Από τον Πύργο, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, στην Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ σε ηλικία 17 ετών, το 2001. Τέσσερα χρόνια αργότερα στον Ολυμπιακό: Euroleague, Εθνική ομάδα, υψηλό επίπεδο, διακρίσεις.
Τότε, όμως, στην καλύτερή του ηλικία, η τύχη του γύρισε την πλάτη, η καριέρα του πέρασε από χιλιάδες κύματα και κινδύνευσε να κοπεί πολύ νωρίς και θα είχε συμβεί αν ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος δεν είχε επιμονή, πίστη και αφοσίωση στον αγώνα του.
Το buzzer beater στον Χολαργό όπως και το προπέρσινο στο Λαύριο (με την φανέλα του Άρη τότε) δεν είναι τίποτα μπροστά στις άλλες νίκες που έχει κατακτήσει. Δύο επεμβάσεις στην μέση το 2009 και το 2010 (ακόμα αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό) τον πήγαν πίσω.
Όταν επέστρεψε, τον Ιανουάριο του 2011 και πήγαινε για νέα αρχή, η ατυχία τον έβαλε πάλι στο σημάδι: Ρήξη χιαστού. Ξανά χειρουργείο αλλά νέα ατυχία… Το μόσχευμα υπέστη μόλυνση με αποτέλεσμα να ξαναπεράσει την πόρτα του χειρουργείου.
Νέα αναμονή και νέο προσπάθεια. Επέστρεψε τον Απρίλιο του 2012 αλλά και πάλι ξαναμπήκε στο χειρουργείο, μετά από 7 μήνες, για επέμβαση στο γόνατο. Η καριέρα του στον Ολυμπιακό τελείωσε καθώς οι Πειραιώτες τον άφησαν ελεύθερο.
Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος δεν το έβαλε κάτω και υπέγραψε στην Βαγιαδολίδ μετά την αποθεραπεία του. Το νέο restart είχε σύντομο τέλος: Ρήξη χιαστών τον Νοέμβριο του 2013…
Για άλλον θα ήταν το τέλος. Ο Βασιλόπουλος είπε «ΟΧΙ» στον συμβιβασμό με την ατυχία που τον κυνηγούσε. Υπέγραψε στον Ερμή Πειραιά (2013-2014) στηγ Α’ ΕΣΚΑΝΑ και την επόμενη χρονιά ξαναμπήκε στην Basket League με την ΑΕΝ Κηφισιάς.
Ακολούθησαν Κόροιβος, Κολοσσός, Αρης, ΑΕΚ (και δύο τίτλοι) και Περιστέρι… Αλλά και Εθνική ομάδα, όπου επέστρεψε για τα «παράθυρα».
Για σκεφτείτε… Πόσοι έχουν τόση δύναμη;