Εκείνο το χαμόγελο… Ο Αλφόνσο Φορντ λάτρευε να το σχηματίζει συχνά στο πρόσωπό του. Και στα εύκολα και (προπάντων) στα δύσκολα.
Ηταν το σήμα κατετεθέν του. Κάτι μας λέει οτι το έκανε και στην πιο σκληρή στιγμή της σύντομης και συνάμα εκπληκτικής ζωής του.
Η 4Η Σεπτεμβρίου θα λογίζεται πάντοτε ως αποφράδα ημέρα για το παγκόσμιο μπάσκετ. Είναι η ημέρα που ο ένας από τους μεγαλύτερους σκόρερ των γηπέδων έφυγε μια για πάντα.
Όχι τόσο απρόσμενα, όσο νομίζουμε. Το… φευγιώ του ήταν «σκηνοθετημένο» μέχρι την τελευταία σκηνή. Και ο ίδιος επέμεινε να ζήσει τον ρόλο του μέχρι το τέλος. Δίχως να αφήσει τίποτα να δείξει την πρόθεσή του.
Έτσι, άλλωστε ήταν ο Αλφόνσο Φορντ σε όλο τον βίο του. Ηθελε να δίνει και ουχί να λαμβάνει.
Για τον Μιχάλη Πελεκάνο, ο Αμερικανός αποτελεί ένα παράδειγμα. Όχι μόνο αθλητικό, αλλά και ανθρώπινο.
Το Sportime.gr μίλησε με τον φόργουορντ του Οίακα Ναυπλίου, ο οποίος έχει υπάρξει συμπαίκτης του Αλ στην πιο… άβολη στιγμή της καριέρας του.
Βλέπετε, τότε ο Πελεκάνος, στις αρχές της νέας χιλιετίας, ήταν ο… πιτσιρικάς του Περιστερίου, ένας από τους «ρούκι». Και ο Φορντ ήταν νέο μέλος της ομάδας των Δυτικών Προαστίων, αλλά ένας «μπομπέρ» με… περγαμηνές.
«Θυμάμαι, είχαμε πάει να παίξουμε με το Περιστέρι σε έναν εκτός έδρας ευρωπαϊκό αγώνα. Ήμουν δεν ήμουν 18 χρόνων. Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο, μετά την προπόνηση, ο Αλ με ρώτησε τι μέγεθος ρούχα φοράω. Την επομένη του αγώνα που γυρίσαμε πίσω στην Ελλάδα, με περίμενε ένας άνθρωπος από μία μεγάλη εταιρία αθλητικών ειδών και μου έδωσε μία μεγάλη τσάντα με ρούχα! Τους το είχε πει ο Αλφόνσο να το κάνουν…», εξήγησε ο 37χρονος φόργουορντ.
Και πρόσθεσε: «Δεν ξέρω αν το έχει κάνει και με άλλους συναθλητές του, αλλά η κίνησή του δείχνει πόσο υπέροχος άνθρωπος ήταν. Πέρα, βέβαια, από την ταμπέλα του μεγάλου παίκτη».
Η θύμηση που έχει ο Πελεκάνος από τον Αλφόνσο Φορντ είναι πάντα γλυκιά. Ήταν πάντα ήρεμος και ήθελε να βοηθάει τους συμπαίκτες του. Ήθελε να προσφέρει απλόχερα εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες του, ιδιαίτερα στους μικρότερους σε ηλικία.
Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που έμαθε ο Πελεκάνος παίζοντας κοντά στον Φορντ για δύο χρόνια. Όσα παρέμεινε στο Περιστέρι ο Φορντ (1999-2001), προτού φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Η άλλη ανάμνηση ήταν η επιμονή του Αμερικανού. Ακόμη και τις φορές που ο Φορντ δεν έπαιζε τόσο καλά όσο θα ήθελε, έμοιαζε να δίνει παραπάνω από το 100% των δυνατοτήτων του.
