Πολλά διαβάσαμε το τελευταίο διάστημα για τον Νίκο Γκάλη, ένεκα και της πρόσφατης βράβευσής του. Πάγια τακτική του Sportime να δίνει χώρο σε κάθε «διαμάντι» που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και ειδικά για τον «γκάγκστερ» δεν είδαμε πολλά που να αποτυπώνουν όσα έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες.
Ένα τέτοιο βρήκαμε στο Sportsfeed. Αργήσαμε να το πάρουμε χαμπάρι είναι η αλήθεια. Μικρή σημασία έχει αυτό όμως. Δύο εβδομάδες πριν δημοσιεύτηκε κομμάτι με τίτλο «πικρές αλήθειες» για τον Νίκο Γκάλη. Πέρα από το ότι ο τίτλος ταιριάζει γάντι για τα όσα διαβάζει κανείς εντός της ανάρτησης, σπανίως βλέπεις κάπου να αποτυπώνεται με ακρίβεια τα όσα έγιναν και τα όσα έζησε ο Θρύλος του μπάσκετ.
«… άπαντες δάκρυσαν και όλοι μόνο καλά λόγια είχαν να πουν γα τον Νικ. Όμως η αλήθεια είναι διαφορετική και η μασονία του μπάσκετ, επιμελώς αποφεύγει να παρουσιάσει».
Πόσες φορές αυτό ο όρος «μασονία του μπάσκετ» που κυκλοφορεί σε κάθε δημοσιογραφικό στέκι και πηγαδάκι έχει μπει σε γραμμές και εξηγείται ενδελεχώς και χωρίς εκπτώσεις; Λίγες…
Πόσοι έχουν γράψει την ίδια στιγμή πως οι αθλητές του μπάσκετ της εποχής του Νικ δεν γούσταρα τον Γκάλη και πως η Θεσσαλονίκη τον έδιωξε και μέχρι σήμερα δεν τον έχει τιμήσει; Ελάχιστοι.
Και όχι μόνο. Η ιστορία με τον Κώστα Πολίτη, ο οποίος του… έκοψε το μπάσκετ επειδή δεν τον χώνευε μιας και το 1987 άπαντες εξυμνούσαν την ομάδα του Γκάλη και όχι του Πολίτη, αποκτά μεγαλύτερη αξία από τη στιγμή που γράφεται αφότου συγχωρέθηκε ο Έλληνας τεχνικός.
Πάντα είναι ευχάριστο να διαβάζεις για τον Νίκο Γκάλη. Αν μάλιστα τύχει αυτός που υπογράφει να ξέρει και το αντικείμενο που πραγματεύεται αλλά και πως να το αποδώσει, είναι ακόμα καλύτερα.
Αξίζει να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ