O Κεν Μπάρλοου, ο Αμερικανός που έγραψε… ιστορία στα ξένα και στο ελληνικό πρωτάθλημα, μίλησε στο «Sportime» για σύγχρονα θέματα όπως είναι ο κορονοϊός αλλά αναπόλησε και στιγμές όπως το χαμένο Κύπελλο Πρωταθλητριών με τον ΠΑΟΚ, στο «ΣΕΦ».
Ο Κένεθ Μπάρλοου γεννήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου του 1964 στην Ιντιανάπολις των Ηνωμένων Πολιτειών. Εκεί μεγάλωσε κι επέστρεψε να ζήσει μετά την απόσυρση του από την ενεργό δράση. Μπασκετικά ανδρώθηκε στην ομάδα του Κολεγίου «Notre Dame». Οι Λος Άτζελες Λέικερς το 1986 τον επέλεξαν στο νούμερο 23 του πρώτου γύρου του ντραφτ και τον έδωσαν ως ανταλλαγή στους Aτλάντα Χοκς. Ωστόσο δεν αγωνίστηκε ποτέ στο ΝΒΑ.
Πρώτος του σταθμός στην Ευρώπη (σεζόν 1986-87) ήταν η Ολίμπια Μιλάνο με την οποία έφτασε μέχρι τον τελικό της Γενεύης. Τότε κόντρα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ πέτυχε 18 πόντους και κατέκτησε το πρώτο του ευρωπαϊκό τρόπαιο! Συνέχισε στον σύλλογο του Τελ Αβίβ. Με την τελευταία κατέκτησε πρωταθλήματα, ένα Διηπειρωτικό, δύο κύπελλα αλλά έχασε και δύο ευρωπαϊκούς τελικούς.
Το καλοκαίρι του 1990 ο ΠΑΟΚ έφερε τον Τέρι Μιλς στην Θεσσαλονίκη. Ο Μιλς όμως δεν αγωνίστηκε σε επίσημα παιχνίδια και κατέληξε στον Ίρβινγκ Τόμας που έπαιξε μόλις σε ένα παιχνίδι. Κόντρα στην ΑΕΚ στο «Γεώργιος Μόσχος» στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Τότε ήρθε η… ώρα του Μπάρλοου. Ο «The Truth» φόρεσε την φανέλα του ΠΑΟΚ για τρεις σεζόν και κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1991 και το Ελληνικό Πρωτάθλημα το 1992.
Φυσικά αλησμόνητο έμεινε το «Final Four» στο «ΣΕΦ» όπου ο Δικέφαλος του Βορρά δεν κατάφερε να γίνει η πρώτη ελληνική ομάδα που θα το κατακτούσε. Μετά τον ΠΑΟΚ ακολούθησαν οι Καλάμπρια, Μπένετον, Πιστόια, Μοντεκατίνι, Σάσαρι και Λιβόρνο όπου έκλεισε την καριέρα του το 2002.
Το πρώτο πράγμα που τον ρωτήσαμε είναι αν ήταν θετικός στον κορονοϊό όπως γράφτηκε σε κάποια μέσα ενημέρωσης: «Ευχαριστώ που μου δίνεται την ευκαιρία να το πω, δεν ήμουν θετικός στον κορονοϊό. Παίρνω τα μέτρα μου, γι’ αυτόν αλλά ευτυχώς δεν νόσησα. Απλά τους πρώτους μήνες που ξέσπασε ο ιός, χρειάστηκε να κάνω μια επέμβαση κοίλης, στα μέσα του καλοκαιριού και πρόσεχα μην κολλήσω, γιατί θα ήταν επικίνδυνο για μένα»
Ενώ όταν του αναφέραμε πως η Ελλάδα είναι σε «lockdown και πως το ζουν στην Αμερική σχολίασε: «Όσον αφορά τον κορονοϊό εδώ στην Αμερική δεν πάνε καθόλου καλά τα πράγματα. Έχει αρχίσει και εξαπλώνεται πάλι όλο και περισσότερο. Στην Ιντιάνα όπου ζω ευτυχώς τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα. Δεν έχουμε lockdown όπως στην Ελλάδα και την Θεσσαλονίκη. Παρόλα αυτά αν τα νούμερα συνεχίζουν και μεγαλώνουν συνέχεια, είναι πιθανό να επιβληθεί μία τέτοια κατάσταση μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου».
Όσον αφορά τις εκλογές στις ΗΠΑ δεν φάνηκαν να τον συγκινούν ιδιαίτερα: «Για τις εκλογές να πω την αλήθεια δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο. Ανεξάρτητα ποιος είναι ο πρόεδρος, ο θεός μόνο είναι ο κύριος όλων μας και μας προστατεύει από όλα τα δεινά».
Για να νέα του γιου του Κέλσι που πέρασε και από την Ελλάδα (Τρίκαλα, ΑΕΚ) μας ενημέρωσε: «Ο γιος μου ο Κέλσι είναι μια χαρά δόξα τον θεό. Αυτή την στιγμή δεν αγωνίζεται στην Ευρώπη ή τις ΗΠΑ αλλά στην Αργεντινή. Είναι ένα πρωτάθλημα που μοιάζει ο τρόπος διεξαγωγής του στο ΝΒΑ.
Τα χρόνια μου στην Ελλάδα ήταν πάρα πολύ όμορφα. Λέω σε όλους τους φίλους μου στις ΗΠΑ, πόσο σπουδαίες ομάδες είχαμε στον ΠΑΟΚ, τα χρόνια που έπαιξα στην ομάδα. Αγαπούσα πάρα πολύ τον κόσμο που ήταν εκπληκτικός. Η διοίκηση όμως επίσης, το σταφ οι συμπαίκτες μου ήταν μοναδικοί».
Φυσικά δεν ξεχνάει και τα αιώνια ντέρμπι μεταξύ του ΠΑΟΚ και του Άρη: «Πέρα από τους Ευρωπαϊκούς αγώνες και την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων που ήταν αξέχαστος, τα ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρη ήταν αλησμόνητα. Ήταν σύγκρουση… τιτάνων. Είχαμε μεγάλη ποιότητα ως ομάδες αλλά την διαφορά στα ματς τότε και τώρα την κάνει το πάθος των παικτών, ποιος θέλει πιο πολύ το αποτέλεσμα».
Αν τον άγχωνε η πίεση για το αποτέλεσμα τότε τόνισε: «Δεν με άγχωνε η πίεση από τον κόσμο της ομάδας. Αντίθετα το πάθος των οπαδών μεταφέρονταν στο παιχνίδι μου. Είχα έτσι παραπάνω κίνητρο. Επίσης η θέληση των σπουδαίων αντιπάλων μου για το αποτέλεσμα με εξίταρε να θριαμβεύσω απέναντι τους. Θυμάμαι πιο πολύ την νίκη επί του Άρη στο ματς του 1992. Στην συνέχεια συμπληρώσαμε και τις νίκες που χρειαζόμασταν και πήραμε το πρωτάθλημα κόντρα στον Ολυμπιακό. Γίναμε… βασιλιάδες, οι πρωταθλητές του ελληνικού πρωταθλήματος, μετά από τόσα χρόνια».
Όταν του ζητάμε να αναφέρει τον πιο δύσκολο ψηλό που αντιμετώπισε ποτέ απαντάει χωρίς δισταγμό: «Έχω αντιμετωπίσει πολλούς σπουδαίους ψηλούς. Αλλά εύκολα μπορώ να ξεχωρίσω τον Ρόι Τάρπλεϊ. Ήταν απλά φανταστικός. Είχε τα δικά του προβλήματα όμως και… έφυγε νωρίς. Ο θεός να αναπαύει την ψυχή του».
Πηγαίνοντας σ’ ένα ιστορικό παιχνίδι, τον ημιτελικό του Final Four του «ΣΕΦ» και πόσο επηρέασε την ιστορία της ομάδας η ήττα από την Μπενετόν τότε θυμάται: «Το 1993 το Κύπελλο Πρωταθλητριών δεν το κατέκτησε η καλύτερη ομάδα. Η Μπενετόν ήταν πράγματι μια σπουδαία ομάδα. Παρόλα αυτά μετά από τόσα χρόνια πιστεύω πως εμείς ήμασταν οι καλύτεροι. Στον αθλητισμό δυστυχώς σε τέτοιες διοργανώσεις δεν νικάει πάντα η καλύτερη ομάδα. Ήταν πραγματικά πολύ επίπονος ο τρόπος που χάσαμε. Η ήττα στο τελευταίο σουτ πάντα σου μένει αξέχαστη και σε επηρεάζει, σε στενοχωρεί. Θέλω να στείλω πάντως τα χαιρετίσματα μου σε όλα τα τότε στελέχη της Λιμόζ αλλά και της Μπενετόν».
Γυρίζοντας στο σήμερα και αν έχει χρόνο να παρακολουθεί τον ΠΑΟΚ απαντά: «Τα χρόνια μπορεί να πέρασαν αλλά την ομάδα όποτε μπορώ την βλέπω. Μαθαίνω τα νέα της. Φυσικά έχει αποδυναμωθεί πάρα πολύ σε σχέση με το ένδοξο παρελθόν. Όταν την παρακολουθώ μου έρχεται η νοσταλγία να επικοινωνήσω με όλους τους ανθρώπους που είχαμε δημιουργήσει τον σπουδαίο τότε ΠΑΟΚ».
Τέλος στο ερώτημα για το ποιος είναι ο «GOAT» δεν επιλέγει κανέναν από τους Μάικλ Τζόρνταν, Λεμπρόν Τζέιμς ή Κόμπι Μπράιντ: «Για μένα ο… GOAT είναι σίγουρα ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ. Σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκεται ο Ουίλτ Τσαμπερλέιν και μετά ο Μπιλ Ράσελ».
