Κέιν: Θα σταματούσε το μπάσκετ όταν πέθανε ο πατέρας του

Τον Ιούλιο του 2006, ο 17χρονος Ντεάντρε Κέιν και ο 20χρονος φίλος του, Αντόνιο Χάμπτον πήγαν σ’ ένα πάρτι. Όμως κανείς δεν τους καλωσόρισε. Στο Πίτσμπουργκ υπήρχε μεγάλο θέμα με ναρκωτικά, βία, πυροβολισμούς και όπλα… Και όταν άρχισαν οι εντάσεις τίποτα δεν έμεινε ίδιο όχι μόνο στο σημείο του πανικού αλλά και στη ζωή του 17χρονου πιτσιρικά.

Κάπως έτσι θα μπορούσε να αρχίσει η ιστορία της ζωής του Ντιάντρε Κέιν, του νέου ξένου του Περιστερίου, ενός εξαιρετικού παίκτη που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες στην ομάδα του Νίκου Παπανικολόπουλου. Κι ασφαλώς αποτελεί μια σπουδαία προσθήκη για το Περιστέρι, λίγο πριν παλέψει για τον πρώτο τίτλο στην ιστορία της. Το Κύπελλο.

Συνεχίζουμε, όμως. Μετά τις εντάσεις, ο Ντεάντρε και ο Αντόνιο άρχισαν να τρέχουν πανικόβλητοι. Όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Ο ήχος από τους πυροβολισμούς ακουγόταν. Οι σφαίρες… σφύριζαν δίπλα τους. Έτρεχαν δίπλα μέχρι που ακούστηκε ο βαρύς ήχος από το κορμί του Αντόνιο Χάμπτον που έπεσε στο έδαφος… Είχε χτυπηθεί από σφαίρα.

Ο Κέιν είδε τον φίλο του να δολοφονείται…

Όταν οι πυροβολισμοί σταμάτησαν ο Ντεάντρε Κέιν επέστρεψε στο σημείο όπου είχε χτυπηθεί ο φίλος του. Τον είδε κάτω… Του μίλησε. Καμία αντίδραση. Ο Χάμπτον είχε χτυπηθεί στο κεφάλι από σφαίρα. Εισήχθη στο νοσοκομείο, έμεινε κάμποσες ώρες υπό μηχανική υποστήριξη, αλλά δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτα.

«Η μητέρα του ήρθε και τράβηξε την πρίζα» είπε ο Ντεάντρε. «Ο Αντόνιο δεν είχε καμία επαφή με το περιβάλλον. Και ήταν πολύ σκληρό, όπως μεγάλωνα, να βλέπω έναν από τους καλύτερους μου φίλους να πυροβολείται στο κεφάλι και να πέφτει νεκρός».

Στα τελευταία δύο χρόνια του σχολείου, ο Ντεάντρε ζούσε με τον πατέρα του. Τον Κάλβιν Κέιν, έναν εξαιρετικό πόιντ γκαρντ στο Schenley High στα παιδικά του χρονια. Είχε οδηγήσει το σχολείο του στον Πολιτειακό τίτλο, το 1978 απέναντι στο Lebanon High του Σαμ Μπούι! Ο Κάλβιν είχε επίσης μια αξιοπρόσεκτη καριέρα στο άσημο Λαμάρ, που το 1980 έφτασε στους «16» του NCAA tournament.

Ο Κάλβιν Κέιν και η Κάρολ Ρόμπινσον απέκτησαν έξι παιδιά, τον Ντεάντρε, άλλα δύο αγόρια και άλλα τρία κορίτσια. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ, αλλά έμειναν κοντά πάντα. Όμως όλα τα μέλη της οικογένειας βεβαίωναν ότι ο Κάλβιν είχε αδυναμία στον Ντεάντρε. Ήταν άλλωστε ο πρώτος που του έδωσε μια μπάλα στα χέρια.

Ο ρόλος του πατέρα του

Ο Κάλβιν ήταν εκείνος που πίεζε στον Ντεάντρε να ξυπνήσει νωρίς το πρωί για να δουλέψει. Του έλεγε να προσέξει πρώτα τις σπουδές του και μετά το μπάσκετ. Ακόμα κι όταν ο γιός του… έπεφτε ψυχολογικά, ότι δεν μπορούσε να τα καταφέρει στο μπάσκετ, ο Κάλβιν Κέιν ήταν εκεί για να τον «φτιάξει». Μάλιστα επειδή υπήρχαν μέρες που δεν είχε χρήματα να φουλάρει με βενζίνη το αυτοκίνητό του και να τον πάει για προπόνηση, έπαιρνε τον γιό του κι έτρεχαν μέχρι το κοντινότερο πάρκο για να τον βοηθήσει να βελτιώσει τις ικανότητές του και να κάνει εκατοντάδες σουτ κάτω από τον καυτό ήλιο!

«Ο πατέρας μου πάντα ήταν το πρότυπό μου» αναφέρει συχνά πυκνά ο Ντεάντρε Κέιν. «Υπήρξε ένας υπέροχος πατέρας και πάντα ήταν δίπλα μου».

Ο Κάλβιν ζητούσε από τον γιό του να βρίσκεται πάντα στην σωστή πλευρά. Όμως ο ίδιος κάποτε είχε μπλέξει. Με ναρκωτικά… Και κάπως έτσι μπήκε στην φυλακή για ένα χρόνο.

Ο Ντεάντρε θυμάται την ημέρα που περίμενε τον πατέρα του να αποφυλακιστεί. Ήταν 10 ετών! Και όταν επέστρεψε, έτρεξε γρήγορα στην αγκαλιά του. Ποτέ δεν ήθελε να τον αφήνει μόνο του, ήθελε πάντα να είναι δίπλα στον πατέρα του.

Το 2007, ο Κέιν έκανε ό,τι και ο πατέρας του με το Schenley High, 29 χρόνια αργότερα. Κατέκτησε τον Πολιτειακό τίτλο. Τελείωσε το σχολείο στο Patterson  (2009).

Ο Κέιν δέχθηκε 14 τεχνικές ποινές σε δύο σεζόν

Εντάχθηκε στο πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Μάρσαλ. Ήταν εξαιρετικός στις πρώτες του δύο χρονιές και τα πήγαινε υπέροχα και στα μαθήματα. Όμως είχε πρωτιά και σε κάτι ακόμα, καθόλου κολακευτικό: Στις δυό του σεζόν στο Μάρσαλ είχε δεχθεί συνολικά 14 τεχνικές ποινές… Τις περισσότερες από οποιονδήποτε άλλον.

Έγινε φίλος με τον Σον Χόρνμπακλ, που αργότερα έγινε πρόεδρος στο σχολείο. Μιλούσε συχνά στον Ντεάντρε για το πως πρέπει να διαχειρίζεται τις εκρήξεις του και τα συναισθήματά του. Και είχε βεβαιώσει ότι ο Κέιν είχε αρκετά θέματα επικοινωνίας με τους συμπαίκτες του.

Σε έναν αγώνα κόντρα στο Μέμφις, κάποιος από την αντίπαλη ομάδα μιλούσε άσχημα στον Ντεάντρε. Όλοι περίμεναν την έκρηξή του. Όμως ο Χόρνμπακλ είχε κάνει δουλίτσα. Ο Κέιν δεν απάντησε κι απλώς έψαξε στην εξέδρα, με το βλέμμα του, να βρει τον πατέρα του.

Ο θάνατος του πατέρα του…

Φτάνουμε στον Φεβρουάριο του 2012. Ο Ντεάντρε έπαιζε video games με δύο συμπαίκτες του και σκέφτηκε ότι ήταν μάλλον παράξενο που είχε «χάσει» δύο κλήσεις από την μητέρα του.

Δύο εβδομάδες νωρίτερα, ο Κάλβιν ετοίμαζε τα πράγματά του στο Πίτσμπουργκ για να επισκεφτεί τον γιό του. Όμως ξαφνικά κατέρρευσε. Ανεύρυσμα εγκεφάλου.

Η μητέρα του επικοινώνησε με τον καλό φίλο του Ντεάντρε, Σακίλ Τζόνσον…

-Πες στον Ντεάντρε ότι ο πατέρας του δεν είναι καλά. Και να τον κρατάς όταν θα του μιλάω στο τηλέφωνο.

Ο Τζόνσον άφησε το τηλέφωνο και κατέβασε το κεφάλι του.

-Τι συμβαίνει φίλε;

-Ο πατέρας σου. Δεν είναι καλά.

«Όλα σταμάτησαν γύρω μου» έλεγε δύο χρόνια μετά ο Ντεάντρε περιγράφοντας την στιγμή εκείνη. Οι προπονητές του Μάρσαλ ήρθαν στο σπίτι και έμειναν κοντά του. Τον αγκάλιαζαν συνέχεια. Ο συμπαίκτης του, Τζος Κινγκ, ήταν εκείνος που με το αυτοκίνητό του πήγε τον Ντεάντρε στο Mercy Hospital (πάνω από τέσσερις ώρες οδήγηση) όπου βρισκόταν ο Κάλβιν Κέιν.

«Ήταν σαν να βλέπω ταινία. Τον άγγιξα. Ήταν κρύος. Κι αυτό μετέδωσε μια ψύχρα στο σώμα μου. Μούδιασα… Άρχισα να φωνάζω ότι δεν μπορούσε να συμβαίνει αυτό… Όχι στον πατέρα μου. Όχι» θυμάται ο Κέιν.

«Ήταν το άλλο μου μισό.. Ακόμα κι αν επιβίωνε δεν θα θυμόταν ποιος ήταν και ποιος ήμουν. Αρχισα να ρίχνω μπουνιές στον τοίχο».

Ο Κέιν ήθελε να σταματήσει το μπάσκετ

Μίλησαν με την οικογένειά του. Κι αποφάσισαν να βάλουν τέλος στη μηχανική υποστήριξη. «Είδα τις τελευταίες του ανάσες» λέει συγκλονισμένος ο Κέιν.

Την επόμενη ημέρα επέστρεψε για τον αγώνα κόντρα στην Σέντραλ Φλόριντα. Ακολούθως έφυγε για την κηδεία του πατέρα του.

Έμεινε στο σπίτι του πατέρα του. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, σκεφτόταν ότι το μπάσκετ είχε τελειώσει για εκείνος. Ήθελε να σταματήσει. Του έλειπε η φωνή του πατέρα του που πάντα του έδινε κουράγιο.

«Ναι, ήθελα να σταματήσω, είπα ότι είχα τελειώσει με το μπάσκετ» θυμάται ο Ντεάντρε Κέιν. «Ήθελα απλώς να βρω μια δουλειά. Να φύγω από το Μάρσαλ. Το μπάσκετ δεν με απασχολούσε πια και μόλις πέθανε ο πατέρας μου όλα είχαν τελειώσει»

Τηλεφώνησε στην μητέρα του και της είπε ότι θα σταματούσε το μπάσκετ. Εκείνη του είπε να το ξανασκεφτεί. Το έκανε ο Ντεάντρε. Πιο ήρεμα. Και αποφάσισε ότι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσει τον πατέρα του ήταν να παίξει για εκείνον. Για το όνειρο του πατέρα του, το μπάσκετ και το πτυχίο. «Δεν θα ήθελε ποτέ να κάθομαι χωρίς να κάνω τίποτα».

Μόλις τελείωσε η σεζόν, ο Ντεάντρε ζήτησε να φορέσει το νούμερο 50. Επειδή ο πατέρας του, όταν πέθανε (στις 7/2/2012) ήταν 50 ετών. Κι αυτό φόρεσε στην 3^η του σεζόν στο Μάρσαλ.

Ο Κέιν, το νούμερο 50 και το τατού 

Μόλις τελείωσε κι αυτή η χρονιά, το Μάρσαλ και ο Ντεάντρε Κέιν χώρισαν τους δρόμους τους. Το ανακοίνωσαν επίσημα. Χωρίς καμία εξήγηση. Όμως ο Κέιν ήθελε να πάρει το πτυχίο του. Πολλά Κολέγια ασχολήθηκαν μαζί του αλλά εκείνος ήταν ερωτευμένος με το Αϊόβα Στέιτ.

Ο Ντεάντρε έγινε το πρώτο μέλος της οικογένειας που πήρε πτυχίο Πανεπιστημίου. Ο Φρεντ Χόιμπεργκ, τότε προπονητής του Αϊόβα Στέιτ ανέφερε ότι ο Ντεάντρε ήταν πάντα ο… μέντορας των νεότερων παικτών του. Αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι και ο ίδιος χρειαζόταν έναν που να τον εμπνέει. Γιατί του έλειπε ο πατέρας του…

Τον ρόλο αυτόν τον ανέλαβε ο Χόιμπεργκ.

Ο Κέιν έγινε ο πιο πιστός στρατιώτης στο γήπεδο. Το νούμερο 50 πάντα ήταν η έμπνευσή του. Μαζί με το ορατό σε όλους τατού με το πρόσωπο του πατέρα του στο μπράτσο.

Για εκείνον, άλλωστε, παίζει μπάσκετ ακόμα. Και χάρη σε εκείνον δεν το βάζει ποτέ κάτω.