Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός με την κατάκτηση της Euroleague από την πρώτη κιόλας σεζόν της νέας του προσπάθειας απέδειξε ότι οι ομάδες δεν χτίζονται μόνο αλλά (και) αγοράζονται!
Σίγουρα στον αθλητισμό και ειδικά στα ομαδικά σπορ, οι έννοιες« υπομονή», «χημεία», «κορμός», «χτίσιμο», «σε βάθος χρόνου» έχουν και ουσία και υπόσταση.
Αν θες έχεις αποτελέσματα σε υψηλό επίπεδο (και ειδικά όταν δεν έχεις τα πολλά λεφτά), επενδύεις σε όλα τα παραπάνω για να δρέψεις καρπούς μεσομακροπρόθεσμα.
Ακόμη όμως κι αν διαθέτεις μεγάλο μπάτζετ δεν είναι σύνηθες να πετυχαίνεις από την πρώτη κιόλας στιγμή. Αυτό δηλαδή που έκανε ο Παναθηναϊκός, να κατακτήσει το κορυφαίο διασυλλογικό τρόπαιο μόλις ο μεγαλομέτοχός του, Δημήτρης Γιαννακόπουλος αποφάσισε να ρίξει και πάλι πολλά λεφτά.
Είναι βεβαίως κάτι σπάνιο, όμως οι πράσινοι απέδειξαν οτι γίνεται! Αν βεβαίως πάρεις τα κατάλληλα «εργαλεία» σε τεχνική ηγεσία και παίκτες και αυτά φυσικά έχουν την ικανότητα να «κολλήσουν» σύντομα μεταξύ τους τότε το αποτέλεσμα μπορεί να έρθει άμεσα.
Ο Παναθηναϊκός πήρε έναν έμπειρο και πετυχημένο προπονητή όπως ο Εργκίν Αταμάν, ο οποίος είχε «υπογράψει» πρόσφατα (σημαντικό) τις δύο προηγούμενες κατακτήσεις στο παλμαρέ του. Δεν ήταν κάποιος που είχε πάρει Ευρωλίγκα πριν από μια 10ετία και βάλε όταν το μπάσκετ και τα δεδομένα ήταν διαφορετικά.
Από εκεί και πέρα επένδυσε σε έναν κορυφαίο αθλητή όπως ο Κώστας Σλούκας που δεν είχε όμως κι ένα πολύ μεγάλο εξτρά κίνητρο. Ερχόμενος από τον «αιώνιο» αντίπαλο, ήθελε πάρα πολύ να πετύχει άμεσα στον «αιώνιο» αντίπαλο Παναθηναϊκό.
Και βεβαίως και οι υπόλοιπες προσθήκες έπαιξαν τον ρόλο τους. Όπως το ότι ήρθε ένα σκόρερ ολκής όπως ο Κέντρικ Ναν και δύο παίκτες, ο Τζέριαν Γκραντ και ο Ματίας Λεσόρ, που ήταν κάτι παραπάνω από κομβικοί Αν και αρχικά όταν χτίστηκε το ρόστερ δεν διαφαινόταν κάτι τέτοιο. Ειδικά ο πρώτος αρχικά φαινόταν πως θα είναι συμπληρωματικός γκαρντ για κάποιον ειδικό αμυντικό ρόλο και τελικά αποδείχθηκε «λίρα εκατό» και επιθετικά!
Οσο για τον δεύτερο τα έβαλε με όλους τους ψηλούς της Euroleague από τη θέση «5» και τους «κατάπιε»! Στον τελικό λέγαμε πώς θα ο Γάλλος θα αντιμετωπίσει σχεδόν μόνος τα θηρία που είχε η Ρεάλ (Ταβάρες, Γιαμπουσέλε και Πουαριέ) και τελικά και οι τρεις τους έπεσαν πάνω στον… τοίχο Λεσόρ!
Εν τέλει ο Αταμάν κατάφερε όλους αυτούς να τους κάνει ομάδα πολύ γρήγορα και αυτό πρέπει να του πιστωθεί, καθώς πήρε την κούπα με πολύ στενό ροτέισον χωρίς εν τέλει να του στοιχίσει! Ήταν όμως και τα σωστά «κομμάτια» που διάλεξε ο Παναθηναϊκός ώστε να λειτουργήσει το πλάνο τόσο γρήγορα.
Και μάλιστα η επιτυχία των πράσινων αποκτά ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις αν αναλογιστούμε οτι αυτό που πέτυχε το πέτυχε κόντρα σε ομάδα που συνδύαζε και τα δύο προαπαιτούμεναγια την επιτυχία. Και υψηλό μπάτζετ (το μεγαλύτερο της Ευρώπης) και κορμό ετών!
Αντιθέτως ο Ολυμπιακός ο οποίος τα προηγούμενα χρόνια δικαιώθηκε επενδύοντας στο «μοντέλο υπομονή, χημεία, κορμός κτλ» δεν κατάφερε να καλύψει το μεγάλο κενό που άφησαν Σλούκας και Βεζένκοφ. Οχι βεβαίως οτι η κατάκτηση της 3ης θέσης στο Final-4 του Βερολίνου είναι κάτι αμελητέο. Ειδικά από τη στιγμή που πέτυχε να προκριθεί εκεί με δύο νίκες μέσα στη Βαρκελώνη. Ωστόσο κάτι του έλειπε για το παραπάνω…
Ως τελικό συμπέρασμα οι πετυχημένες ομάδες συνήθως χτίζονται, αλλά ενίοτε και αγοράζονται!