Ο Παναθηναϊκός έζησε παράξενες μέρες μετά τις μαζικές αλλαγές, απολύσεις, αποχωρήσεις, παραιτήσεις και ουσιαστικά πέρασε σε μια νέα σελίδα στη φετινή σεζόν.
Φυσικά ο αγώνας που έδωσε ο Παναθηναϊκός στο Λαύριο είχε τις ιδιαιτερότητές του. Και βέβαια θα πρέπει να σταθούμε όχι μόνο στα πολλά νέα (αλλά γνώριμα) πρόσωπα αλλά και στις σοβαρές απουσίες που είχε η ομάδα.
Αυτό ομολογουμένως εμπόδισε και το σύνολο να αποδώσει όπως θα ήθελε αλλά και τους προπονητές να προχωρήσουν σε κάποια πράγματα που σίγουρα θα ήθελαν. Αν και πάλι υπήρξαν κάποια σημεία στα οποία θα μπορούσαμε να σταθούμε.
‘Οπως για παράδειγμα η περιορισμένη συμμετοχή του Λευτέρη Μαντζούκα και η ακόμα πιο περιορισμένη (και συνεχιζόμενη) του Νίκου Χουγκάζ. Κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να συνεχίσουμε να κοιτάμε αφού στον Δημήτρη Πρίφτη αποδόθηκαν ευθύνες για αντίστοιχα θέματα. Όπως τουλάχιστον αναφέρθηκε και στην ανακοίνωση της (μαζικής) αποχώρησης.
Οπότε είναι γεγονός ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν υπήρξε πρόοδος. Δείτε ΕΔΩ τους χρόνους και των δύο παικτών.
Ειδικά στην περίπτωση του Χουγκάζ τον οποίο κάλεσε άρον- άρον ο Παναθηναϊκός από τον Ιωνικό, υπάρχουν αρκετά ερωτηματικά. Μπορούμε να αντιληφθούμε τη δεδομένη διαφορά ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ιωνικό, από την άλλη όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ένας παίκτης που είχε ρυθμό αγωνιστικό. Κι επίσης ότι επί ενάμιση χρόνο έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο σε ομάδα Basket League, πήρε αποφάσεις, έζησε δύσκολα ματς και με συμμετοχή κοντά στα 30 λεπτά!
Αυτό φυσικά δε μπορούμε να το αγνοήσουμε. Βεβαίως οι προπονητές έχουν τον πρώτο λόγο και ξέρουν καλύτερα την ομάδα τους αλλά ακούγεται λίγο παράξενο να μπαίνει ο Χουγκάζ στα τελευταία 1’33” της αναμέτρησης.
Το έχουμε ξαναγράψει (και πολλές φορές) ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να δώσει προοπτική στη σεζόν και να μην την κάψει τελείως.
Και το κάψιμο δεν είναι η απώλεια τίτλων αλλά η έλλειψη προοπτικής και το να μη χτίσει μια βάση, έναν κορμό. Αυτή τη στιγμή ακούγονται ονόματα (από λογικά ως παράλογα) για ενίσχυση του ρόστερ, από τη στιγμή που άλλαξαν τα πρόσωπα. Μόνο ο Γιώργος Καλαϊτζής έμεινε που αποδέχθηκε τελικά τη θέση του Διευθυντή Ακαδημιών, παρεμπιπτόντως.
Ακούγεται όμως και κάπως παράδοξο μετά από ανακοίνωση για ζημιά τριών εκατομμυρίων που κάλυψε ο ιδιοκτήτης από την τσέπη του (κάτι που παραδέχθηκε και για το οποίο απολογήθηκε ο Τάκης Τριαντόπουλος) και με περιορισμένα οικονομικά, ξαφνικά ο Παναθηναϊκός να στοχεύει στους μισούς γκαρντ ή ψηλούς της Euroleague.
Το πιο λογικό σενάριο είναι να πάρει έναν πλέι μέικερ της προκοπής (και υγιή, γιατί πήρε έναν που δεν είναι υγιής) ώστε να μπορέσει να χτίσει μια αγωνιστική φιλοσοφία, συνδυαστικά με τη σταδιακή προώθηση των νέων παικτών. Έρχεται και ο Σαμοντούροβ, να μην το ξεχνάμε.
Τι μπορεί να αλλάξει ο Παναθηναϊκός στο χρόνο που απομένει; Ουσιαστικά τίποτα. Απλώς να δείξει ότι υπάρχει προοπτική κι επάνω σε αυτή δουλεύουν. Οι ομάδες μιας χρήσης απέτυχαν, όσο κι αν εξυπηρέτησαν πρόσκαιρα επικοινωνιακά οφέλη.