Ο Παναθηναϊκός και τα… μνημόνια που έφεραν αποχωρήσεις. Πιθανότατα αυτό που θα γίνει φέτος θα απαιτεί και την πιο «βίαιη προσαρμογή» μετά απ’ εκείνο του 2012.
Τότε που συντελέστηκε κοσμογονία και η ομάδα πέρασε σε μια νέα εποχή: Διοικητικά, αγωνιστικά, οικονομικά, προπονητικά αλλά και από άποψη νοοτροπίας.
Επιλέξαμε πέντε περιπτώσεις (μαζί με τη φετινή) που σηματοδότησαν αποχωρήσεις. Τρανταχτές… Άλλες ήταν ομαλές καθώς υπήρχε background… Άλλες ήταν προσωρινές (2002-2004) κι άλλες αναγκαστικές.
Από την κατάληξη της φετινής θα δούμε που θα την κατατάξουμε.
2002: Η αποχώρηση του Μποντιρόγκα
Το καλοκαίρι του 2002, ο Παναθηναϊκός ετοιμαζόταν (λόγω Ολυμπιακών έργων) να μετακομίσει στο Σπόρτιγκ. Για μια διετία το μπάτζετ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ θα μειωνόταν για να επανέλθει το καλοκαίρι του 2004 στα γνωστά επίπεδα.
Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να καλύψει και Μποντιρόγκα και Κουτλουάι και ο Σέρβος αποχωρεί αφού πρώτα είπε «δεν έχω κάτι άλλο να προσφέρω». Πάντως ούτε οι «πράσινοι» είχαν τόσα χρήματα τότε για να ξοδέψουν.
Μαζί του αποχωρούν οι Ρότζερς, Μουλαομέροβιτς και Σάντσεζ. Ο Ομπράντοβιτς μένει εκεί και στηρίζει…
Το καλοκαίρι του 2003 αποχωρεί και ο Κουτλουάι, το μπάτζετ πέφτει περισσότερο στην δεύτερη χρονιά στο Σπόρτιγκ και ο Λάκοβιτς με τον ΜακΝτόναλντ οδηγούν την ομάδα. Με ξένο τον Μάικ Μπατίστ που ακόμα είχε πολύ χαμηλό κασέ. Όμως η επόμενη χρονιά θα ήταν διαφορετική και το ήξεραν όλοι.
2011: Φώτσης και Νίκολας
Πρωταθλητές Ευρώπης ήταν οι «πράσινοι» το 2011 αλλά η οικονομική κρίση έχει «χτυπήσει» για τα καλά τη χώρα. Ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος δεν αντέχουν να ανανεώσουν δύο πολύ βαριά συμβόλαια (γύρω στα 4 εκατομμύρια) και συγκεκριμένα του Αντώνη Φώτση και του Ντριού Νίκολας.
Στη θέση τους αποκτώνται δύο φθηνότεροι ξένοι, ο Ντέβιν Σμιθ και ο Ντέιβιντ Λόγκαν. Στην πορεία, ενισχύεται ο Παναθηναϊκός με τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους (με λιγότερα χρήματα βέβαια απ’ αυτά που έπαιρνε μέχρι το καλοκαίρι του 2010).
Το καλοκαίρι του 2011 ήταν ο… πρόδρομος για το τι θα ακολουθούσε ένα χρόνο μετά.
2012: Το μετά-Ομπράντοβιτς «μνημόνιο»
Τον Ιούνιο του 2012 αποχώρησαν οι Ομπράντοβιτς- Ιτούδης καθώς επίσης και οι Καλάθης- Μπατίστ, Περπέρογλου, Καϊμακόγλου και Βουγιούκας, μαζί με τους ξένους, Γιασικεβίτσιους, Μάριτς, Σάτο, Λόγκαν και Σμιθ!
Ο Παναθηναϊκός έμπαινε σε λογική μικρότερου μπάτζετ, με Διαμαντίδη- Τσαρτσαρή να παραμένουν, με νέο προπονητή, πολλούς νέους παίκτες και πρόεδρο!
Ηταν μια χρονιά «καμικάζι» που πάντως συσπείρωσε την ομάδα που έφτασε στο νταμπλ αλλά και μια ανάσα πριν το φάιναλ φορ του Λονδίνου! Ήταν «ειδική» χρονιά.
2014: Η απόπειρα (όπως ονομάστηκε) ελληνοποίησης
Στην μετά Ομπράντοβιτς εποχή, ο Παναθηναϊκός έχει ήδη κατακτήσει δύο νταμπλ και ο ιδιοκτήτης αποφασίζει να προχωρήσει σε περικοπές στο μπάτζετ και να εκπονήσει πλάνο «ελληνοποίησης» θέλοντας δίπλα στον Διαμαντίδη να αναπτυχθούν οι Παππάς, Γιάνκοβιτς, Χαραλαμπόπουλος, είχε ήδη προστεθεί ο Μαυροκεφαλίδης και είχαν αποκτηθεί επίσης οι Μποχωρίδης, Κόνιαρης, Παπαγιάννης και Λούντζης.
Οι ξένοι ήταν δεύτερης (τουλάχιστον) διαλογής πλην του παραμέντοντα Γκιστ.Αν συνδυάσετε τα ονόματα με την πορεία τους στον Παναθηναϊκό μπορείτε να βγάλετε ένα συμπέρασμα για την εξέλιξη του project.
2020: Τα… απόνερα της πανδημίας
Με τεράστια ζημιά από τα εισιτήρια (απώλειες μεγαλύτερες των τριών εκατομμυρίων) και άλλη τόση περίπου από τα υπόλοιπα (τηλεπτικά, χορηγίες, διαφημιστικά κτλ) ο Παναθηναϊκός ετοιμάζεται για νέες περικοπές.
Που ομολογουμένως θα βλάψουν το ρόστερ του, θα ρίξουν το επίπεδο του έμψυχου δυναμικού του, θα προκαλέσουν απώλειες (με μεγαλύτερη την πιθανή αποχώρηση του Καλάθη) και θα οδηγήσουν στο… άγνωστο!
Όπως σας έχουμε προαναφέρει το μπάτζετ του Παναθηναϊκού δεν θα είναι μεγαλύτερο από τα 8 εκατομμύρια. Βγάλτε τα συμπεράσματά σας.