Λένε ότι κανείς δεν πεθαίνει όταν αφήνει κάτι πίσω του. Κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι αληθινή αυτή η εκδοχή. Πεθαίνει αυτός που λησμονιέται. Αυτός που δεν… λείπει από κανέναν. Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που ο Παύλος Γιαννακόπουλος ταξίδεψε προς τον ουρανό.
Φυσικά και η αγάπη, η ευγνωμοσύνη και ο σεβασμός προς τον τεράστιο Παύλο οδήγησαν περισσότερους από 500 ανθρώπους το πρωί της Κυριακής (9/6), στο Α’ Νεκροταφείο για το ετήσιο μνημόσυνο. Διότι ο Παύλος δεν έχει «σβήσει».
Η εικόνα του γεμάτου ενέργεια ανθρώπου, του αεικίνητου, εργατικού κι ευγενή δεν έχει ξεθωριάσει στο ελάχιστο για όσους είχαμε την τύχη και την τιμή να τον γνωρίσουμε. Ετσι κι αλλιώς, ο ίδιος ο Παύλος δεν θα μας επιτρέψει ποτέ να τον ξεχάσουμε, γιατί ήταν ξεχωριστός. Αρα και αναντικατάστατος… Επομένως αξέχαστος!
Δημιουργός και διορατικός
Ο Πατριάρχης της οικογένειας Γιαννακόπουλου ήταν μια ζωή δημιουργός. Δεν του χαρίστηκε τίποτα, παρά διεκδίκησε και κέρδισε όσα πέτυχε. Είχε την διορατικότητα και την ευφυΐα να βλέπει μπροστά και γι’ αυτό πάντα ήταν έτοιμος για όλα.
Ηταν ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Δεν είχε την εικόνα του επιχειρηματία που θέλει να προκαλεί εντύπωση και να τραβάει τα βλέμματα επάνω του για… λάθος λόγους. Εκείνος τα τραβούσε επειδή ο κόσμος τον αγαπούσε, σαν δικό του άνθρωπο. Δεν τον φοβόταν. Ούτε και τον… ζήλευαν!
Ο Παύλος ήταν πάντα εκεί για όλους. Για να χαρίσει το χαμόγελο, τη συμβουλή και την αγάπη σε όσους τον ήξεραν. Για να προσφέρει μια αγκαλιά και ένα δώρο σε όποιο παιδί έβλεπε μπροστά του. Το έβλεπες στο πρόσωπό του ότι το έκανε επειδή το ήθελε και όχι για να γίνει… θέμα ή πρωτοσέλιδο.
Δεν στέγνωσε την ψυχή του
Εφτασε στο σημείο να διοικήσει επιχειρήσεις- κολοσσούς, όπως η ΒΙΑΝΕΞ κατά πρώτο λόγο και ο Παναθηναϊκός, και να είναι δίκαιος χωρίς να χρειαστεί να «στεγνώσει» τη ψυχή του. Ο Παύλος παρέμεινε άνθρωπος και στα μεγάλα του πλούτη και όταν ήταν σούπερ επιτυχημένος διότι ποτέ δεν ξέχασε από που ξεκίνησε. Κι αυτό είναι βασικό γνώρισμα των δημιουργών που δεν βρίσκουν τίποτα έτοιμο.
Ο Παύλος ήταν από τις σπάνιες περιπτώσεις ανθρώπων που τον αποκαλούσες με το μικρό του όνομα από… σεβασμό! Το ίδιο ακριβώς είχε κερδίσει και ο αδερφός του, Θανάσης. Τον έλεγες «Παύλο» επειδή τον σεβόσουν. Εστω κι αν η διαφορά ηλικίας ήταν τεράστια.
Ο Παύλος, όμως ήταν εκείνος που οραματίστηκε και παρέδωσε τελικά έναν τεράστιο Παναθηναϊκό, χτίζοντας την αυτοκρατορία σε μια αρχή: Αγαπάς την ομάδα σου, δεν μισείς τον αντίπαλο.
Παύλος Γιαννακόπουλος : ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Ποιος θα ήταν ο πιο ακριβής χαρακτηρισμός στον Παύλο Γιαννακόπουλο; Ωραίο το ερώτημα, πολύ πιο ωραία όμως είναι η απάντηση. Ο Παύλος τα είχε όλα… Δημιουργός. Εξυπνος. Διορατικός. Επιτυχημένος. Εργατικός. Αγαπητός. Νικητής. Πεισματάρης. Δυναμικός.
Μόνο που αν θέλουμε με μια λέξη να χαρακτηρίσουμε τον Παύλο Γιαννακόπουλο, θα μας επιτρέψετε να χρησιμοποιήσουμε αυτή: ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Και καθόλου τυχαία δεν είναι τα κεφαλαία γράμματα. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν εκείνος που κέρδισε την γενική αποδοχή και τον σεβασμό επειδή ποτέ δεν σταμάτησε να πατάει στη Γη. Επειδή πάντα ήταν ευθύς τύπος και όταν έκανε λάθος το παραδεχόταν. Κι επειδή ποτέ δεν είδε τον εαυτό του ως κάτι ξεχωριστό κι ανώτερο από το κοινωνικό σύνολο.
*Το θέμα δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του Sportime την Δευτέρα 10/6/2019
Κάντε follow στο Sportime
Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook