Ο Παναθηναϊκός μοίρασε χαμόγελα στους φίλους του κόντρα στην Εφές κι αυτό δεν είχε να κάνει μόνο με τη νίκη (80-74) και την πρώτη θέση στο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος».
Τα πολύ θετικά μηνύματα που έστειλε ο Παναθηναϊκός είχαν να κάνουν με την απόδοση των «πράσινων». Που βέβαια δεν αποτελεί το… έναυσμα για πανηγυρισμούς και για αλλαγή στόχων (σοβαροί να είμαστε) αλλά δείχνει ότι με αυτογνωσία και σκληρή δουλειά κάτι καλό μπορεί να γίνει.
Ποιο είναι το καλό; Αυτό που είδαμε για 25 λεπτά (δεύτερο ημίχρονο και παράταση) με την Παρτιζάν και για πολλά περισσότερα με την Εφές: Μια ομάδα που θα παλεύει σε κάθε φάση. Θα διεκδικεί κάθε μπάλα. Θα «δαγκώνει» στην άμυνα. Θα παίζει σε κάθε αγώνα λες και είναι τελικός επιβίωσης.
Δεν έχει άλλο τρόπο ο Παναθηναϊκός πέρα απ’ αυτόν. Δεν είναι ούτε η σούπερ ποιοτική ομάδα ούτε έχει πλεονέκτημα το βάθος στο ρόστερ της.
Αυτά πρέπει να τα υπερκεράσει με αθλητικότητα, δύναμη, άμυνα και κίνητρο. Κι έτσι σταδιακά να προοδεύει και να γίνεται μια αξιοπρεπής, σοβαρή και ανταγωνιστική ομάδα. Αυτή θα είναι η πρώτη κατάκτηση.
Και με αυτή την αγωνιστική συμπεριφορά και νοοτροπία θα παίρνει ενέργεια από τον κόσμο. Που επί δύο ημέρες μοίρασε το πιο θερμό χειροκρότημα στην ομάδα.
Απ’ εκεί και πέρα σ’ έναν αγώνα που δεν έπαιξε ο Παπαπέτρου από τη μια και οι Λάρκιν, Σιμόν, Πλάις και Σίνγκλετον από την άλλη δεν ασχολείσαι με το σκορ. Αλλά με το τι παρουσίασε ο Παναθηναϊκός.
Τι είδαμε λοιπόν στον αγώνα;
-Τον Νεμάνια Νέντοβιτς να επιστρέφει, να «ζεσταίνεται» αλλά και να…ζεσταίνει τους φίλους της ομάδας. Είναι η βασική επιθετική έκφραση του Παναθηναϊκού, να μην το ξεχνάμε.
-Τον Κέντρικ Πέρι να δείχνει ότι μπορεί να κάνει το step up στην Euroleague. Δαιμόνιος, θρασύς, ταχύτατος, βάζει παντού το κορμί του. Παρά τα 1,83μ. θα σπρώξει και ψηλότερο αντίπαλο στην άμυνα ενώ έκανε τη φάση του αγώνα με το κάρφωμα στα μούτρα του Πέτρουσεφ.
-Τον Γιώργο Παπαγιάννη να είναι ο σέντερ- φόβητρο και να αποτελεί την «κολώνα» του Παναθηναϊκού! Με 10 ριμπάουντ και 4 τάπες από το πρώτο μέρος, τι άλλο να πεις!
-Ο Τζεχάιβ Φλόιντ είναι παίκτης με προοπτική. Ακόμα υστερεί σε εμπειρίες και σε τεχνική αλλά τα προσόντα του και ειδικά την τρομερή του άμυνα, δεν τα προσπερνάς. Η πρόοδός του είναι μεγάλη από τότε που ήρθε στην Λάρισα.
-Ο Χάουαρντ Σαντ Ρος είναι μεγάλη εργαλείο… Δεν υπάρχει περίπτωση να μην «οργώσει» κάθε εκατοστό του παρκέ όσο είναι μέσα.
-Ο Λευτέρης Μαντζούκας, στα 18 του, στέκεται σαν… κανονικός παίκτης σε αγώνες επιπέδου Euroleague. Ακόμα δεν είναι έτοιμος σε απόλυτο βαθμό, αλλά είναι αρκετά μπροστά.
-Ο Ντάριλ Μέικον, ακόμα είναι μπερδεμένος, πολύ περισσότερο επειδή παίζει και στο «1». Αν ο Παναθηναϊκός πάρει άσο, ο Αμερικάνος (που θα παίξει για πρώτη φορά στην Euroleague) θα ηρεμήσει περισσότερο στο «2» πλάι στον Νέντοβιτς. Τον είδατε ως σούτινγκ γκαρντ, δίπλα στον Πέρι πόσο καλύτερος ήταν…
-Ο Τζέρεμι Έβανς με όσα έδειξε είναι εξαιρετικός για το back up στο «4» και πολύτιμος. Το θέμα είναι ότι αυτός που προορίζεται για πρώτος (Οκάρο Γουάιτ) ακόμα είναι αρκετά πίσω.
Ο Παναθηναϊκός δεν έγινε η ομαδάρα ξαφνικά που θα αλλάξει στόχους. Αλλά σίγουρα άφησε θετικά μηνύματα προόδου και έδειξε ότι έχει προοπτική περαιτέρω βελτίωσης.
Τα Δεκάλεπτα: 26-23, 47-34, 59-54, 80-74.
Παναθηναϊκός (Πρίφτης): Πέρι 9, Μέικον 13, Παπαγιάννης 8, Μποχωρίδης 3, Καββαδάς, Κασελάκης 6, Ουάιτ 7, Φλόιντ 10, Νέντοβιτς 9, Έβανς 6, Μαντζούκας 2, Σαντ Ρος 7.
Εφές (Αταμάν): Μπομπουά 17, Σαϊμπίρ 6, Μπαλμπάι, Γκετσίμ 2, Ιλιάσογλου, Γκαζί, Μοερμάν, Τουντσέρ 11, Μίσιτς 17, Άντερσον 9, Πετρούσεφ 5, Ντάνστον 7.