Όντεντ Κάτας: Η ζωή που δεν έζησε

Ενημερώθηκε στις 14 Ιαν 2021 - 12:51 Ο Όντεντ Κάτας είναι ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού και το Sportime παρουασιάζει την ιστορία του που θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη

Συντάκτης: Νίκος Μπουρλάκης Χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά

Ήταν καλοκαίρι του 1999… Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μόλις είχε ανακοινωθεί, ο Παναθηναϊκός φαινόταν ότι είχε ολοκληρώσει τις μεταγραφικές του κινήσεις και το φιλόδοξο ρόστερ είχε κλείσει. Κάποιος όμως είχε ξεχάσει να ρωτήσει τον Παύλο Γιαννακόπουλο, ο οποίος εντελώς αιφνιδιαστικά ανακοίνωσε στον Ομπράντοβιτς το εξής: «Κόουτς, υπέγραψα τον Κάτας»!

Για την ακρίβεια, ο αείμνηστος ηγέτης του Παναθηναϊκού δεν έλεγε «Κάτας» αλλά «Κατάς»! Μικρή σημασία έχει. Εκμεταλλευόμενος πλήρως τη σχέση του με τον Σιμόν Μιζράχι, κινήθηκε πριν απ’ όλους κι έκανε μια μεγάλη μεταγραφή. Πληρώνοντας του κόσμου τα χρήματα. Και βέβαια με τον Κάτας να έχει γαλλικό διαβατήριο (από τη μητέρα του) καθώς με τα όσα ίσχυαν τότε, ως Ισραηλινός δε θα μπορούσε να είναι κοινοτικός. Μόνο όσοι προέρχονταν από χώρες μέλη της τότε Ε.Ε.

Ο Κάτας ήταν πρώτος σκόρερ στο Ευρωμπάσκετ του 1997. Ένα χρόνο αργότερα υπέγραψε στους Νιου Γιορκ Νικς αλλά δεν πήγε ποτέ εξαιτίας του lockout στο NBA. Και το καλοκαίρι του ’99, χωρίς να περιμένει κανείς το παραμικρό, ο Παύλος Γιαννακόπουλος χτύπησε αιφνιδιαστικά. Κι έκανε το δώρο στο νέο προπονητή.

Ήταν ο νούμερο ΕΝΑ αθλητής

Εκείνη την εποχή, για να καταλάβετε, ο Κάτας ήταν ο νούμερο 1 αθλητής στο Ισραήλ, όχι μόνο στο μπάσκετ. Όμως ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αρχικά, είχε ενδοιασμούς (για να το πούμε… sic). Είχε πρόβλημα για το πώς ένας one man show γκαρντ θα έμπαινε στο πλαίσιο. Και είναι αλήθεια ότι ο Κάτας πέρασε δύσκολα στην αρχή. Ο κόσμος αγαπούσε τον Ισραηλινό και κάθε φορά που έμπαινε στο γήπεδο το ΟΑΚΑ «σηκωνόταν στο πόδι». Ο Κάτας είχε… φάει πάγκο στην αρχή και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ούρλιαζε στην εξέδρα: «Βάλε τον Εβραίο μέσα». Ο ίδιος ο παίκτης έχει ομολογήσει ότι στην αρχή έκλαιγε με όσα τραβούσε. Μέχρι που ήρθαν τα πλέι οφ της Euroleague.

Μέχρι τότε ο Κάτας δεν είχε προκαλέσει… εντύπωση. Στον τρίτο αγώνα με την Μπούντουτσνοστ ήρθε το ξέσπασμα: 24 πόντοι και πρόκριση στους 8. Κόντρα στην Τσιμπόνα είχε καταλάβει καλά το ρόλο του κι ας είχε πιο «φτωχά» νούμερα. Στον ημιτελικό με την Εφές ήταν άστοχος. Ο τελικός είναι ένα βιβλίο… Ξεχωριστό.

Για να πάρει το ευρωπαϊκό με τον Παναθηναϊκό στο φάιναλ φορ της Θεσσαλονίκης, ο Κάτας θα έπρεπε να νικήσει την αγαπημένη του Μακάμπι. Όταν μπήκε στο παρκέ για να παίξει ήταν άσπρος. Αλλά και ψυχρός… Οι οπαδοί της Μακάμπι φώναζαν το όνομά του ρυθμικά και τον αποθέωναν (!) όπως και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Εκείνος είχε «κρύο αίμα». Σύνολο 17 πόντοι και ένα μεγάλο τρίποντο όταν το σκορ ήταν 60-57 για τον Παναθηναϊκό. Ήταν πρωταθλητής Ευρώπης.

O Κάτας πανηγύριζε με κλάματα

Στο τέλος έβαλε τα κλάματα, έσπασε από την πίεση. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού τον αποθέωναν. Της Μακάμπι τον σήκωναν στα χέρια. Ο ίδιος έκλαιγε στον ώμο της μητέρας του και οι οπαδοί της Μακάμπι του τραγουδούσαν ένα παραδοσιακό άσμα «της μάνας» του Ισραήλ: «Με ανέθρεψες, με μεγάλωσες, με έκανες σπουδαίο άντρα»! Εκεί γεννήθηκε και η σχέση ζωής με τον Καλαϊτζή. Μετά το τέλος του αγώνα, έδωσε τη μπλούζα του στον Έλληνα γκαρντ που είχε τραυματιστεί 10 μέρες πριν το φάιναλ φορ. Ήταν η αρχή μιας παντοτινής φιλίας που έγινε κουμπαριά.

Ήταν ολοφάνερο ότι η επόμενη σεζόν θα ήταν δική του. Όμως εδώ αρχίζουν τα δύσκολα…

Και μια περιπέτεια χωρίς τέλος

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του Παναθηναϊκού ο Κάτας χτύπησε στην επιγονατίδα του. Θα έπρεπε να κάνει επέμβαση προκειμένου να καταπολεμήσει το θέμα. Φαινόταν επέμβαση ρουτίνας. Θα επέστρεφε μετά από 2 μήνες και μάλιστα ζήτησε να πάει σε δικό του γιατρό στο Ισραή, τον Δρα. Αρμπέλ.

Από τον Παναθηναϊκό δεν εξέφρασαν αρνητική άποψη και φυσικά του επέτρεψαν να πάει εκεί που θα αισθανόταν πιο άνετα. Όντως ο Κάτας πήγε, έκανε την επέμβαση κι επέστρεψε.

Ήταν να μπει στο παρκέ και πάλι στις αρχές του Δεκεμβρίου και πραγματικά στις 20 Δεκεμβρίου του 2000 ήταν στην αποστολή του Παναθηναϊκού, στον αγώνα της Suproleague με την Μακάμπι Ραανάνα που μάλιστα θα γινόταν στο γήπεδο της Μακάμπι. Λογικό… Για να δουν τον Κάτας.

Ο Ισραηλινός έκανε προθέρμανση κανονικά, αλλά δεν αγωνίστηκε ούτε δευτερόλεπτο. Πονούσε…

Τα μαντάτα έγιναν ακόμα πιο άσχημα όταν ο Ισραηλινός υποβλήθηκε σε δεύτερη επέμβαση υπό τον Καθηγητή Αργύρη Μήτσου. Κι εκεί διαπιστώθηκε ότι στη διάρκεια του πρώτου χειρουργείο που είχε γίνει στο Ισραήλ, ένα μικρόβιο είχε μπει στο γόνατο του Κάτας. Και προκαλούσε μεγάλη ζημιά…

Κάθε φορά που κουραζόταν το γόνατο γινόταν… τούμπανο από το πρήξιμο. Τα πράγματα ήταν δύσκολα.

Ο Κάτας επισκέφτηκε γιατρούς σε πέντε διαφορετικές χώρες. Έκανε συνολικά τέσσερα χειρουργεία. Δεν μπόρεσε ποτέ να επανέλθει. Το 2004, μόλις 30 ετών (κι ενώ είχε να παίξει από τα 26 του) ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του.

Ο Ισραηλινός, αναμφισβήτητα αποτελεί το μεγαλύτερο WHAT IF στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Διότι κανείς δεν γνωρίζει που ακριβώς θα μπορούσε να έχει φτάσει αν δεν τον χτυπούσε η ατυχία.