητής και ίσως με κάποιον εμπειρότερο η Γαλανόλευκη τα πήγαινε καλύτερα.
Από την άλλη θα πει κάποιος οτι ο Σπανούλης είναι μεγάλη προσωπικότητα και εμπνέει τους παίκτες. Δεν είναι τυχαία άλλωστε τα κολακευτικά λόγια του Γιάννη Αντετοκούνμπο προ ολίγων εβδομάδων προς το πρόσωπό του.
Επίσης κάποιος θα μπορούσε να πει οτι αν έρχονταν οι Σλούκας, Ντόρσεϊ και αν ήταν διαθέσιμοι οι Θανάσης και Κώστας Αντετοκούνμπο η Εθνική και καλύτερο σουτ και σκοράρισμα θα είχε με τους δύο πρώτους και πιο «σκληρή» θα ήταν με τους δύο τελευταίους.
Από την άλλη θα πει κάποιος οτι δεν μπορεί να ελπίζεις να είναι πάντα όλοι διαθέσιμοι. Κάποια θα είναι τραυματίες, άλλοι θα θέλουν να πάρουν ανάσες. Μπορεί του χρόνου για παράδειγμα Σλούκας και Ντόρσεϊ να είναι διαθέσιμοι, αλλά να μην είναι οι Καλάθης και Παπανικολάου που μπορεί να έχουν ανάγκη ξεκούρασης.
Όσο το ελληνικό μπάσκετ δεν θα παράγει σουτέρ τόσο η Εθνική δεν θα διεκδικεί διακρίσεις
Ακόμη και πλήρης όμως να είναι η Εθνική το βασικό πρόβλημα του ελληνικού μπάσκετ είναι άλλο. Οτι δεν διαφαίνεται μέλλον στον ορίζοντα. Καλάθης, Παπανικολάου, Σλούκας είναι κοντά στο φινάλε τους, ενώ και ο Γιάννης που αγγίζει τα 30 σε πόσες ακόμη διοργανώσεις θα μπορεί/θέλει να έρθει; Ειδικά σε Ευρωμπάσκετ δύσκολα. Από εκεί και πέρα ταλέντα που να σε πείθουν οτι μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να στελεχώσουν την Εθνική Ανδρών τα επόμενα χρόνια δεν φαίνεται να έχουμε.
Κι αν υπάρχουν σουτ διαθέτουν; Το σύγχρονο μπάσκετ βασίζεται στο μακρινό σουτ κατά πολύ. Ειδικά αν διαθέτεις έναν παίκτη σαν για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο που είναι «δύναμη πυρός» μέσα στη ρακετά, αν δεν τον πλαισιώσεις με ικανούς «ακροβολισμένους» παίκτες, τότε η ισχύς του Greek Freak μειώνεται πολύ.
Το είδαμε για πολλοστή φορά κόντρα στη Γερμανία. Οσο είχαμε ενέργεια στην άμυνα και όσο βρίσκαμε σουτ, ήμασταν μπροστά στο σκορ και ελέγχαμε το παιχνίδι. Όταν όμως άρχισε η κούραση κι όταν οι Γερμανοί άρχισαν να «βρίσκουν το χέρι τους» το ματς «γύρισε» εύκολα. Το +10, +12 που είχαμε έγινε τελικά -13 στο τέλος.
Είδατε πώς η ομάδα του Γκόρντον Χέρμπερτ συνέχισε να σουτάρει παρά το 1/10 που είχε στο πρώτο κομμάτι του παιχνιδιού. Δεν έχασε την αυτοπεποίθησή της διότι ξέρει οτι διαθέτει πολλούς και καλούς σουτέρ και κάποια στιγμή «θα το βρει» Εν αντιθέσει με εμάς που όταν αρχίσουμε και χάνουμε τα τρίποντα μας παίρνει από κάτω και το ποσοστό μας γίνεται ολοένα και χειρότερο. Γιατί ξέρουμε οτι δεν σουτάρουμε καλά.
Οπως επίσης δεν διαθέτουμε ψηλούς με «πλαστικότητα» κοντά στο καλάθι. Κάτι κάνει ο Μήτογλου αλλά όχι με συνέχεια. Ακόμη κι ο Γιάννης αν δεν καρφώσει ή δεν πάει σε λέι απ δεν έχει πολλές πιθανότητες να σκοράρει μπροστά σε αντίπαλό ψηλό από απόσταση μεγαλύτερη των δύο μέτρων και πίσω από το καλάθι.
Η Εθνική έκανε μια τίμια προσπάθεια και έβαλε κάποιες βάσεις όμως αν δεν παράξει ταλέντα που να διαθέτουν και σουτ, δεν πρόκειται να κάνει παραπάνω πράγματα στο μέλλον…